Καιρό τώρα έχουμε βάλει πλώρη για τις εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση και βλέπουμε τους επικεφαλής των συνδυασμών της πόλης μας, που δεν είναι λίγοι να έχουν επιδοθεί στην εύρεση υποψηφίων που θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτιά τους, με βασικό κριτήριο, όχι από όλους βέβαια, να διαλέγουν τους υποψήφιους όχι με την αξία και με το τι μπορεί να προσφέρουν αλλά με το πόσους σταυρούς έχουν. Η αξία του καθενός είναι όχι σε δεύτερη μοίρα, αλλά δεν μετράει καθόλου.
Χωρίς βέβαια να τσι βάλουμε όλους σε ένα τσουβάλι, σίγουρα υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι αξιόλογοι που ασχολούνται με τα κοινά. Αλλά πάντα υπάρχουν, όπως θα δούμε και σε αυτές τις εκλογές, υποψήφιοι που άμα τσι βάλεις να μοιράσουν δυο βουγιών άχερα το ένα θα ψοφήσει γιατί θα το αφήσουνε νηστικό, που μόλις κάτσουνε στην καρέκλα θαρρούνε πως με τσι ασφεντιλιές θα κάνουνε μεσοδόκια, που δεν έχουν λόγο και άποψη και γίνουνται ανδρείκελα των άλλων. Δυστυχώς αυτοί θα υπάρχουν πάντα, γιατί, όπως λέει ο σοφός λαός, οι φελλοί και οι καβαλίνες επιπλέουν.
Οι υποψήφιοι από τη μεριά τους δεν έχουν μόνο και βασικό κριτήριο την προσφορά, που αυτό άλλωστε καλούνται να υπηρετήσουν και γι’ αυτό ζητάνε την ψήφο μας, κάποιοι θέλουν και σχεδόν πάντα τα καταφέρνουν να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα, κάποιοι άλλοι παθιασμένοι με την εξουσία και τη δημοσιότητα έχουν την αρρώστια της καρέκλας και πάνε από τη μια μεριά στην άλλη γυρεύοντας καρέκλα να κάτσουν. Τη μια επιλέγουν τον ένα συνδυασμό γιατί έχει ιδέα και όραμα και θα φτιάξει την πόλη, αλλά άμα στην πορεία δεν ικανοποιήσει τη φιλοδοξία μας αυτομάτως γίνεται κακός και χάνεται η ιδέα και το όραμα για το οποίο βαδίζανε μαζί.
Ξαφνικά αγαπάνε κάποιον άλλο, ασπάζονται το δικό του όραμα και τη δική του ιδέα ζητώντας πάλι την ψήφο του κόσμου χωρίς να είναι σίγουροι αν θα υπηρετήσουν και αυτή την ιδέα. Βάζουνε μπροστά την φράση τα πάντα για το καλό της πόλης, αλλά στην ουσία τα πάντα γίνουνται για την αγάπη της καρέκλας.
Έχουμε και αυτούς που τους κατευθύνουν τα πολιτικά κόμματα και τσι πάνε σαν τα μπαλάκια μια από δω και μια από κει.
Χωρίς ίχνος ντροπής και αυτοί επικαλούνται την ίδια φράση.
Τα πάντα για την πόλη μας.
Έχουμε και τσι μπουνταλάδες που προαναφέραμε, που μόλις τους πούνε πως θα εκλεγούνε και θα κάνουνε κουμάντο παίρνει ο νους τους αέρα και καβαλικεύουνε το καλάμι ανάποδα, θαρρούνε πως εγινήκανε κυβερνήτες του κόσμου, αλλά το μόνο που μπορούνε να κυβερνήσουνε είναι ο τιτανικός και να τον βουλιάξουνε στο πρώτο του ταξίδι.
Δεν είναι όμως όλα σώπατο, να μην τα ισοπεδώσουμε εντελώς, υπάρχουν και άνθρωποι αξιόλογοι και με αξιοπρέπεια, οι πολλοί βέβαια βλέποντας όλα αυτά προτιμούν να μένουν αμέτοχοι. Ευτυχώς όμως υπάρχουν και οι τολμηροί που θέλουν να αγωνιστούν έντιμα.
Αυτούς πιστεύω ότι πρέπει να στηρίξουμε χωρίς παρωπίδες, υποχρεώσεις και πολιτικά κριτήρια, για ένα πραγματικά «καλύτερο Ρέθεμνος».
