Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΔΑΚΙ*
Λένε πως όταν ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο, επειδή όλοι οι λαοί της γης μάλωναν μεταξύ τους, για το ποιος είχε τι, τους φώναξε όλους για να ξεκαθαρίσει μια και καλή την κατάσταση και να τους μοιράσει τον πλανήτη. Τους όρισε λοιπόν μια συνάντηση και τους είπε να πάνε σε συγκεκριμένη μέρα και ώρα, για να διευθετήσει τα πράγματα, όπως εκείνος ήξερε, μια και καλή. Όταν υπέθεσε πως έφτασαν όλοι, ξεκίνησε να μοιράζει…
Έδωσε τη χώρα του καφέ στους Βραζιλιάνους, τα πετρέλαια στους Άραβες, τη βόρεια Αμερική στους Καναδούς και τους Αμερικανούς των ΗΠΑ. Την ανατολική Ασία στους Κινέζους, το βορρά στους Εσκιμώους και την Αφρική στους αφρικανούς. Σε όλους τους λαούς τέλος πάντων έδωσε και μια περιοχή, για να ζήσουν ευτυχισμένοι. Κάποιοι του ζήτησαν να τους δώσει την περιοχή που είναι σήμερα η Ελλάδα, μα αυτός είπε ότι την είχε κρατήσει για τον εαυτό του, επειδή ήταν το ωραιότερο μέρος της γης και ήθελε μετά από τις πολλές κουραστικές δουλειές του, να χαλαρώνει και να ξεκουράζεται εκεί!
Όταν τέλειωσε τη μοιρασιά, έφυγαν όλοι σχεδόν ευχαριστημένοι, αφού είχαν πλέον τη δική τους περιοχή για να ζήσουν. Πάνω που είχε μείνει μόνος του και ξεκουράζονταν, ακούει τρεχάματα και φωνές και απορημένος γυρίζει και τι να δει; Έρχονταν τρεχάτοι ποιοι άλλοι; Οι ξεχασιάρηδες και μια ζωή της τελευταίας στιγμής, καθυστερημένοι και αλλοπρόσαλλοι Έλληνες, ζητώντας από εκείνον να δώσει και σ’ αυτούς μια περιοχή, για να ζήσουν επιτέλους με την ησυχία τους. Ο Θεός τους είπε ότι είχε μοιράσει τα πάντα και δυστυχώς δεν υπήρχε πλέον τίποτε γι’ αυτούς! Τότε οι Έλληνες με μαύρο δάκρυ θερμοπαρακαλούσαν τον Θεό να τους λυπηθεί, για να μη γυρίζουν από δω κι από κει άστεγοι και καταφρονεμένοι. Κι αυτός, φιλεύσπλαχνος όπως είναι, τους λυπήθηκε και τους είπε: είχα κρατήσει το πιο ωραίο μέρος του κόσμου για δική μου χρήση και για να ξεκουράζομαι, αλλά είστε οι μόνοι που δεν έχετε πάρει κάτι και παρ’ ότι αργήσατε και δεν είσαστε εντάξει στο ραντεβού που είχαμε δώσει, θα σας το δώσω για να κάνετε τη δική σας πατρίδα. Μόνο προσέξτε, γιατί τώρα που θα μάθουν όλοι αυτοί που μου το ζητούσαν πριν, ότι το πήρατε εσείς, θα δημιουργηθούν προβλήματα και θα θέλουν όλοι να σας το πάρουν, γιατί θα ζηλεύουν! Γι’ αυτό θα πρέπει να ξεχάσετε τις έχθρες και τα μίση μεταξύ σας και να κοιτάζετε όλοι το καλό όλων, για να αντιμετωπίσετε όλες τις δυσκολίες που τυχόν θα σας τύχουν από τους γείτονες, για να ζήσετε ευτυχισμένοι. Αλλιώς αν δεν τα βρίσκετε μεταξύ σας, κάθε λίγο και λιγάκι θα έχετε προβλήματα με τους γείτονες που δεν θα σας αφήνουν ποτέ σε ησυχία!
Οι Έλληνες τον ευχαρίστησαν και έφυγαν ενθουσιασμένοι! Η χαρά τους ήταν απερίγραπτη όταν πήγαν στο συγκεκριμένο μέρος και είδαν πόσο όμορφο και παραγωγικό ήταν, αφού είχαν όλου του κόσμου τα καλά και δεν τους έλειπε τίποτα. Γρήγορα όμως άρχισαν οι φιλονικίες μεταξύ τους και τα αποτελέσματα από τότε, την πολύ παλιά εποχή που χάνεται στα βάθη της ιστορίας, συνεχίζουν τα ίδια δυστυχώς και είναι υποθέτω ορατά σε όλους μας, μέχρι σήμερα!
Το τελευταίο διάστημα η επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, φαίνεται ξεκάθαρα σε κάθε ενέργειά της που έχει σχέση με τη χώρα μας στο αιγαίο, άλλα και άλλες γείτονες χώρες αρχίζουν να εγείρουν θέματα σχετικά με την ελληνική κυριαρχία σε συγκεκριμένα εδάφη. Οι κώδωνες της πολιτικής αστάθειας στην περιοχή μας και οι πιθανές επαναχαράξεις συνόρων στην περιοχή, ηχούν περισσότερο έντονα από ποτέ. Και απ’ ό,τι φαίνεται, αν συνεχιστούν για πολύ ακόμη και δεν πρυτανεύσει η λογική, ειδικότερα στους εκπροσώπους μας στη βουλή, μας βλέπω τους Έλληνες ξανά να ψάχνουμε μέρος του κόσμου για πατρίδα. Μόνο που τώρα επειδή η μοιρασιά έχει γίνει, ο Θεός δεν έχει λόγο και θα πρέπει μόνοι μας να βρούμε την άκρη!
Νομίζω ότι όλοι μας μπορούμε σχετικά εύκολα να το καταλάβουμε. Κανένας Θεός, όσο και να πιστεύουμε σ’ αυτόν, δεν πρόκειται να πάρει θέση υπέρ μας, αφού φαίνεται πως με τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών, τελικά είμαστε άξιοι της τύχης μας και θα πρέπει μόνοι μας, με κάθε δυνατό και αδύνατο τρόπο να βρούμε την άκρη!
Σε κάθε άλλη περίπτωση, υποθέτω ότι για το αποτέλεσμα, όσο κι αν δεν έχουμε όλοι την ανάλογη φαντασία, όλο και κάτι, θα φανταζόμαστε… που δυστυχώς όσο και να θέλουμε, πολύ φοβάμαι πως δεν θα είναι το καλύτερο.
*Ο Βαγγέλης Παπαδάκις είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής
