Προ της κάλπης
Πάμε λοιπόν σε δημοψήφισμα εκτός απροόπτου. Η αντιπολίτευση είναι υπέρ του ΝΑΙ. Οι ψηφοφόροι δεν ξέρω τι τελικά θα ρίξουν στην κάλπη. Οι κλειστές τράπεζες εκτός από την προσπάθεια να αποτραπούν αναλήψεις καταθέσεων λόγω ψυχολογικής αβεβαιότητας των καταθετών, μπλοκάρουν και τις συντάξεις από τις οποίες αποζούν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι και οι οικογένειές τους.
Έτσι κυριάρχησε μια ανησυχία ψυχολογική, αλλά και μια οικονομική στενότητα που στερεί από τα αναγκαία προς το ζην του κοσμάκη.
Ας είναι, λοιπόν η κυβέρνηση πάει στην κάλπη για την απάντηση του λαού σχετικά με τις απαιτήσεις των εταίρων και των υποχωρήσεων της κυβέρνησης.
Ακούγονται ψίθυροι περί επανάρχησης των διαπραγματεύσεων και κρίσεις των εταίρων για τον αιφνιδιασμό που ο κ. Τσίπρας προκάλεσε χωρίς, όπως λένε, να επικαλεσθεί τις αληθινές προτάσεις των εταίρων τις τελευταίες.
Αυτά και πολλά άλλα ακούγονται για τις κρίσεις των εταίρων και των ΗΠΑ, που θεωρούν μεγάλη ανάγκη τη Συμφωνία Ελλάδος και των Ευρωπαίων σύνοικων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έτσι έχουν τα πράγματα προ του δημοψηφίσματος της Κυριακής από το οποίο θα εξαρτηθεί η πορεία της χώρας και η σχέση της με τους άλλους της Ενωμένης Ευρώπης και της πορείας της στο μέλλον.
Ο κάθε πολίτης θα απαντήσει με τη συνείδησή του και τις ανάγκες του ανάλογα με ένα ΝΑΙ και ένα ΟΧΙ που θα ρίξει στην κάλπη.
Υπάρχει μια όξυνση στις σχέσεις των πολιτικών παρατάξεων την οποία καλλιεργούν οι αντικυβερνητικοί κυρίως παράγοντες.
Και κάποιοι νέοι μάλιστα ξεπέρασαν τα όρια της πολιτικής ανοχής με τις εκτοξευθείσες κακίες και αναληθείς σε βάρος των κυβερνώντων.
Έτσι που θύμισαν παλαιότερες εποχές.
Ο καθένας παίζει το ρόλο του όπως τον αντιλαμβάνεται και οι πολίτες θα κρίνουν τη συμπεριφορά του ανάλογα.
Προς το παρόν όλοι έχουν δικαίωμα κρίσεων και επικρίσεων προς τους αντιπάλους τους.
Όπως και να το κάνουμε όμως τα όρια της πολιτικής κριτικής πρέπει να περιορίζονται στην ουσία των προβλημάτων κατά πως ο καθένας τα αντιλαμβάνεται.
