Τη Δευτέρα το βράδυ, 29 Οκτωβρίου 2018, η αίθουσα συναυλιών του Ωδείου «Παντελής Πρεβελάκης», γέμισε από χρώματα, από λευκά γιασεμιά, από κόκκινα τριαντάφυλλα και γαρύφαλλα, από χρυσοπράσινα φύλλα, αλλά και από λευκά πουλιά και μαύρες πεταλούδες. Όλα τα χάιδευε το φως από ένα κόκκινο θολό φεγγάρι. Και εκεί κοντά… μάτια πράσινα, μάτια μαύρα… να κοιτάζουν και να μη χορταίνουν το μαγευτικό αυτό τοπίο… Ήταν η Χορωδία του Ωδείου που επαναλάμβανε τη συναυλία που το καλοκαίρι του 2018 είχε παρουσιάσει στην αυλή του Παλαιοντολογικού Μουσείου Ρεθύμνου στο Μασταμπά με τον τίτλο «Οι μελωδίες των χρωμάτων».
Στην αρχή και πριν ξεκινήσει η συναυλία στην κατάμεστη αίθουσα, η υπεύθυνη της χορωδίας κ. Ελένη Περπιράκη, μουσικολόγος – μουσικός, είπε τούτα τα λόγια… «η ζωή μας είναι καμωμένη από χρώματα. Το κάθε χρώμα επηρεάζει την ψυχή μας, τη σκέψη μας, το συναίσθημά μας… Μέσα στους αιώνες τα χρώματα χρησιμοποιήθηκαν από τον άνθρωπο για να συμβολίζουν διάφορα πράγματα… Στο χώρο της μουσικής βοηθούν το συνθέτη να μεταδίδει αυτό που θέλει με τρόπο άλλοτε μεταφορικό και άλλοτε με κυριολεκτικό τρόπο… Το μουσικό μας ταξίδι στον κόσμο της μουσικής και των χρωμάτων αρχίζει…».
Η 8μελής ορχήστρα, στην οποία συμμετείχαν ο Δημήτρης Καζιάλες, Χρυσός Καβούνης, Ειρήνη Συσκάκη, Σπύρος Ξενιτόπουλος, Χριστόφορος Πιτσιδήμος, Γιάννης Χριστοδουλάκης και Ελένη Τζιράκη, μαζί με τη χορωδία παρουσίασε ελληνικά μελωδικά τραγούδια από το 1945 ίσαμε σήμερα. Τραγούδια στα οποία ο στιχουργός και ο συνθέτης διάλεξαν ένα χρώμα για να περιγράψουν τον ψυχικό τους κόσμο. Η κ. Ελένη Περπιράκη είχε τη μουσική επιμέλεια, την οργάνωση, καθώς και τη διδασκαλία και διεύθυνση της συναυλίας.
Η μουσική απόλαυση άρχισε με μια φανταστική εικόνα. «Ένα… ουράνιο τόξο παρουσιάστηκε στον ορίζοντα και ένα απαλό αεράκι σκορπίζει στον ουρανό τα χρώματα της ίριδας…». Και πρώτο τραγούδι το «λευκό πουλί» του Π. Κατσιμίχα. Ακολούθησαν το «λευκό γιασεμί» του Π. Καλαντζόπουλου, «τα γαλάζια γράμματα» του Γ. Χατζηνάσιου, για να πάρει σειρά ο Λουδοβίκος των Ανωγείων που διερωτάται «ποιό είναι το χρώμα της αγάπης»… «ποιο χρώμα, άραγε, θα μπορούσε να την κάμει, δυνατή και αιώνια…».
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος στα «χρώματα κι αρώματα» εκφράζει την αγάπη και το σεβασμό. Το «κόκκινο τριαντάφυλλο» του Μίκη Θεοδωράκη, σύμβολο σεβασμού, δύναμης και πάθους. Του ίδιου συνθέτη και το επόμενο τραγούδι «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος».
Ο Μ. Κατριβάνος αναπολεί τα «πράσινα μάτια… με μπλε βλεφαρίδες» και τα «δυο μαύρα μάτια» σε μουσική Eldo di Lazzaro.
Ο Απόστολος Καρδάρας δεν ξέρει ποιο ακριβώς είναι το χρώμα της νιότης… «που από μόνη της είναι ένα Χρώμα». Στο «κόκκινο θολό φεγγάρι» του Θηβαίου, η γλυκιά μελωδία μας οδήγησε άθελα μας σε μια φεγγαρόλουστη βραδιά… και η σκέψη μας ταξίδεψε… Ο Σταμάτης Κραουνάκης αγόρασε «κόκκινα γυαλιά» για να δει αλλιώς τον κόσμο. Ακολούθησαν τα τραγούδια «γκρίζες μπαλάντες» του Δ. Γεωργίου, με «τα χρώματα του ανέμου» του Άλαν Μένκεν, το «μαύρο» του Β. Μαχαίρα και το «σκληρό γαλάζιο» του Θ. Μικρούτσικου. Τα «κίτρινα βράδια» σε στίχους της Λ. Δημοπούλου και μουσική του Λ. Μαχαιρίτσα σκόρπισε μια ξεχωριστή μουσική απόλαυση…. «Κίτρινα βράδια Ομόνοια και Πειραιώς γωνία….». Επίσης, παρουσιάστηκαν τα τραγούδια «εν λευκώ» του Θ. Καραμουρατίδη και τα «χρώματα» της Ε. Τσαλιγοπούλου και το «μαύρη πεταλούδα» του Μ. Μάτσα.
Η συναυλία έκλεισε με τα τραγούδια «χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια» του Δ. Παπαδημητρίου… «αλλάζει μόνο ο τρόπος που κοιτάνε…» και το «κόκκινο γαρύφαλλο» του Μ. Ιγνατιάδη… ένα τραγούδι διαχρονικό για την αγάπη, την αφοσίωση…. Η κ. Ελένη Περπιράκη έκλεισε τη συναυλία με ένα λόγο του Ισπανού ζωγράφου Joan Mirror… «προσπαθώ να βάζω χρώματα σαν λέξεις που σχηματίζουν ποιήματα και σαν νότες που σχηματίζουν μουσική».
Η χορωδία κάτω από τη διεύθυνση και την παρώθηση της μαέστρου κ. Ελένης Περπιράκη, η οποία πότε έπαιζε πιάνο και κάποιες στιγμές γινόταν μέλος της χορωδίας, απέδωσε τα τραγούδια με ιδιαίτερη επιτυχία και για το λόγο αυτό το ακροατήριο, που παρακολουθούσε μαγεμένο από τις γλυκές μελωδίες, την αντάμειψε με ένα θερμό και ειλικρινές συνεχόμενο χειροκρότημα. Η κ. Περπιράκη, διπλωματούχος πιάνου και πτυχιούχος Μουσικών σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών έδωσε ένα ξεχωριστό τόνο στη συναυλία, με τη διεύθυνσή της που τη χαρακτηρίζουν οι πλαστικές και ήρεμες κινήσεις της αλλά και εκφραστικότητα. Η χορωδία, αν και ολιγομελής μόλις 9 άτομα, κάποια τραγούδια τα απέδωσε τρίφωνα και κάποια άλλα τετράφωνα, αποτέλεσμα σκληρής και συστηματικής δουλειάς, αλλά και επαγγελματικής υπευθυνότητας. Φύγαμε από το Ωδείο και χωρίς να το καταλάβουμε σιγοτραγουδούσαμε, «Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες», …«Κόκκινο γαρύφαλλο στο μέρος της καρδιάς’… αλλά και με μια γλυκιά μελαγχολία για τα χρόνια που πέρασαν…».
Όλοι οι ερμηνευτές της συναυλίας αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο, χορωδοί με αιθέριες φωνές γεμάτες συναίσθημα και κατάθεση ψυχής και μουσικοί με ήχο που μας μετέφερε στις ηχητικές δονήσεις του τραγουδιού. Όλοι έγιναν ένα σώμα, μια ψυχή, κάτω από την καθοδήγηση της μαέστρου κ. Ελένης Περπιράκη.
Βέβαια θα ήταν παράλειψη να μην δώσουμε και συγχαρητήρια στους διοργανωτές που ήταν ο Σύνδεσμος Διαδόσεως Καλών Τεχνών Ρεθύμνου και η Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης και τους ευχόμαστε να προσφέρουν και άλλες μελλοντικές παρόμοιες συναυλίες.