Του ΝΙΚΟΥ ΦΛΕΜΕΤΑΚΗ
Συμπληρώνονται σήμερα (12 Νοεμβρίου 2013 – 12 Νοεμβρίου 2021) οκτώ χρόνια, που μια πολυσχιδής προσωπικότητα, μια κορυφαία μορφή στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων, ο καθηγητής, ο πανεπιστημιακός δάσκαλος του Πανεπιστημίου Κρήτης, ο αρχαιολόγος, ο φιλόλογος, ο συγγραφέας, ο σημαντικός και ξεχωριστός Άνθρωπος, ο κρητικός Στυλιανός Αλεξίου, λείπει από την αρχαιολογία, από το φιλολογικό πνευματικό στερέωμα, από τις γλωσσολογικές πνευματικές εκδηλώσεις και γενικά από την πόλη του μεγάλου Κάστρου, που τόσο τον αγάπησε μα και ο ίδιος την αγάπησε, όσο και τους Καστρινούς.
Τομείς πολύ δύσκολοι για να καταπιαστεί να συνδυάσει και φέρει σε πέρας κάποιος, όπως ο αείμνηστος Στυλιανός Αλεξίου.
Λείπει από τη ζωή του Μεγάλου Κάστρου γιατί η βροχή του αδυσώπητου χρόνου θέλησε να διαλύσει τον πνευματικό ογκόλιθο, αλλά χωρίς να μπορέσει, να λιώσει το περιεχόμενο του τσιμεντόλιθου έργου του, το οποίον «ουδ’ ο πας αιών εξαλείψειεν αν», κανένας αιώνας δεν μπορεί να εξαφανίσει. Επειδή το περιεχόμενο αυτού του έργου είναι δομημένο με άυλα πνευματώδη πετραδάκια, που πάντα θα μένουν και θα κτίζουν, θα διδάσκουν και θα διδάσκονται, θα μελετώνται, θα μεταλαμπαδεύονται και θα μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, από αιώνα σε αιώνα.
Θα μεταφέρονται δε αενάως ,σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί στο χώρο της Αρχαιολογίας τα πετραδάκια αυτά δημιούργησαν μια αξιομνημόνευτη και αναγνωρισμένη κοπιώδη ατομική εργασία αξίας, η οποία περιλαμβάνει πνευματικά καλλιτεχνήματα, πολιτιστική και πολιτισμική ανάπτυξη της ιστορίας του τόπου μας, ώστε η δημιουργικότητα αυτή να μην αμφισβητείται. Τα έργα δε αυτά θαυμάζονται και θα θαυμάζονται από το μέγα πλήθος των παγκόσμιων καθημερινών επισκεπτών.
Τα έργα δε αυτά, δηλαδή η δημιουργία πτέρυγας στο Μουσείο Ηρακλείου, η ίδρυση Μουσείων (Χανίων και Αγίου Νικολάου), η ανακάλυψη σπουδαίων αρχαιολογικών ευρημάτων (υστερομινωικών τάφων του Λιμένος Κνωσού και των πρωτομινωικών θολωτών τάφων της αρχαίας πόλης Λέβυνθος, (σημερινό Λέντα), φέρουν την ανεξίτηλη σφραγίδα του Αείζωου διευθυντού του Μουσείου Ηρακλείου Στυλιανού Αλεξίου .
Δεν ήταν μόνο ένας πολύ καλός αρχαιολόγος, του οποίου οι εργασίες είναι σημεία αναφοράς στη σύγχρονη βιβλιογραφία ακόμα και σήμερα, αλλά και ένας πολύ καλός φιλόλογος. Τα ψιμυθευτά του λογοτεχνικά πετραδάκια ανέδειξαν έναν κορυφαίο και σημαντικό πλάστη της ελληνικής γραμματείας στο χώρο της Λογοτεχνίας.
Ακόμη τον ανέδειξαν ως μια σπουδαία προσωπικότητα διανόησης με βαρύτητα στις πνευματικές εργασίες, τα σχήματα των οποίων αναφέρονται στην γλωσσολογία και στις ετυμολογίες λέξεων του κρητικού ιδιώματος, στις μελέτες και στις εκδόσεις της κρητικής λογοτεχνίας, με μνημειώδη την έκδοση του «Ερωτόκριτου». Έκδοση του οποίου δεν είμαι βέβαιος αν θα υπάρξει άλλη έκδοση πιο επικαιροποιημένη.
Δεν ασχολείται όμως μόνο με αυτό το σπουδαίο κρητικό αριστούργημα αλλά και με τον Καζαντζάκη και τον Σολωμό και άλλους καλλιτέχνες του λόγου και της σοφίας.
Εξ όλων των παραπάνω εξάγεται το συμπέρασμα ότι για τρείς λόγους ο Στυλιανός Αλεξίου μένει και θα παραμένει στην ιστορία:
Πρώτον: Ο Στυλιανός Αλεξίου συνέβαλε ως ακαδημαϊκός δάσκαλος, επί αρκετά έτη, στην εξέλιξη της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας μέσα από την δημιουργία ανθρωπίνου δυναμικού του τόπου μας.
Δεύτερον: Ο Στυλιανός Αλεξίου υπήρξεν ιδρυτής Αρχαιολογικών Κρητικών Μουσείων, τα οποία εκθέτουν τον τοπικό ανθρώπινον πολιτισμό, προάγουν την εκπαίδευση και τη μάθηση και συντελούν στη μελέτη και στην ψυχαγωγία . Και…….
Τρίτον: Ο Στυλιανός Αλεξίου παρέδωσε στους μεταγενέστερους την κριτική έκδοση σημαντικότατων κειμένων της Κρητικής Λογοτεχνίας, τα οποία θεωρούνται διεθνώς κλασικά έργα, δηλαδή ψηλής ποιότητας και αξίας και η δημοσίευση αυτών των μελετών και των δύο Σολωμικών εκδόσεων, αποτελούν κορυφαία προσφορά στη φιλολογική επιστήμη.
Παρέδωσε την μνημειώδη έκδοση του αριστουργήματος της κρητικής λογοτεχνίας «Ερωτόκριτος Βιτσέντζου Κορνάρου», σκοπός της οποίας ήταν, κατά μαρτυρία του ιδίου, να δώσει ένα κείμενο αυθεντικότερο του υπάρχοντος του Ξανθουδίδη και περισσότερο πιστό στην αρχική μορφή του έργου.
Για όλα αυτά, η μνήμη του θα παραμένει στην σκέψη μας.
Ο Στυλιανός Αλεξίου υπήρξεν πολύτιμος συνεργάτης και επίτιμο μέλος του Συλλόγου Πολιτιστικής Αναπτύξεως Ηρακλείου, από τον οποίον είχε βραβευθεί για την όλη πνευματώδη προσφορά του.
Αφιερώνουμε την όλη αυτή γραφή μας, ως ένα ελάχιστο αναμνηστικό μνημόσυνο στη μνήμη του, για τα οχτώ χρόνια απουσίας του.
