Ουδέποτε ισχυρίστηκα ότι είμαι σπουδαίος πολιτικός αναλυτής ούτε το ότι διαθέτω το αλάθητο του Πάπα. Το μόνο που πιστοποιημένα διαθέτω είναι το πτυχίο του πολιτικού μηχανικού από το ΕΜΠ και ως εκ τούτου την κοινή λογική… από τη μέση και πάνω.
Το «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου του 1940
Τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι παρέδωσε στον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά τελεσίγραφο, με το οποίο ζητούσε να καταλάβει ο ιταλικός στρατός στρατηγικές ελληνικές θέσεις.
Ο Ι. Μεταξάς απάντησε, χωρίς να συμβουλευτεί τον βασιλιά, το υπουργείο Εξωτερικών ή κάποιον από τους συμβούλους του, με ένα μεγαλοπρεπές «ΟΧΙ» αφού συνεκτίμησε γεωπολιτικούς, στρατιωτικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Αξίζει να σημειωθεί ότι είχε προσπαθήσει να κρατήσει τη χώρα ουδέτερη και μακριά από τις πολεμικές συρράξεις.
O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή:
«Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: “Αυτό σημαίνει πόλεμο”. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος…, ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως»
Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής.
Ο Μεταξάς είχε εξηγήσει σε εκδότες και σε δημοσιογράφους της εποχής ότι το ΝΑΙ θα ισοδυναμούσε με ακρωτηριασμό της χώρας: «Για να αποφύγουμε τον πόλεμο θα έπρεπε να γίνουμε εθελόδουλοι και να πληρώσουμε με άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδας για ακρωτηριασμό από την Ιταλία και το αριστερό χέρι θα μας το έκοβε η Βουλγαρία. Φυσικά, δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι σε μια τέτοια περίπτωση, οι Άγγλοι θα έκοβαν τα πόδια της Ελλάδας (Κρήτη, νησιά)….»
Το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015 που έγινε «ΝΑΙ» Τσιπρο-ΣΥΡΙΖΑ
Tο δημοψήφισμα είχε ανακοινωθεί λίγες μέρες νωρίτερα, στις 27 Ιουνίου, με μεταμεσονύκτιο διάγγελμά του Αλέξη Τσίπρα. Προηγουμένως, ο πρωθυπουργός είχε ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς, την Άνγκελα Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ.
Μέχρι να φτάσουμε στην 5η Ιουλίου είχαν ήδη έρθει τα πάνω κάτω: το Eurogroup δεν παρατείνει το πρόγραμμα που έληγε στις 30 Ιουνίου, ο κόσμος αποσύρει μαζικά τις καταθέσεις του, οι τράπεζες εκπέμπουν SOS, ο Μάριο Ντράγκι δεν συναινεί σε αύξηση του ποσού ρευστότητας μέσω ELA, τα capital controls είναι γεγονός από τις 28 Ιουνίου και μετά.
Μέσα σε κλίμα μεγάλης πόλωσης, τα επόμενα 24ωρα φέρνουν αντιμέτωπους τους υποστηρικτές του «μένουμε Ευρώπη» κι εκείνους του «μεγάλου και περήφανου «ΟΧΙ»».
Τελικά, οι κάλπες του, πρώτου μετά το 1974, δημοψηφίσματος αναδεικνύουν σε μεγάλο νικητή το «ΟΧΙ», δίνοντάς του ποσοστό 61,31%, παρά τις αντίθετες προβλέψεις των δημοσκόπων, τις ατέλειωτες ουρές και την ταλαιπωρία στα ΑΤΜ για 60 ευρώ ημερησίως.
Ο ελληνικός λαός είπε με την ψήφο του «ΟΧΙ» στις πολιτικές λιτότητας εντός της ευρωζώνης ή με άλλα λόγια «ΟΧΙ» σε μόνιμη χρεοδουλοπαροικία των δανειστών μας.
Κι όμως ο Τσιπρο–ΣΥΡΙΖΑ το «ΟΧΙ» το μετάφρασε σε «ΝΑΙ» υπογράφοντας το 3ο μνημόνιο το οποίο αρχικά χαρακτήρισε ως πραξικοπηματική πράξη εκ μέρους των δανειστών και μετά τις νικηφόρες εκλογές ως το μνημόνιο που μέσα από αυτό θα έλθει η ανάπτυξη. Αυτή την ανάπτυξη που βιώσαμε από τότε μέχρι σήμερα… και συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε!
Αναπόφευκτες συγκρίσεις 1940 και 2015
Ο Μεταξάς το 1940 εξέφρασε το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγή. «…προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως»
Ο Τσίπρας το 2015 παρερμήνευσε το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής σε νέο δυσβάσταχτο μνημόνιο υπογράφοντας το 3ο…και φαρμακερό. Με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 προσπάθησε να νομιμοποιήσει την παρερμηνεία του, εξαπατώντας πολιτικά τον ελληνικό λαό, χαρακτηρίζοντας το 3ο μνημόνιο, οδηγό ανάπτυξης! …με τίμημα και τη θυσία της μεσαίας τάξης και την οικονομική υποδούλωση μας μέχρι το 2060.
