Καταδικάζουν οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα τη βία κατά πολιτικών προσώπων και κομμάτων σε μια δημοκρατική χώρα. Σε μια δημοκρατική χώρα δηλαδή όπως η δική μας; Γιατί δεν μας λένε για ποια δημοκρατία μιλάνε και για ποιο κράτος δικαίου. Δημοκρατία και δικαιοσύνη είναι οι μισοί να τρώνε με χρυσά κουτάλια, να έχουν καταθέσεις χιλιάδων ευρώ σε τράπεζες του εξωτερικού. Να αρρωσταίνουν και να έχουν δέκα γιατρούς από πάνω τους και να κάνουν διακοπές σε πολυτελές νοσοκομεία, και αυτός που δεν έχει να πληρώσει να πεθαίνει σε ένα κρεβάτι ενός δημόσιου νοσοκομείου ή στον δρόμο, γιατί πολλές φορές δεν υπάρχει ούτε το κρεβάτι.
Τα παιδιά κάποιων να πηγαίνουν στο σχολείο και να έχουν να αλλάζουν τριάντα ζευγάρια παπούτσια, όλα γνωστής φίρμας και τα υπόλοιπα να πηγαίνουν με ξεπατωμένα παπούτσια ή να φορούν τα αποφόρια των άλλων που είναι φιλάνθρωποι και τους τα προσφέρουν. Πολύ σύντομα θα πηγαίνουν και ξυπόλυτα. Και βέβαια μην μας πουν το γνωστό ότι δούλεψαν και τα κάνανε με τον κόπο τους, γιατί κανείς πλέον δεν το πιστεύει. Το σίγουρο είναι ότι αυτοί που είναι στην ανέχεια έχουν κοπιάσει και δουλέψει περισσότερο από αυτούς που απολαμβάνουν.
Για την βία τώρα, την οποία καταδικάζουν δεν υπάρχει κανείς ο οποίος να συμφωνεί με τέτοιου είδους πράξεις.
Αλλά σκέφτηκαν ποτέ ποιος πραγματικά ασκεί βία; Όταν έχουν καταπατήσει την αξιοπρέπεια αυτού του λαού, όταν τον έχουν φέρει στα όρια της εξαθλίωσης. Όταν προσπαθούν να ξεπουλήσουν την περιουσία του αλλά και το τελευταίο κομμάτι της ελληνικής γης.
Όταν οδηγούν με την πολιτική τους τον κόσμο στην αυτοκτονία. Ποιος τελικά ασκεί βία και σωματική και ψυχική στον άλλο. Δεν τα περίμεναν αυτά τα αποτελέσματα, δεν ξέρουν ότι η βία φέρνει βία.
Έχουμε φτάσει όχι τώρα αλλά εδώ και καιρό να βλέπουμε ακραίες καταστάσεις, ανθρώπους ηλικιωμένους που έζησαν όλη τους τη ζωή με αξιοπρέπεια, να κλαίνε γιατί τους φτάσανε στο σημείο να μην μπορούν να προσφέρουν στα εγγονάκια τους μία σοκολάτα. Κόσμος που δούλεψε και αγωνίστηκε να χάνει τις περιουσίες του, γιατί δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και δεν είναι βέβαια όλοι που έχουν πάρει υπέρογκα δάνεια ούτε κάνανε μεγάλη ζωή ούτε αγόρασαν ακριβά σπίτια και αυτοκίνητα. Άνθρωποι του μεροκάματου, οι οποίοι πλήρωναν τις υποχρεώσεις τους μέχρι πριν από κάποια χρόνια. Αλλά μετά οι υποχρεώσεις γίνανε τεράστιες, διπλασιάστηκε Εφορία, Δ.Ε.Η. , Ο.Τ.Ε., μπήκαν χαράτσια, αυξήθηκε ο Φ.Π.Α. και όλα αυτά για να καλύψουμε τα κλεμμένα και φαγωμένα.
Με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να πληρώσουμε όλα αυτά που μας έχουν φορτώσει και βέβαια να μην μένουν να πληρωθεί και το δάνειο που πληρωνόταν μέχρι τώρα και να χάνεις το σπίτι ή την επιχείρησή σου. Και βέβαια αυτοί οι οποίοι τα φάγανε και τα καταχραστήκανε και αυτοί οι οποίοι τρώγανε με τα χρυσά κουταλάκια να συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο ανενόχλητοι να πλουτίζουν εις βάρος των υπολοίπων και να μην τους αγγίζει κανείς.
Γιατί λοιπόν άραγε υπάρχουν φαινόμενα βίας σε αυτήν την τόσο δημοκρατική και δίκαια χώρα και ποιος είναι ο βιαστής και ποιο το θύμα.
