Σε αποσύνθεση η αγορά εργασίας

Ένα από τα αγαπημένα θέματα της κυβερνητικής ηγεσίας είναι η καταγγελία του νεοφιλελευθερισμού που υποτίθεται ότι έχει επικρατήσει στην Ε.Ε.

Σύμφωνα με αυτό το προπαγανδιστικό τέχνασμα οι εργαζόμενοι καταπιέζονται σκληρά στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε., ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τους προσφέρει μια όαση κοινωνικής ασφάλειας στην Ελλάδα.

Στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Η μεγάλη επιτυχία στην Ε.Ε. έχει σχέση με την αποτελεσματική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές οικονομίες βρίσκονται στον πέμπτο ή στον έκτο χρόνο σταθερής οικονομικής ανάπτυξης.

Η ανάπτυξη έχει φέρει θετικές κοινωνικές εξελίξεις. Το επίπεδο της απασχόλησης στο σύνολο της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. είναι ήδη υψηλότερο από ότι ήταν το 2008 πριν την εκδήλωση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και την εφαρμογή μιας εξαιρετικά περιοριστικής οικονομικής πολιτικής για την αντιμετώπισή της.

Οικονομίες οι οποίες βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο της κυβερνητικής προπαγάνδας, όπως είναι η γερμανική, καταγράφουν εντυπωσιακές επιτυχίες με θετικές κοινωνικές προεκτάσεις.

Στη Γερμανία το ποσοστό της ανεργίας έχει πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο από την επανένωση των δύο γερμανικών κρατών, ενώ προχωράει η αύξηση του εισοδήματος των εργαζομένων, με πρωτοβουλία των Σοσιαλδημοκρατών και της μείωσης της φορολογίας των νοικοκυριών, με πρωτοβουλία των Χριστιανοδημοκρατών, στο πλαίσιο του κυβερνητικού συνασπισμού υπό την καγκελάριο Μέρκελ.

Ο κανόνας της θεαματικής ευρωπαϊκής βελτίωσης έχει μια ελληνική εξαίρεση με την υπογραφή Τσίπρα.

Η υποχώρηση της ανεργίας είναι ανεπαρκής, γύρω στο 19% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να διατηρεί το ευρωπαϊκό ρεκόρ στη συνολική ανεργία και στην ανεργία των νέων.

Η ανεργία στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι δυόμισι φορές πάνω από τα επίπεδα του 2008, ενώ η πρόσθετη ανεργία που δημιούργησε η κρίση του 2008 στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε. έχει ήδη απορροφηθεί στο σύνολό της.

Σαν να μην έφθανε αυτό το 55% των νέων θέσεων εργασίας που δημιουργούνται είναι θέσεις μερικής απασχόλησης. Ήδη το 30% του συνόλου των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα απασχολείται με αυτούς τους εξαιρετικά αυστηρούς όρους. Αυτό σημαίνει ότι έχουν μηνιαίες μικτές αποδοχές της τάξης των 400 ευρώ και καθαρές αποδοχές της τάξης των 360 ευρώ με αποτέλεσμα να δημιουργείται η λεγόμενη γενιά των 360 ευρώ.

Ο κ. Τσίπρας ανέβηκε στην εξουσία καταγγέλλοντας αυτό που περιέγραφε σαν γενιά των 700 ευρώ για να δημιουργήσει με την πολιτική του την γενιά των 360 ευρώ.

Το πέρασμα σε ελαστικές μορφές εργασίας και τη μερική απασχόληση οφείλεται στην έλλειψη σοβαρής πολιτικής για παραγωγικές επενδύσεις και ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας. Η οικονομία συντηρείται μέσω των τουριστικών ρεκόρ τα οποία επιτυγχάνονται σε πείσμα της υπερφορολόγησης του κλάδου από την κυβέρνηση Τσίπρα αλλά οδηγούν σε θέσεις εποχικής απασχόλησης.

Οι συνέπειες της αποσύνθεσης της αγοράς εργασίας, με ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα, είναι φοβερές.

Πρώτον, συντηρείται και ενισχύεται το brain drain εφόσον οι περισσότεροι νέοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν τους προσφέρεται σοβαρή οικονομική και επαγγελματική προοπτική στην Ελλάδα.

Δεύτερον, οι μειωμένες αποδοχές οδηγούν σε μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές οι οποίες με τη σειρά τους ασκούν πίεση για νέες μειώσεις στις συντάξεις. Τα τρία τελευταία χρόνια επιδεινώθηκε δραματικά η ήδη αρνητική δημογραφική δυναμική με αποτέλεσμα να επιταχύνεται η απόλυτη μείωση του πληθυσμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αγορά εργασίας, την κοινωνική ασφάλιση και την προοπτική της οικονομίας.

Τρίτον, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού οδηγείται στην οικονομική και κοινωνική απόγνωση και η κυβέρνηση φιλοδοξεί να διαχειριστεί πολιτικά την κατάσταση που δημιούργησε ή επιδείνωσε με την πολιτική της. Έτσι έχουμε μία επιδοματική πολιτική, η οποία στηρίζεται στην εξασφάλιση ενός εισοδήματος που μπορεί να είναι συγκρίσιμο με εκείνο που εξασφαλίζουν οι περισσότεροι νέοι εργαζόμενοι και στην υπόσχεση για δεκάδες χιλιάδες διορισμούς στο Δημόσιο οι οποίοι είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο να πραγματοποιηθούν αλλά προβάλλονται σαν οικονομική και επαγγελματική σωτηρία για πολλά από τα θύματα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης.