Στην ψηφοφορία για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, αρνήθηκε να προσέλθει στη Βουλή και να συνταχθεί με την κομματική γραμμή υπερψηφίζοντας την υποψηφιότητα του κ. Προκόπη Παυλόπουλου. Μια καθαρά πολιτική στάση, αφού όπως ο ίδιος υποστήριξε η πολιτική διαδρομή του κ. Προκόπη Παυλόπουλου δεν τον έχει πείσει ότι είναι ο πιο κατάλληλος για ΠτΔ κι αυτό για τρεις λόγους: Δεν αντιστάθηκε στις «σειρήνες» του πελατειακού κράτους, χειρίστηκε με ανεπάρκεια μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας (Δεκέμβριος 2008) και δεν εκφράζει – όπως ο ίδιος επιθυμεί- τη θέση της Ελλάδας στην ενωμένη Ευρώπη, ενώ όπως τόνισε με δήλωσή του «στη δεδομένη χρονική συγκυρία θα ήταν καλύτερο ο ΠτΔ να μην είναι πολιτικό πρόσωπο».
Η στάση αυτή του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη φανερώνει έναν πολιτικό που διακρίνεται για το πολιτικό του θάρρος να σταθεί απέναντι σε μια κορυφαία κομματική επιλογή, βάζοντας ταυτόχρονα ένα πλαίσιο (με την ερμηνεία και αιτιολόγηση της απόφασής του) πολιτικής δράσης.
Ο κ. Κ. Μητσοτάκης θα ήταν ανακόλουθος με την πολιτική του διαδρομή αν έπραττε κάτι διαφορετικό. Η πολιτεία του ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και οι παρεμβάσεις του στο χαοτικό περιβάλλον στη Δημόσια Διοίκηση, συμβαδίζουν απολύτως με την στάση του στη Βουλή για την εκλογή του νέου ΠτΔ. Συνεπής με όσα πιστεύει…
Είναι πιθανόν και άλλοι βουλευτές της Ν.Δ. να σκέφτηκαν το ίδιο, αλλά για κάποιο λόγο την τελευταία στιγμή συντάχθηκαν με την κομματική γραμμή…
Είναι όμως σίγουρο ότι ο κ. Κ. Μητσοτάκης εκτός από την ψήφο κατά συνείδηση, έδειξε και έναν διαφορετικό τρόπο (και δρόμο) σκέψης. Έκανε μια αξιολογική ερμηνεία των γεγονότων και τράβηξε μια «διαχωριστική γραμμή» με νοοτροπίες που ο ίδιος κρίνει πως καλό είναι να αφήσουμε στο πολιτικό μας παρελθόν.
Τράβηξε μια «κόκκινη γραμμή» ανάμεσα στο «σύνηθες» και το «κομματικό», που είθισται να ακολουθείται, χωρίς μια αξιολογική διαδικασία, αφού εκ των πραγμάτων θεωρείται από την έως σήμερα κομματική πρακτική, ότι είναι άνευ αντικειμένου…
Έκανε λοιπόν μια πολιτική υπέρβαση που όμως δεν μπορεί να μείνει μετέωρη…
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν τεθεί θέμα ηγεσίας στη Ν.Δ. θα βρεθεί σε ένα μονόδρομο: να διεκδικήσει δηλαδή την προεδρία του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης…
Το πολιτικό πλαίσιο που έθεσε με την άρνησή του να ακολουθήσει την κομματική γραμμή είναι βέβαιο ότι αντί να τον απομονώνει πολιτικά τον οδηγεί να το εκφράσει και σε ευρύτερα ζητήματα.
Είναι σίγουρο ότι το εσωκομματικό πολιτικό «παιχνίδι» στο κόμμα της Ν.Δ., έχει ήδη ανοίξει και δεν απέχουμε πολύ από τη χρονική στιγμή που οι διεκδικητές της αρχηγίας του κόμματος θα λάβουν τις θέσεις τους για την κούρσα της διαδοχής… Μια διαδικασία που θα ανοίξει είτε με πρωτοβουλία του κ. Α. Σαμαρά είτε με κινήσεις ή πρωτοβουλίες στελεχών ή και των ίδιων των διεκδικητών της ηγεσίας…
Σ’ αυτή την περίπτωση ο κ. Κ. Μητσοτάκης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο φαίνεται να έχει κάνει – έστω και άτυπα- την αρχή…
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
