Περιπέτεια με το ΚΤΕΛ

Φτάνοντας στο Ρέθυμνο, καθώς πήγα να αποβιβαστώ σε ενδιάμεση στάση κοντά στο σπίτι μου και στο κέντρο της πόλης του Ρεθύμνου διαπίστωσα ότι η βαλίτσα μου έλειπε από τον αποθηκευτικό χώρο του λεωφορείου και το ανέφερα στον οδηγό. Τότε ο οδηγός του λεωφορείου με προέτρεψε με όχι και τόσο ευγενικό τρόπο -και παρ’ όλη τη δικαιολογημένη αναστάτωσή μου- να μεταβώ στο κεντρικό σταθμό ΚΤΕΛ Ρεθύμνης για να διαπιστώσουμε τι έχει συμβεί λέγοντάς μου, «κοπελιά, έλα στα ΚΤΕΛ να δούμε τι έχει γίνει και βλέπουμε». Αφού φτάσαμε στα ΚΤΕΛ διαπίστωσα ότι τελικά πράγματι η βαλίτσα μου -η οποία περιείχε πράγματα μεγάλης χρηματικής αξίας αλλά και πανεπιστημιακά συγγράμματα και σημειώσεις πολύτιμα σε εμένα για την ολοκλήρωση των σπουδών μου- έλειπε από τον αποθηκευτικό χώρο του λεωφορείου και ως εκ τούτου είχε αδικαιολόγητα χαθεί.
Και ενώ βρισκόμουν σε κατάσταση σύγχυσης και αλλοφροσύνης, μη μπορώντας να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς είχε συμβεί και καθώς ζητούσα εξηγήσεις από τον οδηγό και κάποιον υπάλληλο που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στα ΚΤΕΛ για την απώλεια των αποσκευών μου, ο οδηγός μου αποκρίθηκε προκλητικά «καλά, δεν έγινε και τίποτα. Δώσε μου το τηλέφωνό σου κοπελιά και αν είναι θα σε πάρω αύριο, αν βρεθεί η βαλίτσα». Η απάντηση αυτή με έκανε να εκραγώ και στην απόγνωσή μου, όντας μόνη και αβοήθητη, αντιμετωπίζοντας την προκλητική αδιαφορία των υπαλλήλων του ΚΤΕΛ και του οδηγού, συμβουλεύτηκα φιλικό μου πρόσωπο που είναι δικηγόρος στην Αθήνα. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο οδηγός με το φιλικό μου πρόσωπο, ο οδηγός του απήντησε στις εξηγήσεις που του ζήτησε με τη φράση «καλά, δεν είναι κανείς εδώ τώρα, αύριο θα έρθει η κοπελιά που είναι υπεύθυνη εδώ και αν βρεθεί η βαλίτσα θα σας πάρει τηλέφωνο». Η απάντηση αυτή με εξόργισε ακόμη περισσότερο και σε συνεννόηση με τον δικηγόρο φίλο μου, κατόπιν παραινέσεών του, κάλεσα την άμεσο δράση με σκοπό να στραφώ κατά των υπευθύνων, δηλαδή του οδηγού του λεωφορείου και των ΚΤΕΛ.
Καθώς η κατάσταση αυτή ήταν εν εξελίξει, όπου σε κάθε προσπάθεια επικοινωνίας του δικηγόρου φίλου μου με τους υπαλλήλους των ΚΤΕΛ και τoν οδηγό φώναζαν «εγώ δεν μιλάω με τον τρελό» και με προκαλούσαν λέγοντάς μου «και που ξέρουμε ότι είχες πράγματα αξίας μέσα στη βαλίτσα σου κοπελιά» και εγώ τα είχα εντελώς χαμένα, κατέφθασε η άμεσος δράση για να διαπιστώσει τι είχε συμβεί.
