Μετά τη συμφωνία
Είναι τελικά ρεαλιστής πολιτικός ο κ. Τσίπρας που επεδίωξε και υπέγραψε τη «συμφωνία» με τους… εταίρους ή απλά οδηγήθηκε σ’ αυτήν την πολιτική από την ανάγκη που η ελληνική οικονομία έχει και το ελληνικό κράτος για να επιβιώσει των εμβασμάτων από την Κοινή Αγορά και το Δ.Ν.Τ. Ή μήπως υπήρχε και ο δρόμος της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ό,τι αυτό συνεπαγόταν για τη χώρα μας, ως μια διέξοδος ασφαλής, με προοπτική και εθνικό νόμισμα.
Ακόμα τούτο το καλοκαίρι, ακόμα τούτο το φθινόπωρο, θα δείξει πού πάμε, πώς πάμε και με ποια τελικά κυβέρνηση πάμε εκεί που πάμε…
Βέβαια τη νέα ελληνική κυβέρνηση την ευνοεί η κατάσταση της διάλυσης που επικρατεί στην παλαιοκοματική νεοδημοκρατική και πασοκική αντιπολίτευση. Γιατί ούτε αυτοί θέλουν προς το παρόν νέες εκλογές, αφού ξέρουν ότι θα τις χάσουν έτσι όπως έχουν τα πράγματα. Γι’ αυτό και προς το παρόν ουδείς εκ των αντιπάλων της αριστεράς θέλει εκλογές.
Δεν ξέρω μόνο αν η αριστερά που διαφώνησε με τη συμφωνία που υπέγραψε ο πρωθυπουργός θέλει στην πραγματικότητα νέες εκλογές και ήττα της πρωθυπουργικής παράταξης.
Ας είναι. Έχουμε μια «συμφωνία» που η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα υπέγραψε και έχουμε κατά το σύνηθες και μια επιτροπή από τους εταίρους που ελέγχει την εφαρμογή αυτής της συμφωνίας και ιδιαίτερα τους όρους που κυρίως πλήττουν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και των ανέργων τη μεγάλη στρατιά…
Γιατί, φίλοι μου, η Ευρωπαϊκή Ένωση υπό τη Γερμανική κυριαρχία, τους εργαζόμενους, κυρίως, έχει σκοπό να πλήξει με αυτήν τη συμφωνία. Και αυτήν την πρόθεση δεν πρέπει να την ξεχνάμε ούτε οι πολίτες, ούτε οι κυβερνώντες τη χώρα, γιατί είναι πάγια πρόθεση και μακρόπνοη των εταίρων μας.