Οι τραγικοί τόποι
Στη καθημερινότητά μας, μαθαίνουμε για ιστορίες και τοποθεσίες που δεν είχαμε ακούσει ποτέ πια στη ζωή μας και που όμως ποτέ πια δεν θα τις ξεχάσουμε! Μεμί! Κόκκινη λίμνη! Μιτσερό!
Είναι οι περιοχές της Κύπρου όπου ο παρανοϊκός serial – killer απέκρυψε τα ειδεχθή εγκλήματά του, των πέντε γυναικών και των δύο παιδιών τους.
Αφράτα! Πύργος Ψηλονέρου!
Είναι οι περιοχές της Κισσάμου, όπου ο τραγικός δολοφόνος της Αμερικανίδας βιολόγου εκτέλεσε και εν συνεχεία απέκρυψε το μυστικό τού επίσης ειδεχθούς εγκλήματός του σε ένα υπόσκαφο καταφύγιο.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως σαν πολίτες ευνομούμενης χώρας, αισθανόμαστε απέχθεια και αποτροπιασμό για τα τρομερά αυτά εγκλήματα. Αναλογιζόμαστε μάλιστα και το γεγονός, ότι τα θύματα αυτά, αφορούν πρόσωπα ξένης υπηκοότητας, επισκέπτες ή προσωρινά εργαζόμενες, δηλαδή άτομα με περιορισμένη δυνατότητα υπεράσπισης του εαυτού τους, μιας και βρίσκονταν σε ξένη χώρα, και ακόμη το ότι ανήκαν σε ευάλωτες ομάδες, αφού ήταν γυναίκες και παιδιά!
Τα τραγικά άτομα
Οι δύο αυτοί αξιοθρήνητοι εκτελεστές εξάντλησαν την ηλίθια επίδειξη του ανδρισμού τους, δολοφονώντας έξι γυναίκες και δύο παιδιά!
Μας βάζει σε μύχιες σκέψεις και ανησυχούμε ιδιαίτερα, που τα κίνητρα και των δύο δολοφόνων ήταν σ’ όλες τις περιπτώσεις οικτρής σεξουαλικής εκμετάλλευσης και βιασμών.
Ακόμη άξιο παρατήρησης είναι και το προφίλ των εκτελεστών, που και οι δύο ήταν φαινομενικά τουλάχιστον «καθώς πρέπει πολίτες» έγγαμοι και μάλιστα πατεράδες μικρών παιδιών!
Ωστόσο μας είναι αδύνατον να πιστέψουμε ότι και τα δύο αυτά άτομα, ευρίσκοντο σε υγιή ψυχική κατάσταση, καθώς το να μπορέσει κάποιος να διαπράξει τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις χωρίς εμφανή αιτία, πρέπει να βρίσκεται μακράν της ηθικής και λογικής θέσης που υπαγορεύει η ανθρώπινη ύπαρξή του!
Με άλλα λόγια τα πρόσωπα αυτά βρίσκονταν μακράν της ανθρώπινης υπόστασης!
Σίγουρα αξίζει τόσο η επιστήμη της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής όσο και της εγκληματολογίας να ασχοληθεί, με τις περιπτώσεις αυτές, για να προκύψουν συμπεράσματα που θα ωφελούσαν τις τοπικές μας κοινωνίες.
Η απειλή του κοινωνικού χώρου
Μπορούμε να σκεφτούμε ότι, το αν υπάρχουν τέτοια πρόσωπα στον κοινωνικό μας χώρο επέχουν τη θέση κρυφής απειλής που θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να προκαλέσουν βλάβη και στα μέλη του.
Και βέβαια σκεφτόμαστε το πόσο βρισκόταν σε κίνδυνο τα πλέον κοντινά τους πρόσωπα, δηλαδή του συγγενικού, του φιλικού ή και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος!
Και βέβαια το ερώτημα που προκύπτει είναι, το πώς θα μπορούσε o κοινωνικός χώρος να προστατευθεί, και αν θα μπορούσαν να αποφευχθούν τέτοιες τραγικές συμπεριφορές.
Η απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί είναι «και βέβαια ναι» μόνο που θα έπρεπε να συμβαίνουν δύο τουλάχιστον προϋποθέσεις.
Η πρώτη προϋπόθεση είναι ότι τα μέλη της τοπικής κοινωνίας θα πρέπει να διαθέτουν κάποιες ελάχιστες γνώσεις για την κοινωνική συμπεριφορά και τις επιβλαβείς παρεκκλίσεις της, οπότε η διαταραχή των ατόμων αυτών να είχε γίνει εγκαίρως αντιληπτή.