Εκείνη τη στιγμή κάποιος τηλεφώνησε στα ΚΤΕΛ και ανέφερε ότι το λεωφορείο του ΚΤΕΛ που μόλις είχε περάσει από εκεί είχε παρατήσει στη μέση του δρόμου μια βαλίτσα της οποίας η περιγραφή ταίριαζε απόλυτα με τη δικιά μου που μόλις είχα χάσει. Τελικά μετά από 15 λεπτά κατέφθασαν στο σταθμό του ΚΤΕΛ δύο άλλες κοπέλες φοιτήτριες και αυτές, παντελώς άγνωστες σε εμένα, οι οποίες κρατούσαν μαζί τους τη χαμένη μου αποσκευή και που όπως διαπιστώσαμε στη συνέχεια η μια εξ´ αυτών είχε πάρει άλλη αποσκευή από τη δικιά της, την οποία δεν της είχε δώσει ο οδηγός, ως όφειλε, (αλλά την πήρε μόνη της!!!) όταν κατέβηκαν από το λεωφορείο και η οποία ανήκε σε άλλο επιβάτη του λεωφορείου, ο οποίος μετέβαινε στα Χανιά με το ίδιο δρομολόγιο. Η πρόκληση των υπαλλήλων του ΚΤΕΛ συνεχίστηκε, καθώς αφού πήρα τη χαμένη μου βαλίτσα, ένας εξ´ αυτών μου είπε «για άνοιξε τώρα τη βαλίτσα κοπελιά να δούμε τι πράγματα αξίας έχεις μέσα». Αφού τελικώς ο καθένας από εμάς πήρε τη χαμένη του αποσκευή και ενώ η ώρα είχε 23:45 από τις 21:00 που ξεκινήσαμε από το Ηράκλειο, πήγαμε στο σπίτι μας με ταξί.
Από το περιστατικό αυτό μου δημιουργήθηκαν οι εξής απορίες:
1. Είναι τόσο δύσκολο και δαπανηρό να υπάρξει ένα σύστημα ταυτοποίησης του κάθε επιβάτη με τις αποσκευές του, ώστε επικολλώντας ένα απλό αυτοκόλλητο με τον αριθμό του εισιτηρίου σε κάθε αποσκευή να γνωρίζει ο καθένας ποιά αποσκευή ανήκει σε ποιον;
2. Υπάρχει κάποιο σύστημα ελέγχου των περιεχομένων των αποσκευών;
3. Πως εξασφαλίζεται το γεγονός ότι τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ δεν γίνονται μέσα διακίνησης παρανόμων ουσιών και εμπορευμάτων; (ναρκωτικά, όπλα, λαθραία ή κλεμμένα αντικείμενα).
4. Πως εξασφαλίζεται η δημόσια ασφάλεια, καθώς η παντελής έλλειψη ελέγχου καθιστά παιχνιδάκι την τοποθέτηση οποιουδήποτε εμπρηστικού ή εκρηκτικού μηχανισμού στα λεωφορεία των ΚΤΕΛ;
5. Ποιό αίσθημα ασφάλειας και αξιοπιστίας, με βάση τις προαναφερθείσες ελλείψεις, πιστεύετε ότι δημιουργείται στο επιβατικό κοινό, ώστε να συνεχίσει να εμπιστεύεται τα ΚΤΕΛ για τις μετακινήσεις του;
6. Ποιό το επίπεδο και ο ελεγκτικός μηχανισμός κατάρτισης και εκπαίδευσης και συμπεριφοράς των οδηγών και των υπαλλήλων των προς το επιβατικό κοινό;
7. Πως μπορεί ένα άτομο μόνο να λειτουργεί ταυτόχρονα ως οδηγός, εισπράκτορας, να επιτηρεί τους επιβάτες του λεωφορείου, να παραλαμβάνει κατά την επιβίβαση και να παραδίδει κατά την αποβίβαση αποσκευές και να τα κάνει όλα αυτά με ένα επαρκές επίπεδο επιμέλειας και ασφαλείας;
8. Πιστεύετε ότι η λειτουργία αυτή των ΚΤΕΛ προάγει την εικόνα της Κρήτης και εν γένει της χώρας μας, στο εξωτερικό τόσο απέναντι στους χιλιάδες τουρίστες που κάθε χρόνο κατακλύζουν την Κρήτη και την Ελλάδα, όσο και στο εσωτερικό όπου χιλιάδες φοιτητές, στρατιώτες αλλά και απλοί Έλληνες πολίτες, χρησιμοποιούν το μέσο αυτό για τις μετακινήσεις τους;
9. Δεν πιστεύετε ότι θα ήταν ηθικό και δίκαιο να μας ζητηθεί τουλάχιστον μια συγγνώμη τόσο για την αμέλεια αναφορικά με την εκτέλεση των καθηκόντων των υπαλλήλων των ΚΤΕΛ όσο και για την απρεπέστατη και αγενή συμπεριφορά τους;
Υπάρχει κάποιος που μπορεί να μου λύσει τις απορίες αυτές;