Ο Μεταξάς είχε εξηγήσει σε εκδότες και σε δημοσιογράφους της εποχής ότι το ΝΑΙ θα ισοδυναμούσε με ακρωτηριασμό της χώρας: «Για να αποφύγουμε τον πόλεμο θα έπρεπε να γίνουμε εθελόδουλοι και να πληρώσουμε με άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδας για ακρωτηριασμό από την Ιταλία και το αριστερό χέρι θα μας το έκοβε η Βουλγαρία. Φυσικά, δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς ότι σε μια τέτοια περίπτωση, οι Άγγλοι θα έκοβαν τα πόδια της Ελλάδας (Κρήτη, νησιά)….»
Ο Τσίπρας προσπάθησε να δικαιολογήσει την παρερμηνεία του «ΟΧΙ» υποστηρίζοντας ότι το 3ο μνημόνιο (δηλ η επισημοποίηση της χρεοδουλοπαροικίας μας) ήταν αναπόφευκτο για να παραμείνουμε στην ευρωζώνη, όταν ο Γιούνκερ απέκλειε οποιαδήποτε έξοδο της Αθήνας από την Ευρωζώνη, χαρακτηρίζοντας ένα τέτοιο σενάριο «ανεπανόρθωτη απώλεια για τη φήμη» του ευρωπαϊκού νομίσματος (…εκτός του 1 τρισ. ευρώ, κόστους), ο Κονστάνσιο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ δήλωνε «Παρά το γεγονός ότι η ελληνική κρίση κλόνισε την εμπιστοσύνη στην Ευρωζώνη, το ενδεχόμενο εξόδου της Αθήνας από το ενιαίο νόμισμα δεν ήταν «ποτέ πραγματικό» διότι δεν θα ήταν νόμιμο» και ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, λίγο πριν την αποχώρηση του, να δηλώνει ότι «Χωρίς μία σημαντική δημοσιονομική πολιτική για το σύνολο της Ευρωζώνης, αυτή η Ένωση θα παραμένει ένα εύθραυστο οικοδόμημα».
Δεν μπορώ λοιπόν παρά να συμφωνήσω με τις απόψεις:
«Περιπέτεια δεν είναι το «ΟΧΙ» στους ξένους κατακτητές και τους ντόπιους αντιπροσώπους τους, όσο ισχυροί κι αν είναι αυτοί.
Περιπέτεια είναι το ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ κι η συνθηκολόγηση σε εκείνα που σκοτώνουν την αξιοπρέπεια, καταργούν την ελευθερία και ερημοποιούν τη χώρα.
Περιπέτεια είναι το ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ κι η συνθηκολόγηση σε εκείνα που σκοτώνουν την αξιοπρέπεια, καταργούν την ελευθερία και ερημοποιούν τη χώρα.
Αριστεροί, κεντρώοι και δεξιοί, ο λαός μας σύσσωμος, δεν έτρεφαν αυταπάτες όταν βροντοφώναξαν ΟΧΙ στον εξ ευρωπαϊκού Βορρά ορμώμενο φασισμό. Γνώριζαν καλά ότι τα ιταλικά και γερμανικά στρατεύματα είχαν υπεροπλία και, εν τέλει, θα πέρναγαν. Ο λόγος που γιορτάζουμε το ΟΧΙ κάθε 28η Οκτωβρίου είναι ακριβώς αυτός: Σηματοδοτεί το μεγαλείο ενός λαού που μπορεί να πει ΟΧΙ εκεί που πρέπει να πει ΟΧΙ, ανεξάρτητα του αποτελέσματος, ακόμα κι όταν ξέρει ότι ο εχθρός είναι σιδηρόφρακτος.
Ο μόνος τρόπος να υπηρετήσουμε την πατρίδα, ο μόνος τρόπος να είμαστε πραγματικοί Ευρωπαίοι, είναι με την αντίστασή μας στους ισχυρούς που πλήττουν τον ελληνισμό και μετατρέπουν την Ευρώπη σε σιδερένιο κλουβί». (Γιάνης Βαρουφάκης)
Υ.Γ.
Η τελευταία έκθεση για την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα του World Economic Forum αντανακλά γενικά μια ζοφερή εικόνα. Δέκα χρόνια μετά την χρηματοπιστωτική κρίση, η παγκόσμια οικονομία παραμένει σε επίπεδα χαμηλής παραγωγικότητας παρά την τροφοδότηση της αγοράς με πάνω από 10 τρισεκατομμύρια δολάρια από τις κεντρικές τράπεζες. Η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία στην ΕΕ και τελευταία στην Ευρωζώνη… εάν αυτό μας λέει κάτι.
* Ο Γιώργος Ταταράκης είναι συνταξιούχος πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ
