Λίγη αυτοσυγκράτηση
Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης πραγματοποιεί ταξίδια και επαφές στο εξωτερικό, όπου σε συνεντεύξεις και επαφές πολιτικές, γνωστοποιεί τις αρχές και τις επιδιώξεις του κόμματός του, καθώς και τις εξηγήσεις του για το πώς θα αντιμετωπίσει την κρίση και τις μνημονιακές δεσμεύσεις, που οι προηγούμενες κυβερνήσεις έχουν αναλάβει.
Τελευταία με την εκλογή του ως εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με πάνω από 80% θεμελίωσε τις βάσεις για την επίσημη αναγνώρισή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως ηγέτη της Αριστεράς. Παρά το «νεαρόν της ηλικίας» του, όπως λένε μερικοί, που αγνοούν ότι στην παγκόσμια ιστορία, πολλοί στην ηλικία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκαν σε ηγέτες, που έπαιξαν ρόλο πρωταγωνιστή σε γεγονότα κοσμοϊστορικής σημασίας.
Ας είναι, δεν προσπαθώ εδώ να προπαγανδίσω ούτε τον κ. Τσίπρα ως πολιτικό ηγέτη ούτε τη συγκεκριμένη αριστερά, στην οποία ηγείται, ως τη μόνη αριστερά που θα παίξει αποφασιστικό ιστορικό ρόλο στο μέλλον το άμεσο και το απώτερο.
Απλά θέλω να τονίσω με την ευκαιρία, ότι η δεξιά είτε αυτή είναι άκρα δεξιά είτε απλά δεξιά είτε κεντροδεξιά, είτε αριστεροφανής δεξιά, είτε και η γνωστή μας φασιστική δεξιά, παθαίνουν και βγάζουν εξανθήματα όταν είτε παλαιότερα η Ε.Δ.Α. ή τώρα η Αριστερά υπό τον Τσίπρα απειλούν το μονοπώλιό τους στην εξουσία.
Μονοπώλιο που το θεωρούν ως μόνη πατριωτική στάση και σήμερα σωτηρία για την πατρίδα, το λαό, τα ιερά και τα όσια και τα λοιπά εξαπτέρυγα της πολιτικής τους προπαγάνδας.
Δεν έχω λόγο να αντιτίθεμαι και να θεωρώ τα πολιτικά ιδανικά κάθε μιας παράταξης σεβαστά εφ’ όσον δεν αντίκεινται στη δημοκρατία και την ελευθερία της σκέψης, εκτός από τη γνωστή παράταξη του ανοικτού ναζιστικού και ρατσιστικού περιεχομένου πολιτικής που και επικίνδυνη είναι για τη χώρα και φονικής προθέσεως στην πρακτική τους με προοπτική τους την κατάλυση της δημοκρατίας.
Εκείνο όμως που ενοχλεί την πολιτική μου ευαισθησία είναι γενικά η εσκεμμένη κατασυκοφάντηση των αντιπάλων τους από μερικούς πολιτικούς. Μονοπωλούν τον πατριωτισμό, το έθνος, την πατρίδα, τη θρησκεία κλπ. Δυστυχώς όμως το πρόσφατο παρελθόν της κατοχής και της μετακατοχικής Ελλάδος, έχει να επιδείξει εκ μέρους των γεγονότων εθνομεντόρων όχι και τόσο πατριωτική και δημοκρατική συμπεριφορά, ώστε να δικαιολογείται η μονοπώληση ιδεωδών τα οποία επικαλούνται.
Συνεπώς τώρα πια μετά τόση πείρα ιστορική με δεινά και αίμα και ευθύνες είναι χρήσιμο η «πατριωτική παράταξη» να είναι πιο προσεχτική σε χαρακτηρισμούς των αντιπάλων της.
Καλές γιορτές και γνώση προπαντός για να βγούμε από το τούνελ κάποτε.
