Όσο πλησίαζε η ώρα της κρίσης στις εκλογές καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα. Τις τελευταίες μέρες δεν ήμουν καθόλου καλά. Αγωνία, άγχος, αϋπνία. Έχει γούστο να μη βγει ξανά το κυβερνών κόμμα έλεγα. Τι θα απογίνουμε θεέ μου; Ήταν κι εκείνα τα πανέξυπνα προειδοποιητικά σποτ στην τηλεόραση. Από τη μια τα συγκρουόμενα τρενάκια εκείνου του γλυκού παιδιού που τσιρίζει όταν μιλά, του Άδωνη ντε! Και από την άλλη το χάος και ο αστεροειδής που θα χτυπούσε τη γη και ειδικότερα τη χώρα μας, αν έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ. Που να με πιάσει ύπνος! Πήρα τηλέφωνο το γιατρό μου να μου δώσει χάπια μπας και κοιμηθώ λίγο επιτέλους.
Τελικά ξυπνώ την επομένη των εκλογών το πρωί και πριν κάνω το μπάνιο μου ανοίγω τα παραθυρόφυλλα να δω τι έχει συμβεί, γιατί με τα χάπια είχα χάσει κάποια επεισόδια και είχα ένα μικρό προβληματάκι. Ανοίγω λοιπόν και τι να δω; Ο ήλιος είχε ανατείλει όπως κάθε φορά και είχε αρχίσει να παίρνει τη γνώριμη τροχιά του, αυτή που παίρνει κάθε μέρα εκατομμύρια χρόνια τώρα! Η αγωνία μου συνέχιζε όμως και λέω δεν μπορεί κάποιο λάκκο έχει η φάβα… ξεκινώ για το ΑΤΜ της τράπεζας στη γειτονιά μου στα γρήγορα, μπας και προλάβω να βγάλω μερικά ψιλά. Στο δρόμο σκεπτόμουν τις ουρές και την καθυστέρηση, αλλά όταν φτάνω δεν βλέπω κανέναν! Σκέφτηκα ότι άργησα πολύ να ξυπνήσω και πρόλαβαν άλλοι πριν από μένα! Κάνω όμως την προσπάθεια, βάζω το πιν και ως δια μαγείας το μηχάνημα μου βγάζει τα χρήματα που ήθελα!!!
Ανακαλώντας όμως στη μνήμη μου αυτό που είχε πει η κ. Βούλτεψη στην τηλεόραση, τρέχω στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου να προλάβω να πάρω χαρτί υγείας. Φτάνω και η κίνηση μου φαίνεται η συνήθης κανονική. Τα ράφια είναι γεμάτα με του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά και το χαρτί υγείας άφθονο! Ρε σεις δεν είναι δυνατόν! Κάτι δεν πάει καλά. Η Βούλτεψη που ήθελε την ψήφο μου, για να συνεχίσει το κόμμα της το πρόγραμμά του, αυτό που «αγάπησε» με πάθος όλος ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια, άλλα μου έλεγε. Τελικά μάλλον ονειρεύομαι φαίνεται! Δεν μπορώ να το χωνέψω και αφού έχω φτάσει πλέον στο σπίτι, βγαίνω στο μπαλκόνι για να επιβεβαιώσω όλα όσα είδα και σκέφτομαι. Στο δρόμο κυκλοφορεί κανονικά ο κόσμος, η κυρία με το σκυλάκι κάνει αμέριμνη την κλασική της βόλτα στο πάρκο και τα παιδιά χαλάνε τον κόσμο με τις φωνές και τα παιχνίδια τους. Θυμάμαι ξαφνικά όμως τον κ. Πάγκαλο που είχε πει ότι ή θα αυτοκτονούσε αν έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ ή ότι θα έφευγε στο εξωτερικό και κάθομαι στην τηλεόραση για να το ακούσω στις ειδήσεις. Λέω προσωπικότητα είναι, δεν μπορεί πρώτη είδηση θα τον έχουν! Τίποτα! Την αφήνω όμως ανοικτή για να δω πότε θα πουν ότι ο Άδωνις σήκωσε τα λεφτά του, (όπως είχε πει ότι θα κάνει) για να δω κι εγώ τι θα κάνω με τα δικά μου εκατομμύρια, αυτά που μου άφησαν οι φόροι τα τελευταία 4-5 χρόνια. Τζίφος κι εδώ! Πανικοβάλλομαι. Κάτι δεν πάει καλά. Παίρνω τηλέφωνο στο αεροδρόμιο. Ο Πάγκαλος δεν έχει περάσει ακόμα τον έλεγχο των διαβατηρίων. Τολμώ και ρωτάω για το Ψαριανό που έλεγε πως θα πάει στην Αλβανία. Το ίδιο και αυτός! Ακούω στην τηλεόραση, πριν καν περάσει μια μέρα από τις εκλογές, ότι ήδη ευρωπαϊκά δημοσιεύματα σε έγκυρες εφημερίδες κάνουν λόγο για ανάγκη νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους. Ακούω επίσης ότι ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς ευθυγραμμίζεται με τη νέα πολιτική πραγματικότητα στη χώρα μας και πρόθεσή του είναι να επισκεφθεί τον Τσίπρα πριν πάει στη Μέρκελ!
