Άλλο ένα Μουντιάλ φτάνει στο τέλος του με την κορύφωση του τελικού της Κυριακής. Θλιβερή διαπίστωση όμως του γράφοντα είναι οι περιορισμένες συγκινήσεις που έδωσε, κυρίως οφειλόμενες στη βαθμιαία και σταθερή μεταστροφή του ποδοσφαίρου από άθλημα θεάματος τεχνικής σε θέαμα βίας. Σίγουρα υπερβολική η άποψη αυτή, ωστόσο απηχεί τα συμβαίνοντα στα γήπεδα της Βραζιλίας.
Κραυγαλέο παράδειγμα: ο βαρύς τραυματισμός (κάταγμα σπονδύλου) του Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή Νεϊμάρ δεν επέσυρε την τιμωρία, ούτε εντός γηπέδου ούτε μετά από τη Fifa, εκείνου που τον τραυμάτισε με το γόνατό του. Προφανώς το χτύπημα αυτό κρίθηκε ως εξ αμελείας. Κολάσιμη όμως πρέπει να είναι και η αμέλεια. Και δεν είναι μόνο η διακινδύνευση της σωματικής ακεραιότητας των παικτών.
Μπαίνει και το ουσιωδέστατο ζήτημα της ποιότητας του θεάματος και της τέρψης των θεατών. Πραγματικά, οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές, αυτοί που τελικά προσφέρουν θέαμα, δεν αφήνονται να ολοκληρώνουν τις προσπάθειές τους. Τους πιάνουν οι αντίπαλοι με τα χέρια, τους τραβάνε από τη φανέλα, τους κλωτσάνε, τους ρίχνουν κάτω. Προφανώς η συγκίνηση του θεάματος πάει περίπατο, αφήνοντας τη βία στη θέση της.
Όμως άλλα είναι τα αγωνίσματα βίας. Ούτε ο μεγάλος Πελέ θα ήταν αυτός που υπήρξε, αν οι αντίπαλοι είχαν την ανατροπή του για «ψωμοτύρι». Απορώ πώς τα γήπεδα γεμίζουν ακόμα.
Φτάνουμε λοιπόν στο φινάλε με την καγκελάριο Μέρκελ να επιβιβάζεται σε αεροσκάφος που θα τη μεταφέρει στη Βραζιλία, για να παραστεί στον μεγάλο τελικό και την απονομή του τροπαίου στην ομάδα της χώρας της (όπως σίγουρα πιστεύει και περιμένει). Μην εκπλαγούμε όμως αν διαψευστεί. Η γερμανική ομάδα αναμφισβήτητα είναι πολύ καλή. Αλλά και η Αργεντινή στον ημιτελικό με αντίπαλο την Ολλανδία έδειξε ότι διαθέτει ισχυρή άμυνα.
Πάντως ας ευχηθούμε το παιγνίδι να συγκλίνει σε θέαμα τεχνικής.
* Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι δικηγόρος
