Τα Π της συμφοράς

Πορείες – Πάρτι – Προσκυνήματα: οι λέξεις που θα μπορούσαν απλά και γρήγορα να περιγράψουν τους άμεσους λόγους της παρακμιακής εικόνας που παρουσιάζει η χώρα, εν μέσω του δευτέρου κύματος της πανδημίας. Με τα νοσοκομεία ασφυκτικά γεμάτα, τους νεκρούς και τους διασωληνωμένους πολλαπλάσιους, την οικονομική, εκπαιδευτική και κοινωνική δραστηριότητα να έχει παραλύσει, οι εικόνες αισιοδοξίας και η αίσθηση περηφάνιας για τη διαχείριση του κορωνοϊού των αρχών του καλοκαιριού μοιάζουν σχεδόν ψεύτικες.
Τι συμβαίνει με εμάς; Κάνουμε ένα τιτάνιο αγώνα για την ανάσχεση της πανδημίας και αμέσως μετά με σχεδόν αυτοκαταστροφική εμμονή το γυρίζουμε στη γυμναστική; Επαναστατική γυμναστική με τις πορείες, κοινωνική γυμναστική με τα πάρτι και μεταφυσική γυμναστική με τα προσκυνήματα. Για να μην παρεξηγηθώ, τόσο οι πορείες, όσο τα πάρτι και τα προσκυνήματα έχουν ένα ρόλο στο να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας. Για άλλους αυτός ο ρόλος είναι μεγαλύτερος και για άλλους μικρότερος, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι το 2020 είναι έτος πανδημίας και η εξάπλωση του κορωνοϊού ευνοείται από συνθήκες συνωστισμού.
Καταδικάστηκε μετά από επτά χρόνια η Χρυσή Αυγή και αυτό προξένησε τεράστια ανακούφιση και αίσθημα δικαίωσης σε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες. Θα μπορούσαμε να αναδείξουμε το γεγονός από απόσταση; Φυσικά. Ας αλλάζαμε όλοι το προφίλ μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ας ανοίγαμε σημαίες στις ταράτσες, ας χτυπάγαμε καμπάνες και κατσαρόλες, ας παίζαμε τρομπέτα στα μπαλκόνια. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκφραστεί η χαρά, η τιμή, η αναγνώριση, όπως και η αγανάκτηση. Στον καιρό Covid-19 δεν πρέπει να είναι αυτοί που συνηθίσαμε. Σε ασυνήθιστες καταστάσεις χρειάζονται ασυνήθιστες αντιδράσεις. Εν τέλει χρειάζονται και ασυνήθιστοι πολιτικοί ηγέτες.
Έρχεται η επέτειος του Πολυτεχνείου, από τις σημαντικότερες στιγμές της νεότερης ιστορίας μας (και ας έχουμε σπάνια την ευκαιρία να τη μελετήσουμε στο σχολείο) και από τη βουλή το ΜΕΡΑ25 και το ΚΚΕ προανήγγειλαν τη συμμετοχή των κομμάτων τους στην πορεία. Η κυβέρνηση αναγγέλλει αυστηρότερες απαγορεύσεις και βγαίνει με αυτό τον τρόπο το «πολιτικό μεροκάματο» για όσους έχουν ανάγκη να νιώσουν «επαναστάτες» και αντεξουσιαστές! Όχι μόνο λιτός αλλά και επαναστατικός βίος σύντροφοι!
Και ενώ η κατάσταση δοκιμάζει τα όρια του συστήματος υγείας, ο αρχιεπίσκοπος συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό για να συζητήσουν το άνοιγμα των εκκλησιών τα Χριστούγεννα! Είμαι σίγουρη ότι ο αρχιεπίσκοπος δεν έχει κατά νου τις κηδείες αλλά με την αμετροεπή, στα όρια της ασυναρτησίας, συμπεριφορά που δείχνουν πολλοί από τους ιερείς του απέναντι στην πραγματική υγειονομική κρίση, το πράγμα προς τα εκεί πάει. Εν τέλη χρειάζονται και ασυνήθιστοι θρησκευτικοί ηγέτες.
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης πριν λίγες ημέρες στην τηλεόραση προσπάθησε να εξηγήσει την εικόνα της πόλης του με τα χιλιάδες κρούσματα και θύματα λέγοντας, ατυχώς κατά τη γνώμη μου, ότι οι Θεσσαλονικείς «ζούνε» περισσότερο, εξηγώντας ότι πρόκειται για ανθρώπους περισσότερο κοινωνικούς ίσως, όπως έδειξαν και τα σούπερ πάρτι στο ΑΠΘ, με περισσότερη ανάγκη για συνεύρεση μάλλον και κατά πώς φάνηκε με τις ουρές προσκυνήματος στον Άγιο Δημήτριο, με περισσότερη «θρησκευτική ευλάβεια». Κρίμα για τη Θεσσαλονίκη, όλα δείχνουν ότι τώρα πεθαίνουν περισσότερο!
Πορείες – Πάρτι – Προσκυνήματα λοιπόν και όποιος αντέξει. Η επανάσταση της λογικής αργεί πολύ ακόμη.