Και η δεύτερη προϋπόθεση είναι το ότι οι τοπικές μας κοινωνίες θα πρέπει να διαθέτουν εκείνα τα αντανακλαστικά, ώστε να μπορούν να αντιδρούν αυτόματα αφυπνίζοντας το αίσθημα αυτοσυντήρησής τους.
Αυτό θα πρέπει να συμβαίνει κάθε φορά που διαπιστώνουν ότι κάποιο μέλος του στενού τους κοινωνικού χώρου παρουσιάζει παρεκκλίνουσα συμπεριφορά και μάλιστα όταν αυτή αποτελεί απειλή, θα πρέπει να ανοίγουν τα στόματα και να παρέχονται οι πληροφορίες για το τί έχει παρατηρηθεί και το τί έχει ακουστεί!
Η επαναληπτικότητα της εγκληματικής δράσης
Διαπιστώνουμε πως και στα δύο ανωτέρω τραγικά περιστατικά υπήρξε μια επαναληπτικότητα της παρεκκλίνουσας αυτής συμπεριφοράς των δραστών.
Εις μεν τη Κύπρο το ίδιο έγκλημα επαναλήφθηκε πολλές φορές, από τις οποίες οι επτά (!) κατέληξαν σε δολοφονίες, ενώ σε άλλες επιθέσεις του δράστη, οι δολοφονίες αποφεύχθηκαν, είτε επειδή τα υποψήφια θύματα κάτι ύποπτο υποψιάστηκαν, είτε από τυχαία γεγονότα και εμπόδια που προέκυψαν στον δράστη.
Όμως και στο τραγικό συμβάν στη Κίσσαμο, ήδη η αστυνομία ερευνά και άλλες περιπτώσεις άθλιας συμπεριφοράς και επιθέσεων του δράστη, που ευτυχώς δεν κατέληξαν σε δολοφονίες.
Η υπόθεση εργασίας στη σημερινή μας αναφορά είναι το ότι σε ανάλογες περιπτώσεις, όπου υπάρχει ισχυρό υπόβαθρο αλλόκοτης σκέψης με πρόθεση να προκληθούν βαριές εγκληματικές πράξεις, «ο διάβολος φωλιάζει» έτσι κι αλλιώς μέσα στο ψυχικό κόσμο του δράστη.
Όσον νωρίτερα λοιπόν αποκαλυφθούν οι διαταραγμένες αυτές σκέψεις και προθέσεις του, τόσο θα αποφευχθούν, οι επόμενες άθλιες πράξεις του.
Είναι ολοφάνερο πως η συμπεριφορά τους αυτή, δεν ήταν περιστασιακή και ούτε προέκυψε σε κάποια ατυχή συγκυρία έλλειψης ψυχραιμίας ή ανεξέλεγκτου εκνευρισμού.
Εγκλήματα και σύγχρονες κοινωνίες
Ακόμη δεν πρέπει να μας διαφεύγει, το ότι τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις δεν θα πάψουν να συμβαίνουν, καθώς κρίνονται και ως παράπλευρες απώλειες στις σύγχρονές μας κοινωνίες.
Τα περιστατικά αυτά είναι απόρροια βαριών γνωστικών και ψυχολογικών διαταραχών των συγκεκριμένων ατόμων, που δυστυχώς εμφανίζονται ακόμη και στις πιο προηγμένες κοινωνίες.
Συνήθως εκδραματίζονται με διάφορους τρόπους, όπως με τις ένοπλες επιθέσεις με πολλούς νεκρούς σε κολλέγια ή εκκλησίες στην Αμερική, όπως επίσης και με το ανάλογο τραγικό περιστατικό, όπου 77 νέοι εκτελέστηκαν στο νησί Ουτόγια της Νορβηγίας το 2012 από έναν παρανοϊκό νέο ηλικίας 36 ετών.
Η κοινωνική αναφορά και η ευχή
Κάναμε αναφορά σε τέτοιου είδους συμβάντα, γιατί όπως διαπιστώνεται, αυτά έχουν κοινωνική αναφορά, αφού διαπράττονται χωρίς πραγματική αιτιολογία, ή διαφορετικά, χωρίς λόγο και αιτία.
Κρίνονται ως κοινωνικά φαινόμενα γιατί απευθύνονται σε τυχαία πρόσωπα της κοινωνίας, χωρίς να στοιχειοθετείται σύγκρουση, ή προϋπάρχουσα σκοπιμότητα.
Είθε οι κοινωνίες μας να αποκτήσουν την ευαισθησία και τα ανάλογα αντανακλαστικά, ώστε αυτά τα συμβάντα να προλαβαίνονται όσο το δυνατόν ενωρίτερον ή και το καλύτερο, να αποτρέπονται πριν καν εκδηλωθούν!
* Ο Γιώργος Ουρανός είναι γεωλόγος
ouranosgeo@gmail.com
