Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΟΥΡΟΥΛΗ*
- Ο ιδιωτικός τομέας είναι καλύτερος από τον δημόσιο.
Προφανώς ο καθένας έχει την άποψή του σε αυτό και μπορεί να επικαλεστεί παραδείγματα για να την υπερασπιστεί. Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς, τέτοια -συγχωρέστε με για τη λέξη, αλλά δεν βρίσκω καλύτερη- ξεφτιλίκια, δεν τα έχουμε δει στον δημόσιο τομέα, ούτε στις χειρότερες στιγμές του. Κατά σύμπτωση ή όχι, την ίδια περίοδο το προσωπικό των δημόσιων νοσοκομείων αποδεικνύει πως χωρίς δημόσιο τομέα δεν πας πουθενά.
- Στην κρίση πανδημίας όλοι είμαστε ενωμένοι.
Αποδείχτηκε ότι πολλοί από τους ιδιοκτήτες των ΚΕΚ που χρηματοδοτήθηκαν για το φιάσκο της επιμόρφωσης έχουν συγγενική ή φιλική σχέση με κυβερνητικά στελέχη, ακόμα και στα πολύ υψηλά κλιμάκια. Εδώ ισχύει το «στον αγώνα ενωμένοι, στη μάσα χώρια».
- Η κυβέρνηση επενδύει στο επιστημονικό προσωπικό της χώρας.
Κάτι που δεν είναι ίσως ευρύτερα γνωστό, είναι ότι πέρα από τα τερατουργήματα των σκόιλ ελικικού, μέουτζη του νέουκτη κλπ., το ίδιο το περιεχόμενο της «επιμόρφωσης» ήταν αστείο και ντροπιαστικό για τους επιστήμονές μας. Είναι δυνατόν να «διδάσκεις» έναν οικονομολόγο, έναν δικηγόρο ή έναν εκπαιδευτικό πώς ανοίγει το λάπτοπ;;; Αυτό δεν λέγεται επένδυση στο επιστημονικό προσωπικό – εμπαιγμός είναι πιο ακριβής όρος.
- Η αξιολόγηση προηγείται της χρηματοδότησης.
Κλασική αλήθεια στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης. Θα εφαρμοστεί και στα σχολεία μας. Μόνο που ο κ. Βρούτσης ανακοίνωσε διαδικασίες αξιολόγησης των ΚΕΚ, αφού τα ΚΕΚ και οι λοιποί εισέπραξαν τα 85 εκατομμύρια. Ή κάτι καταλαβαίνω εγώ λάθος ή κάτι δεν πάει καλά με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο.
- (Και ίσως πιο σημαντικό). Οι αντιδράσεις δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα.
Η κυβέρνηση πήρε πίσω το voucher μετά τις αντιδράσεις και τα σχετικά ψηφίσματα στα μέσα δικτύωσης, που σε εποχή καραντίνας ήταν και οι μόνοι διαθέσιμοι τρόποι. Δεν πρόκειται απλά για «θύελλα αντιδράσεων» από μέσα ενημέρωσης – άλλωστε η σιωπή των περισσότερων και μεγαλύτερων Μ.Μ.Ε. ήταν μνημειώδης. Το «σκόιλ ελικικού», στη σοβαρή ή στην αστεία πλευρά του έγινε υπόθεση πολύ μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Ήταν πρώτη τάση στο twitter. Έμεινε στην επιφάνεια με την ίδια ένταση όλες τις ημέρες. Μεγάλο ρόλο έπαιξε το γεγονός πως έγιναν αντιληπτές οι οικονομικές και κοινωνικές αδικίες αυτής της υπόθεσης. Πρόκειται λοιπόν, στην πραγματικότητα, για συλλογική αντίδραση, έστω και «από τον καναπέ», και ας μην υπήρχε συλλογικότητα να την οργανώσει. Ας ακουστεί παλαιομοδίτικο: Φανταστείτε τι μπορούμε να πετύχουμε αν, όταν τελειώσουν όλα αυτά, βγούμε στους δρόμους αποφασισμένοι, οργανωμένοι και επίμονοι.
* Ο Χρήστος Σουρουλής είναι καθηγητής Πειραματικού ΓΕΛ Ρεθύμνου, αιρετό μέλος Περιφερειακού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου, πρώην γραμματέας Δ.Σ. ΕΛΜΕ Ρεθύμνου
