Η Κυριακή που πέρασε ήταν άλλη μια περίεργη και πρωτότυπη μέρα για το πολιτικό μας σύστημα. Μετά από 4 σχεδόν χρόνια συγκυβέρνησης ο Πάνος Καμμένος, σε ένα προσυμφωνημένο και προγραμματισμένο διαζύγιο, αποχώρησε από την κυβέρνηση. Αποχώρησε διαγράφοντας δύο στελέχη των ΑΝΕΛ που θα στηρίξουν την κυβέρνηση, αλλά κρατώντας άλλα δύο που επίσης θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης, για τον απλούστατο λόγο ότι αν διέγραφε πάνω από δύο, οι ΑΝΕΛ θα αριθμούσαν κάτω από το όριο των 5 βουλευτών που απαιτείται για να υφίστανται σαν κοινοβουλευτική ομάδα. Μια πάρα πολύ βολική και προσχεδιασμένη μοιρασιά, κάτω από τα εκθαμβωτικά φώτα μιας καλοστημένης παράστασης. Ο Πάνος Καμμένος διατηρεί τον τίτλο του «Μακεδονομάχου», ο Αλέξης Τσίπρας διατηρεί για λίγο ακόμα την εξουσία ενώ παράλληλα απελευθερώνεται από το «εθνολαϊκιστικό βαρίδι», ανοίγοντας πλώρη για προσεγγίσεις νέων πολιτικών χώρων. Σε αυτές τις προσεγγίσεις θα φορέσει το σοσιαλδημοκρατικό κουστούμι (χωρίς γραβάτα), σε μια απόπειρα να καταπιεί τα αντίπαλα κόμματα από το χώρο της κεντροαριστεράς.
Όπως είπε ο ίδιος στις δηλώσεις του μετά από τη συνάντηση με τον Π. Καμμένο, το Σύνταγμα του δίνει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί ad hoc πλειοψηφίες στο κοινοβούλιο για να περνάει τις αποφάσεις που η κυβέρνηση του λαμβάνει. Αυτό ακριβώς φαίνεται να είναι και ο πρωθυπουργός. Ένας ιδεολογικά ad hoc πολιτικός. Πράγματι, στην πολιτική διαδρομή του δεν έχει υπάρξει ένας ρόλος που να μην έχει υποδυθεί. Ανάλογα το ακροατήριο, έχει υπάρξει ευρωσκεπτικιστής και φιλοευρωπαίος, ριζοσπάστης αριστερός και σοσιαλδημοκράτης, αντί-αμερικανός και φίλο-αμερικανός, αντί-μνημονιακός και μνημονιακός, αντί-μερκελιστής και μερκελιστής. Κι ενώ για ένα ηθοποιό είναι απαραίτητο και αξιόλογο προσόν να μπορεί να υποδύεται διαφορετικούς ρόλους, στην πολιτική από ένα σημείο και μετά δεν είναι προσόν αλλά καθαρός τυχοδιωκτισμός. Αυτά όσο αφορά τον πρωταγωνιστή και τον συμπρωταγωνιστή της πολιτικής μας παράστασης.
Μια καλή παράσταση όμως απαιτεί και καλούς κομπάρσους. Και οι κομπάρσοι που θα στηρίξουν έμπρακτα τους παραγωγούς της παράστασης θα ανταμειφθούν με διατήρηση ή αναβάθμιση των ρόλων τους. Γιατί εκτός από καλός πρωταγωνιστής ο πρωθυπουργός είναι και άριστος σκηνοθέτης. Δηλώνει ότι όποτε και για όποια ψηφοφορία θελήσει έχει άνετα τους 151. Και όντως έτσι είναι. Κοινοβουλευτικές αναταράξεις σαν αυτές που βιώνουμε σήμερα, στο παρελθόν θα είχαν οδηγήσει απευθείας σε εκλογές. Πως καταφέρνει ο κ. Τσίπρας να ελέγχει απόλυτα το κοινοβούλιο, χωρίς το κόμμα του να διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία και χωρίς να συγκυβερνάει με κανένα άλλο κόμμα πλέον;
Η απάντηση κρύβεται στην ίδια τη σύνθεση του σημερινού κοινοβουλίου. Το σημερινό κοινοβούλιο εκλεγμένο από το 2015, είναι απόρροια της αντιμνημονιακής έπαρσης. Είναι ουσιαστικά το κοινοβούλιο που σχηματίστηκε στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 με λίγες παραλλαγές από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους. Ένα κοινοβούλιο σε μια περίοδο μεγάλης πολιτικής κινητικότητας αποτελούμενο από 8 κόμματα, αρκετά εκ των οποίων αναδείχθηκαν μέσα σε αυτό πλαίσιο πολιτικής αστάθειας. Μετά από 4 χρόνια με αρκετούς μύθους να έχουν καταρριφθεί το σκηνικό έχει αλλάξει. Όλα δείχνουν ότι η επόμενη βουλή θα έχει εντελώς διαφορετική σύνθεση, τουλάχιστον όσο αφορά των αριθμό των κομμάτων και αρκετοί από τους σημερινούς βουλευτές μικρότερων κομμάτων δύσκολα θα βρίσκονται στην επόμενη βουλή. Επόμενο είναι, ο κ. Τσίπρας σε ένα κοινοβούλιο εκλεγμένο σε τέτοιες ρευστές συνθήκες, ανάμεσα σε πολλούς βουλευτές οι οποίοι παρέμειναν σταθεροί στις θέσεις και τις απόψεις τους, θα έβρισκε και οπορτουνιστές όπου με ανταλλάγματα που θα τους κρατήσουν πολιτικά ζωντανούς την επόμενη μέρα, θα ήταν διατεθειμένοι να στηρίξουν την κυβέρνηση του ελάχιστους μήνες πριν τις εκλογές.
Ο κ. Τσίπρας σε λίγες μέρες από σήμερα συμπληρώνει 4 χρόνια στην εξουσία. Ίσως θα ήταν προτιμότερο αντί να ζητά την εμπιστοσύνη πολιτικά ξοφλημένων και αδέσποτων βουλευτών που στην ουσία δεν εκπροσωπούν κανέναν, να ζητήσει τη μόνη εμπιστοσύνη που του δίνει το δικαίωμα να κυβερνά και να λαμβάνει κρίσιμες για τη χώρα αποφάσεις. Την εμπιστοσύνη των πολιτών. Όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ο πρωθυπουργός τονίζει ότι η κυβέρνηση και οι πολιτικές του έχουν τη στήριξη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Επομένως δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από τη δημοκρατική βούληση των πολιτών. Ας ανανεώσει, μετά από 4 χρόνια διακυβέρνησης, την εμπιστοσύνη τους προς το πρόσωπο του κι ας συνεχίσει το έργο του.
* Ο Γεώργιος Νάστος είναι ιδιωτικός υπάλληλος – Απόφοιτος του τμήματος πολιτικής επιστήμης του πανεπιστημίου Κρήτης
