Καθημερινά, στην προσπάθεια ν’ αντιμετωπίζω όσα, με ή παρά τη θέλησή μου, έρχονται στη ζωή μου χρήσιμες και πολύτιμες μού αναφαίνονται βοηθοί οι από καιρού σε καιρό συμβουλές των γονιών μου.
Θα μου επιτρέψετε να σας παραθέσω και να σχολιάσω τρεις – τέσσερις από τις συμβουλές αυτές, που συχνότερα από τις αποδέλοιπες μού παραστέκονται. Κοινός τους τόπος ότι προέρχονται από την αγάπη των γονιών μου και από την πολυετή εμπειρία τους στον ανηφορικό δρόμο της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των ανθρώπων του καιρού μας.
Ποτέ να μην χάνουμε το θάρρος και την πίστη μας. Ο Θεός πάντα δίνει μέσα στο χαμό να ξεπροβάλει ο δρόμος προς τη σωτηρία, ο οποίος με ψυχοσωματική δύναμη και πνευματική καθαρότητα δύναται να προσπελαστεί παρά τα διάφορα φαινομενικά εμπόδια.
Η επίγεια ζωή όλων των ανθρώπων βρίσκεται ανάμεσα σε δύο όρια, τη στιγμή που γεννιέται και τη στιγμή που πεθαίνει. Είναι δε ο καθένας μας, ανεξάρτητα από φύλο, γενιά ή τάξη, ο μόνος πραγματικά υπεύθυνος για ο,τι γίνεται εντός των ορίων αυτών. Αυτό είναι κοινό για όλους, αν και, καθώς είναι πασίγνωστο, είναι διαφορετικά για τον καθένα μας τα όρια τούτα. Οι πράξεις και τα λόγια και οι σκέψεις του καθενός μας, όμως, είναι που, αντάμα με την αυτογνωσία, τον βοηθούν να έρθει κοντά στο Θεό και τους συνανθρώπους του εντός και εκτός σπιτιού και να διαμορφώσει τη ζωή του ενσυνείδητα σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες που τον έχουν διδάξει γονείς και δάσκαλοι και ελεύθερα, ανεξάρτητα δηλαδή από ο,τι κάνουν οι άλλοι απέξω.
Όσα, τέλος, μαθαίνουμε από τη Γνώση και τις γνώσεις για το εγγύς ή το μακρινό παρελθόν και εκείνα που διδασκόμαστε από όσα βλέπουμε εμείς οι ίδιοι ή ακούμε κάθε στιγμή στη σύγχρονή μας ζωή συμβάλλουν τα μέγιστα στον καθημερινό ανθρώπινο αγώνα για μια παρούσα ή μελλοντική ζωή με αξιοπρέπεια και δίχως δυσεπίλυτα προβλήματα. Δεν είναι δηλαδή τελείως άσχετα μεταξύ τους όπως κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν. Μπορεί φαινομενικά να είναι διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά όταν έρχονται τα μεν κοντά στα δε και τα βάζουμε σε κοινή λειτουργία, συμφωνώντας με όσους λένε πως η διάνοια χρησιμεύει στον άνθρωπο μόνον όταν είναι αρωγός της πραγματικότητας και όχι στρουθοκαμηλίζων αρνητής της, βοηθούν τη ζωή μας να κινείται πάντοτε προς τα εμπρός και δυνατή να αντιμετωπίζει κάθε μικρομέγαλο εμπόδιο…
Αλήθεια, εσείς τι λέτε για όλα τα παραπάνω;
(Από την ανέκδοτη συλλογή δοκιμίων «Ηθοποιών Γεύμα»)
