Του Γ. Η. Ορφανού
Κάνω, κάνεις, κάνει, κάνουμε, κάνετε, κάνουν κάτι. Λέω, λες, λέει, λέμε, λέτε, λένε κάτι.. Το θεωρώ, το θεωρείς, το θεωρεί, το θεωρούμε, το θεωρείτε, το θεωρούν ή θεωρείται λάθος ή σωστό.
Καθημερινό φαινόμενο τα παραπάνω στις ανθρώπινες σχέσεις. Και στις διαπροσωπικές και στις κοινωνικές.
Τι είναι, όμως, αλήθεια σωστό; Τι λάθος; Κανείς νομίζω δεν μπορεί να απαντήσει με απόλυτη σιγουριά.
Σωστό πολλοί νομίζουν ότι είναι καθετί που εναρμονίζεται με τους γραφτούς και άγραφους κανόνες της ζωής μας. Λάθος, στον αντίποδα, λογαριάζουν ό,τι τους παραβαίνει ή τους αψηφά.
Συνήθως, παρά ταύτα, οι άνθρωποι – μέλη μιας κοινωνίας πέφτουν στην «παγίδα» να διακρίνουν το σωστό από το λάθος ανάλογα με το δικό τους εφήμερο συμφέρον. Και το χαρακτηρίζω το πάθημά τους «παγίδα», γιατί το ατομικό συμφέρον τούς βάζει τρικλοποδιά, τους φορά παρωπίδες και ωτασπίδες και δεν τους αφήνει να αντιληφθούν την αλήθεια, παρά τους σπρώχνει να θεωρούν τα λάθη ως σωστά ή το αντίστροφο.
Σωστό, λοιπόν, ανεξάρτητα αν μας συμφέρει ή όχι να το ομολογούμε, ας είναι καθετί που έχει στέρεα θεμέλια και αντικειμενικά θα μπορούσε να συμβάλλει στο ατομικό και το ευρύτερο καλό. Ότι βελτιώνει τις ανθρώπινες σχέσεις, αναγνωρίζοντας και εξοστρακίζοντας τα μειονεκτήματά μας ως ανθρώπων αφενός και ενισχύοντας τα πλεονεκτήματά μας αφετέρου.
Λάθος, απεναντίας, ας δεχτούμε ότι είναι καθετί που, μολονότι έχει σαθρές βάσεις, τείνει να κυριαρχήσει διαλύοντας τους κάθε λογής ανθρώπινους δεσμούς ενός κοινωνικού συνόλου.
Για να είμαστε, επομένως, σε θέση να ξεχωρίσουμε, τέλος, το σωστό από το λάθος, θα ήταν ωφέλιμο και εχέφρον να ελέγχουμε, με καθαρό νου, τις συνέπειες που δύναται να έχει μια πράξη ή ένας λόγος μας πριν κάνουμε ή πούμε κάτι και όχι κατόπιν εορτής. Και αν οι επιπτώσεις τους θα είναι πραγματικά ολέθριες, ας θεωρηθούν λανθασμένες επιλογές και ας αποφεύγονται.
Αλήθεια, εσείς τι λέτε για όλα τούτα; Καλή νέα χρονιά για όλους μας…
