Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, αντί για τον λαό, έφερε τον σουρεαλισμό στην εξουσία. Παραθέτω ενδεικτικά τα παρακάτω.
Σουρεαλιστική είναι η πεποίθηση ότι η λαϊκή ετυμηγορία ακυρώνει τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και διαγράφει το χρέος. Απορώ πώς δεν το σκέφτηκαν πρωτύτερα οι άλλες χώρες, ώστε να αναβαπτίζονται κάθε τόσο στη λαϊκή κολυμβήθρα, αλλά επιμένουν ανοήτως να τηρούν τις υποχρεώσεις τους και να εξοφλούν τα χρέη τους. Βέβαια ποτέ δεν είναι αργά.
Σουρεαλιστική είναι η πεποίθηση ότι τα λεφτά φυτρώνουν στα δέντρα. Όπως όταν υπόσχεσαι να εφαρμόσεις άμεσα ένα οικονομικό πρόγραμμα ύψους 11,5 δισ., τη στιγμή που συγκρούεσαι με αυτούς που ελέγχουν τη ρευστότητα και τα δικά σου αποθέματα βαίνουν προς εξάντληση. Τι εννοούσε άραγε ο Γάλλος Υπουργός Οικονομικών, όταν αναρωτήθηκε πρόσφατα: «Θα είναι σε θέση η Ελλάδα στα τέλη του Μαρτίου να πληρώσει τους δημοσίους υπαλλήλους της;».
Σουρεαλιστικό είναι το αλληλοαναιρούμενο σκεπτικό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ: οι μισοί ψήφισαν πιστεύοντας ότι η Ελλάδα μπορεί να βρει λεφτά στα δέντρα, και οι άλλοι μισοί ψήφισαν με τη βεβαιότητα ότι ως Κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει αυτά που λέει.
Σουρεαλιστική είναι, τέλος, η συγκρότηση Κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, ως προς την ιδεολογική σύμπλευση και αλλά και ως προς τη φαιδρότητά της.
Το βέβαιο είναι ότι δεν θα πλήξουμε, αρκεί η έκβαση να μην είναι τραγική.
* Ο Μιχαήλ Πασχάλης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
