Αμυγδαλή ονομάζουμε μία μικρή ομάδα νευρώνων στο κέντρο του ανθρώπινου εγκεφάλου. Είναι μέρος του «πρωτόγονου» εγκεφάλου, το κέντρο των συναισθημάτων μας και κυρίως του φόβου, απ’ όπου ελέγχονται ενστικτώδεις αντιδράσεις μας. Αντίθετα, ανώτερες νοητικές λειτουργίες όπως η προνοητική σκέψη, ο σχεδιασμός πράξεων, η λήψη αποφάσεων και η επίλυση προβλημάτων έχουν ως νευροανατομική βάση το φλοιό του μετωπιαίου λοβού, πίσω από το μέτωπό μας περίπου. Το κέντρο της λογικής μας και αυτό των συναισθημάτων μας, με άλλα λόγια, βρίσκονται σε διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου και λόγω «αρχαιότητας» το συναίσθημα έχει τον πρώτο λόγο.

Έτσι, η γιαγιά στο προεκλογικό τηλεοπτικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ που θυμάται περικοπές της σύνταξής της, ενώ στη συνέχεια ακούει, δια του πρωθυπουργού, τα ευχάριστα νέα για την «13^η», έχει τόση χαρά που απλά δε σκέφτεται! Δεν κάνει απολογισμό, για παράδειγμα, όλων των κυβερνήσεων που τις περιέκοψαν τη σύνταξη, δε διερωτάται για ποιο λόγο αυτό το επίδομα έρχεται λίγες ημέρες πριν τις εκλογές. Ούτε σκέφτεται με ποιους τρόπους η κυβέρνηση εξασφάλισε τα χρήματα από τη στιγμή που η έννοιες επένδυση (δημόσια ή ιδιωτική), ανάπτυξη και μεταρρύθμιση για τους κυβερνώντες είναι άγνωστες. Τέλος, γιατί η κυβέρνηση μοιράζει μπουναμάδες, ενώ η κουβέντα θα πρέπει να αφορά τις προγραμματικές της θέσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Φυσικά για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, χρειαζόμαστε τα συναισθήματα. Μερικές φορές ακόμη και για την επιβίωσή μας. Όταν έρχεται καταπάνω σου το τρένο θα αντιδράσεις με τρόπο ενστικτώδη. Δε θα καθίσεις να εξετάσεις αν οδηγεί ο κ. Θανάσης, γνωστός για την εμπειρία του και τις οδηγητικές του ικανότητες. Όμως όταν η πολιτική στόχευση απευθύνεται συστηματικά στα βασικά και πρωτόγονα ένστικτα των πολιτών μόνο πολιτική ένδεια και διάθεση υποτίμησης αυτό υποκρύπτει. Μια κοινωνία δεν ωριμάζει όταν οι πολιτικοί της επιδιώκουν να την κρατούν συναισθηματικά παγιδευμένη. Χρειάζεται πολιτικούς που νιώθουν ασφαλείς και θα επιδιώξουν το επόμενο βήμα. Να μιλήσουν για τα προβλήματα και τις λύσεις που προτείνουν, σοβαρά, με επιχειρήματα και χωρίς θεατρινισμούς.

Πρόσφατα ο κ. Τσίπρας στη Λαμία χρησιμοποίησε λόγια του Άρη Βελουχιώτη καθώς είναι εμβληματική προσωπικότητα του αριστερού αγώνα και ο πρωθυπουργός μας δηλώνει αριστερός. Αν ήταν σοβαρός ο πρωθυπουργός τα τεσσεράμισι χρόνια της κυβέρνησής του θα είχε φροντίσει ώστε η ιστορία του εμφύλιου να διδάσκεται συστηματικά στα σχολεία μας, ώστε οι νεότεροι από τους ψηφοφόρους, στους οποίους απευθύνεται με ψευδοεπαναστατικά τσιτάτα, να μπορούν κριτικά να αποφασίσουν αν εκείνη η περίοδος της εθνικής μας ιστορίας είναι ανατριχιαστικά επίκαιρη ή μόνο ανατριχιαστική.

Οι επικείμενες ευρωεκλογές είναι πολύ σημαντικές. Φωνές που ποντάρουν στην συναισθηματική εμπλοκή και επενδύουν σε ρητορικές μίσους και διασπορά ψεμάτων επικρατούν. Η έμφαση της κυβέρνησης στην παροχολογία αντί για δομικές μεταρρυθμίσεις, κλονίζουν και πάλι την αξιοπιστία της Ελλάδας. Χρειαζόμαστε στο Ευρωκοινοβούλιο περισσότερους αντιπροσώπους με φιλοευρωπαϊκό πρόσημο και ενωτική διάθεση. Ευρωβουλευτές που θα συμμετέχουν σε ομάδες όπου η χώρα μας δεν αντιμετωπίζεται με δυσπιστία ή και εχθρικότητα. Απέναντι στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα του κ. Βέμπερ υπάρχει η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση του κ. Μακρόν και των Φιλελεύθερων. Ας δούμε τι έχουν πει για τη χώρα μας και ας επιλέξουμε.

Στο τέλος τέλος αν χρειαζόμαστε και μια δόση συναισθήματος ας κρατήσουμε το θυμό. Ας θυμώσουμε για τα ψέματα, τις (αυτ)απάτες και την ανακύκλωση προσώπων και αποτυχημένων πολιτικών και ας δώσουμε αυτή την Κυριακή στην κάλπη μια ευκαιρία σε ένα κόμμα που παλεύει κόντρα στο αντιευρωπαϊκό και ανθελληνικό ρεύμα και το έχει αποδείξει τόσο με τις πολιτικές του θέσεις και προτάσεις όσο και με τους/τις υποψηφίους του.