Μια επέτειος και το σήμερα
Μέρες που είναι «Το Πολυτεχνείο» σε μας τους παλαιότερους ζει και ως ιδέα και ως ανάμνηση και ως ορισμένων εκ των ηρώων του την εξέλιξη στην πολιτική και στη ζωή, ονόματα δεν λέμε.
Ας είναι και πάλι αστυνομικές δυνάμεις περιφρουρούν το κτίριο της Νομικής, αυτό το κτίριο που στην ταράτσα του τότε τα φοιτητικά νιάτα διατράνωναν την αντίστασή τους στην αστυνομοκρατία και τη δικτατορία.
Δεν θέλω να βάλω στο ίδιο καλάθι, μια κυβέρνηση εκλεγμένη από το λαό, άσχετο αν παίζει ένα ρόλο σε βάρος των λαϊκών και εργατικών συμφερόντων.
Ακούω αυτή τη στιγμή στη Βουλή διαπληκτισμούς των κυβερνητικών και αντικυβερνητικών βουλευτών.
Επτά χιλιάδες αστυνομικοί θα πάρουν μέρος στην περιφρούρηση των επιστημονικών ιδρυμάτων. Ελπίζω να μην έχουμε επεισόδια που θα έχουν βίαιες συγκρούσεις με τραυματίες και αγριότητες.
Κάποιοι θεωρούν ότι η «διασάλευση της τάξης» είναι σε βάρος των συμφερόντων της πατρίδος και της οικονομικής ανάκαμψης, την οποία η κυβέρνηση επιδιώκει με την πολιτική της.
Η αντιπολίτευση η αξιωματική και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις διατρανώνουν την ανάγκη προσφυγής σε εκλογές και την ανάγκη τα συνδικάτα και ολόκληρος ο εργαζόμενος λαός να υψώσουν το ανάστημά τους για την απαλλαγή της χώρας από τη μνημονιακή πολιτική και τη γερμανική επιτήρηση της χώρας.
Οι ιδέες του Πολυτεχνείου που δημιούργησαν την Αντίσταση της εποχής που η νεολαία πίστεψε και αγωνίστηκε δεν έχουν σβήσει.
Ας είναι, έχουμε μπροστά μας μερικούς μήνες ως την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και δεν φαίνεται πιθανή η συγκέντρωση από την κυβερνητική παράταξη των 180 βουλευτών, όσο και αν προσπαθήσει να παρασύρει στην πολιτική της επιδίωξη βουλευτές πέραν αυτών που επηρεάζει σήμερα.
Το Πολυτεχνείο λοιπόν ζει ως ιδέα αντίστασης όσο και αν κάποιοι πρωταγωνιστές του πήραν άλλο δρόμο στη συνέχεια ερωτοτροπώντας με της εξουσίας τα οφέλη.
Ας είναι και η εσωτερική πραγματικότητα και η διεθνής επιπλοκή σε πολλές χώρες, μόνο αγωνία και φόβους προκαλούν για τον κόσμο.