Ρε σεις θα τρελαθούμε τελείως; Τελικά σε ποια Ελλάδα ξύπνησα σήμερα; Γιατί εμένα άλλα μου λέγανε και για άλλα προσπαθούσαν να με πείσουν…
Τελικά μάλλον αληθεύει αυτό που μου έμαθαν όταν ήμουν μικρός. Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες! Όπως αυτές που θέρισαν τα δυο συγκυβερνώντα κόμματα, που λυμαίνονταν τη χώρα και τους πολίτες της, τα τελευταία 40 χρόνια. Εγώ δεν βλέπω να κέρδισε μια πολιτική παράταξη. Βλέπω να κέρδισε ο κόσμος. Επιτέλους ο πολίτης στην Ελλάδα άρχισε να τιμωρεί και να παραβλέπει τις κομματικές πελατειακές σχέσεις. Αυτός που τον είχαν θέσει στο περιθώριο τα τελευταία χρόνια. Αυτός που δια της βίας ήθελαν να χάσει κάθε περηφάνια που του είχε απομείνει. Αυτός, το θύμα και το ψώνιο μιας ζωής, που όταν αποφασίζει και ξυπνά, γυρίζει ανάποδα ο ντουνιάς.
Η νέα πολιτική παράταξη που επιλέχτηκε από τους Έλληνες πολίτες να κυβερνήσει, θα κριθεί πολύ σύντομα από τις πρώτες κιόλας κινήσεις που θα κάνει. Το ότι δεν έχει κυβερνήσει ποτέ, δεν θα είναι δικαιολογία για αποτυχία. Τα τυχόν λάθη και παραλήψεις, είναι νομοτελειακά, έτσι κι αλλιώς θα γίνουν και είναι αυτονόητα. Σημασία όμως έχει η ουσία και το αποτέλεσμα. Τα οικονομικά του κράτους και οι δανειακές υποχρεώσεις είναι φυσικά στην πρώτη γραμμή των προβλημάτων, που πρέπει να δοθεί εφικτή και δίκαιη λύση με τους Ευρωπαίους εταίρους.
Αλλά αυτή η κυβέρνηση πρέπει πρώτα απ’ όλα να κάνει κατανοητό στην ευρωζώνη, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, ότι οι Έλληνες δεν είναι τεμπέληδες, δεν είναι τα αποβράσματα και οι παρίες της ευρωζώνης. Άλλο διεφθαρμένοι πολιτικοί και επιχειρηματίες που κατακλέβουν το κράτος και άλλο οι έντιμοι πολίτες της, που αγωνίζονται κάθε μέρα για μια θέση στον Ήλιο και έχουν δικαίωμα στο όνειρο! Αν τα πετύχουν αυτά τώρα στην αρχή θα έχουν πετύχει τα πάντα! Και πρέπει να πετύχουν πάση θυσία. Είναι εθνική επιταγή, γιατί ο κόσμος έχει βαρεθεί, έχει αγανακτήσει και όλοι ξέρουν ότι δεν πάει άλλο, επειδή άλλη τέτοια ευκαιρία είναι πολύ πιθανόν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ξανά.
Το μόνο που μένει είναι να ευχηθούμε όλοι μας να μην ξαναδούμε πάλι μια από τα ίδια και ότι ο Ήλιος θα ανατείλει ξανά για όλους μας.
Η ελπίδα που έλεγαν ότι έρχεται, έφτασε! Η ελπίδα ήρθε! Και όλοι όσοι έχουμε κοινή λογική πέρα από μικροκομματικές σκοπιμότητες, ευχόμαστε από καρδιάς να παραμείνει μόνιμα σ’ αυτόν τον ταλαιπωρημένο τόπο και να ριζώσει!
* Ο Βαγγέλης Παπαδάκις είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής
