Πού πας χωρίς αγάπη
και δίχως ζεστασιά;
Πού πας χωρίς αγάπη
με τόση μοναξιά;
Πού πας χωρίς αγάπη;
θα πέσεις στον γκρεμό,
τα σύννεφα πυκνώνουν,
δεν έχεις γυρισμό.
Πού πας φτωχή καρδούλα
στον ήλιο, στη βροχή,
πού πας χωρίς αγάπη;
αντέχεις μοναχή;
Βουνά δε σε φοβίζουν
και άγρια θεριά;
Πού πας χωρίς αγάπη,
με κρύο στην καρδιά;
Χωρίς αγάπης όπλα,
πού πας και τι γυρεύεις;
κίνδυνοι σε κυκλώνουν
καταστροφή θα φέρεις.
«Καρδιά» πώς την αντέχεις,
την τόση παγωνιά;
Το χιόνι, το χαλάζι
δε σε φοβίζουν πια;
Άλλαξε, μη διστάζεις,
να δεις και τη ζωή,
την άνοιξη τη φέρνει
η αγάπη στην ψυχή.
Τον παγωμένο κήπο
η αγάπη «ανασταίνει»
ανθίζουν τα λουλούδια
που μίσος τα μαραίνει!
«Καρδιά» με την αγάπη
ανέμους δε φοβάται
και αν χαθεί στα δάση
μονάχη της δεν θα ’ναι!
Πού πας χωρίς αγάπη
και δίχως θαλπωρή;
νόημα δίνει μόνο
η αγάπη στην ψυχή!
Πού πας χωρίς αγάπη
μάθε να κυβερνάς
«το πλοίο» της ζωής σου
μ’ αγάπη «στα κουπιά»!
Αγάπη, πάλι αγάπη,
να δεις την αλλαγή
με το «σταυρό» στο χέρι
πορεύου … στη ζωή!!
