Της ΑΛΚΙΣΤΗΣ ΧΑΡΑΜΗ
Η Προκυμαία στο ύψος του Λυκείου των Ελληνίδων στην μικρή πλατεία γύρω από την προτομή της σπουδαίας Ελληνίδας, Κρητικιάς και Ρεθυμνίας Καλλιρρόης Σιγανού-Παρρέν είναι γεμάτη από κόσμο που περιμένει στις απλωμένες καρέκλες με ανυπομονησία. Απέναντι από την προτομή μια καταστόλιστη εξέδρα με θαυμάσιες πολύχρωμες πατανίες, ένα σκαλιστό παραδοσιακό τραπεζάκι με πάνω του μια πήλινη λεκάνη, ένα λαΐνι και κλαδάκια βασιλικό. Μπροστά της στον δρόμο ένας φροντισμένος σωρός από ξύλα και αποξηραμένους Μάηδες έτοιμος να ανάψει. «Κλήδονας!», η εορτή των οιωνών και των μαντεμάτων από τα πανάρχαια χρόνια έως σήμερα.
Αν και λίγο πρώιμα μια και το έθιμο έχει να κάνει με το Καλοκαιρινό Ηλιοστάσιο που είναι 23 με 24 Ιουνίου αλλά λόγω ιδιαιτέρων συνθηκών μεταφερμένο νωρίτερα, το ξαναζωντάνεμα του Κλήδονα από το Λύκειο των Ελληνίδων της πόλης μας έλαβε χώρα και φέτος για 55η χρονιά (από το 1962) με ιδιαίτερη ζωντάνια και επιτυχία.
Η αναπαράσταση του εθίμου με βάση το κείμενο του αείμνηστου Ν. Ορφανού, από την Θεατρική συντροφιά του Λυκείου και την καθοδήγηση της σκηνοθέτιδος και μέλους του Δ.Σ. του Λυκείου κ. Μαρίας Σακκαδάκη-Σακαράκη, μετέδωσε άμεσα το κέφι, την σκωπτική διάθεση αλλά και την λαχτάρα για μαντέματα και οιωνούς που το χαρακτηρίζουν. Για μια ακόμη χρονιά οι Γιώργος και Ανδρέας Αποκορωνιωτάκηδες, ο Μάρκος Πελαντάκης και ο Κώστας Κοντογιάννης μαζί με τους εφήβους και τα νεαρά κορίτσια του Λυκείου, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και κυριολεκτικά ξεσήκωσαν τον κόσμο που παρακολουθούσε γελαστός συμμετέχοντας με τον τρόπο του αλλά και με μερικούς πιο τολμηρούς να πηδάνε κι αυτοί την φωτιά με όρεξη και γέλια.
Οι πιο παλιοί συγκινήθηκαν φέρνοντας στο νου πολύτιμες αναμνήσεις με το Αμίλητο Νερό, τα ριζικάρικα, τις ευχές και τις πικάντικες, πολλές φορές, μαντινάδες του Κλήδονα, ενώ οι νεώτεροι έμαθαν, διασκέδασαν και απόλαυσαν μια ξεχωριστή βραδυά.
Η Πρόεδρος του Λυκείου ή το παιδί για όλες τις δουλειές, όπως λέει η ίδια, με μεράκι και φανερή την αγάπη για την Ελληνική Παράδοση αλλά και με εύστοχα σχόλια, παρουσίασε με την ζεστή, εκφραστική φωνή της την όλη εκδήλωση η οποία επίσης περιελάμβανε και χορούς από την Κρήτη μας αλλά και τον Πόντο, την Μακεδονία, την Θράκη και τα Νησιά, όλων των μαθητών και των χορευτικών ομάδων του Λυκείου. Οι ενδυμασίες υπέροχες, οι χοροί εντυπωσιακοί και οι χορευτές πολύ κεφάτοι μας παρέσυραν όλους, Έλληνες και ξένους στον στρόβιλο του πολιτιστικού μας πλούτου. Ικανοί και άξιοι δάσκαλοί τους ο Λάμπης Νικολουδάκης, η Μαρία Παλάση και η Χρύσα Παυλάκη ενώ στην λύρα ο πάντα εξαίρετος Μιχάλης Παυλάκης με το λαούτο του Αδαμάντιου Μυξάκη. Μα και η ομάδα Παραδοσιακού Τραγουδιού του Λυκείου με την δασκάλα της Συλβάνα Μαρνέλου ερμήνευσαν θαυμάσια Ελληνικούς παραδοσιακούς σκοπούς. Μεγάλη ποικιλία θεάματος και έκφρασης μιας παράδοσης που παρά τις χιλιάδες χρόνια, τους κατακτητές κάθε είδους και τις αντίξοες συνθήκες, επιμένει και ανθίζει με ολοένα αυξανόμενο σφρίγος και δύναμη πλουτίζοντας τις ψυχές και προσφέροντας την αρχέγονη δύναμη της Ρίζας, της Ταυτότητας του Ανθρωποκεντρικού Μοναδικού στην Ιστορία του κόσμου Ελληνικού Πολιτισμού.
…και όταν ήλθε η ώρα της Μακεδονίας το σχόλιο ήταν: Ούτε της Βόρειας, ούτε της Νότιας ούτε της Δυτικής ούτε της Ανατολικής αλλά της μιας και μόνης της Ελληνικής!!
Χαλεποί οι καιροί μας! Χαλεπώτατοι!! Αλλά το Ελληνικό Πνεύμα που μας διαποτίζει με την Αρετή, την Φιλοσοφία, την Ανθρωπιά του και η Πίστη στο Θεό που γεμίζει τις καρδιές μας με Κουράγιο, Ελπίδα και Απαντοχή, ας είναι πάντα φωτοδότες στον δύσκολο δρόμο που πρέπει να διαβούμε με Αυτοπεποίθηση, Ήθος και Τόλμη… Άφοβα!
Για άλλη μια φορά «ένα ευχαριστώ!» στο εκατοντάχρονο Σωματείο που τιμά πάντα την Πόλη μας προσφέροντας τόσα πολλά στον τόπο και στους ανθρώπους του!