Της πραγματικότητας οι όροι
Κάθε μέρα που περνά από την κυβερνητική θητεία της Αριστεράς, όσοι την ψήφισαν περιμένουν να δουν όσα από τη Θεσσαλονίκη υποσχέθηκε ο πρόεδρός της.
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, περιμένουν τι από το πρόγραμμα μετά τη συμφωνία που υπέγραψε ο κ. Τσίπρας και ο υπουργός του των Οικονομικών, απομένει προς εφαρμογή και τι έχει αφεθεί για το απώτερο ίσως μέλλον.
Ο Μανώλης Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης τα δυο σύμβολα της Αριστεράς, εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους για τα συμφωνηθέντα. «Ανάγκα όμως και θεοί πείθονται», έλεγαν οι αρχαία μας πρόγονοι. Και ο Σενέκας έλεγε: «Η ανάγκη είναι ανωτέρα του καθήκοντος». Και ο Σέξπιρ είχε πει «Το χρήμα καθολικός μαστροπός Ανθρώπων και Εθνών».
Οι πολιτικοί προεκλογικά υπόσχονται όσα ο λαός θέλει ν’ ακούσει μετεκλογικά, όμως τους αναγκάζει η πραγματικότητα να προσγειωθούν έστω και ανώμαλα. Η Aριστερά έπρεπε να ξέρει ότι οι προθέσεις της προεκλογικά και οι υποσχέσεις, για να γίνουν πραγματικότητα πρέπει ο συσχετισμός των δυνάμεων να είναι υπέρ της ή να έχει προηγηθεί επανάσταση.
Η χώρα μας ως γνωστόν εκτός του ότι βρίσκεται σε καθεστώς στο οποίο το κεφάλαιο και τα όργανά του κυριαρχούν, είναι και υπερχρεωμένη και σε οικονομική κρίση που ελπίζει στη «βοήθεια» της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να επιβιώσει.
Της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία κυριαρχεί η Γερμανία, από την οποία εξαρτόμαστε πολιτικά και οικονομικά. Έτσι έχουν τα πράγματα και υπό αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση της Αριστεράς υποχρεώθηκε να υπογράψει συμφωνία. Μια συμφωνία φυσικά που κυρίαρχος εταίρος είναι η Γερμανία και όχι ο λαός της Ελλάδος.
Να δούμε πόσο θ’ αντέξει η νέα κυβέρνηση υπό αυτές τις συνθήκες και πόσο ο λαός θα την υποστηρίζει.
