Η προτεραιότητα, που πρέπει να δώσουμε ειδικά για να φτιάξουμε ένα λιμάνι δεκτικό για να προσαράζουν μεγάλα πλοία, προφανώς και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Δεν είναι μόνο οι εξαιρετικές προοπτικές που διαγράφονται για την κρουαζιέρα. Επιπλέον είναι η εξασφάλιση από τις συνέπειες της δυσοίωνης πιθανότητας της υποβάθμισης, που το όποιο προσφυγικό ρεύμα προς την Κρήτη θα συνεπάγεται.
Όταν μιλάμε για υποβάθμιση, δεν αναφερόμαστε βέβαια σε κάποιο σταθερό, μετρήσιμο μέγεθος, αλλά απλά στο ενδεχόμενο οι εν δυνάμει επισκέπτες μας να είναι στο εξής επιφυλακτικοί και «κουμπωμένοι» μπροστά σε κάποια, αόριστα, πιθανή υποβάθμιση, και αυτό να έχει αρνητικές συνέπειες στον αριθμό και την ποιότητά τους.
Όπως επίσης δεν μπορεί να αποκλειστεί το (ακραίο) ενδεχόμενο κάποιας απειλής -αναφερόμαστε πάντα στη σκέψη της τουριστικής πελατείας μας- από την πιθανότητα μεταξύ των προσφύγων να συγκαταλέγονται και τζιχαντιστές.
Μιλάμε πάντα για τους ξένους που έρχονται εδώ να περάσουν μια εβδομάδα (από τη ζωή τους). Η κρουαζιέρα, αντίθετα, τους δεσμεύει σε έναν τόπο για ώρες μόνο. Έτσι η τελευταία θα μπορούσε, στην περίπτωση μιας τέτοιας αρνητικής εξέλιξης (για το οποίο ενδεχόμενο δεν αρκεί φυσικά να απευχόμαστε, αλλά προσέτι πρέπει και να προετοιμαζόμαστε ποικιλοτρόπως κατάλληλα), να αποτελέσει κυριολεκτικά σωσίβιο.
Στο ευοίωνο λοιπόν σενάριο, που θέλει την κρουαζιέρα να επαυξάνει τη δυναμική του τουρισμού μας, πρέπει να προστεθεί το δυσοίωνο, όπου εκείνη θα κληθεί να τον περισώσει: αμφότερες οι εκδοχές αυτές υπηρετούνται αποκλειστικά με τη δημιουργία λιμανιού δεκτικού των μεγάλων πλοίων.
* Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι συγγραφέας
