Τις τελευταίες μέρες, είχα τη χαρά και την ευτυχία θα έλεγα, να παρακολουθήσω τις εκδηλώσεις που διοργάνωσε το «Μουσείο Καζαντζάκης» στη γενέτειρά του, τη Μυρτιά.
Ίσως, δεν είναι ικανή η γραφίδα μου, να αποτυπώσει τα συναισθήματα και την «ψυχική ανάταση» που βιωματικά έζησα.
Ήταν για μένα μια ευκαιρία, να συνειδητοποιήσω για μια ακόμα φορά, πως η συντηρητική καθημερινότητα μπορεί να μετατραπεί σε σημαντική, αν γι’ αυτό φροντίσουν κάποιοι άνθρωποι, που διαθέτουν γνώση, όρεξη, γούστο, φαντασία και μεράκι.
Το φεστιβάλ, «Ταξιδεύοντας… Ισπανία» τα είχε όλα.
Ήταν ένα πάντρεμα Πολιτισμού, ένα αντάμωμα Ιστορίας, Λόγου και Τέχνης, που έδωσε τη δυνατότητα στον επισκέπτη να «κοινωνήσει» την κουλτούρα μιας άλλης εποχής και ενός άλλου λαού, δοσμένη μέσα από τα μάτια του μεγάλου Κρητικού Νίκου Καζαντζάκη.
Δεν θα αναφερθώ ονομαστικά στους – γνωστούς και εκλεκτούς – εμπνευστές αυτών των πρωτοποριακών εκδηλώσεων, για να δώσω στον καθένα ξεχωριστά, άπειρα συγχαρητήρια και, να τους ομολογήσω πως μας ξάφνιασαν ευχάριστα γιατί κατάφεραν να απελευθερώσουν τα δυνατά τους σημεία…
Ωστόσο, τη δική μου αισθητική άγγιξαν τα εικαστικά δρώμενα στις μικρές γειτονιές με τη συμμετοχή των κατοίκων (μικρών και μεγάλων), που με το δικό τους τρόπο ξεδίπλωσαν τη δυναμική της ψυχής της Κρήτης.
Τα σοκάκια με τις λουλουδιασμένες αυλές, τα ολοκάθαρα πλακόστρωτα, τα ασβεστωμένα καλντερίμια, οι πολύχρωμες γλάστρες, οι ζωγραφισμένοι τοίχοι και τόσα άλλα, έγιναν σημεία αναφοράς για μια διαφορετική ανάγνωση του κύκλου ζωής, ενός χωριού με αλλιώτικες προδιαγραφές.
Σε δύσκολούς χρόνους όπως τους τωρινούς, όπου η ελπίδα, μας τέλεψε, η ανάπτυξη τέτοιων ποιοτικών νησίδων Πολιτισμού είναι άξιες μόνον επαίνων.
Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ λοιπόν, στους συντελεστές της διοργάνωσης, που επιστράτευσαν ιδέες, τόλμησαν καινοτομίες, δημιούργησαν συνεργασίες, τις «πότισαν» με αγάπη και φώναξαν δυνατά την πολυδιάστατη έννοια και την άυλη σημασία του Παγκόσμιου Πολιτισμού!