Το πρώην παλάτι, Βαυαρικό μέγαρο, φιλοξενεί σήμερα τη μεγαλύτερη «θεατρική» σκηνή!
Η «παράσταση» αρχίζει! Οι «υποκριτές» παίζουν τους «ρόλους» τους! Τους έχουν μάθει απ’ έξω!
Το «κοινό» προσηλώνεται ν’ ακούσει, αν και γνωρίζει εκ των προτέρων την «υπόθεση»! Το σκηνικό έτοιμο, φώτα, κοστούμια, ντεκόρ όλα στην εντέλεια.
Οι «ρόλοι» δουλεμένοι καλά, έχουν προηγηθεί πρόβες, ενώ στην αίθουσα του «θεάτρου» οι υποβολείς βοηθούν όσο και όπως μπορούν.
Πράξη Α’
Ο μεγάλος «αρχηγός» δίνει τα ρέστα του. Χειρονομεί, κραυγάζει, μορφάζει. Επιστρατεύει όλα τα μέσα για να πείσει. Το κοινό διχασμένο, άλλο μπιζάρει κι άλλο αποδοκιμάζει.
Πράξη Β’
Ο άλλος «αρχηγός» μέμφεται, ψεύδεται αναλόγως με τον πρώτο, υπόσχεται στο «κοινό» του πως η λήθη είναι… ηλίθια! Η «κάθαρση» θα έρθει από εκείνον. Το κοινό αντιδρά πάλι μπιζάροντας κι αποδοκιμάζοντας σε αντίστροφες αναλογίες με τον πρώτο.
Πράξη Γ’
Αρχίζει το μάθημα γλωσσολογίας! «Λαϊκισμός», «ψεύδος και αλήθεια», «εξαπάτηση», «ανάκαμψη», «επενδύσεις», «φόροι», το μάθημα παραδίδεται από διάφορους «δασκάλους». Κανένας δε συμφωνεί με τον προηγούμενο. Καθένας ερμηνεύει ό,τι θέλει, όπως το θέλει.
Πράξη Δ’
Το «έργο» φτάνει στο τέλος του. Καμία «κάθαρση», αλλά και καμία «Νέμεσις» δε θα προκύψει. Στο «ίδιο έργο θεατές» που λέει και το άσμα. Η παράσταση είναι κακόγουστη, ακαλαίσθητη, ανιαρή!
Οι «υποκριτές» προσπάθησαν, αλλά δεν έπεισαν ούτε αυτή τη φορά. Οι «κομπάρσοι» στα έδρανα θλιβεροί. Χειροκροτητές και ατάλαντοι πάντα, χάνονται στη γενικότερη μετριότητα. Ο πρόεδρος του «θεάτρου», καρικατούρα ο ίδιος, προεδρεύων με τον κώδωνα να δίνει το πρόσταγμα, όταν το μπιζάρισμα ή οι αποδοκιμασίες υπερβαίνουν το προεδρικό «μέτρο»!
Έξοδος
Τούτο το «έργο» κλείνει με «ψηφοφορία». Καταμετρώνται τα «ναι» και τα «όχι», όπως τα υπαγόρευσαν οι «τεχνοκράτες-εταίροι». Άλλοι πανηγυρίζουν κι άλλοι ωρύονται μέχρι την επόμενη «παράσταση»!
Υ.Γ. Σ’ αυτές τις «παραστάσεις», οι «κομπάρσοι» ακριβοπληρώνονται οκτώ φορές περίπου περισσότερο από τους… πρωταγωνιστές· της… ΖΩΗΣ!
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
