Το σμήνος και η μέλισσα…

Και η κοινωνία; Πότε η φτωχοποιημένη κοινωνία μας θα ανασάνει; Ποιος πολιτικός μπορεί να δώσει μια απάντηση… Μήπως όσοι στο «Έσχες» τους (γιατί για το «πόθεν», ούτε λόγος!) δήλωσαν καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων (!) ευρώ μαζί με δεκάδες (!) ακίνητα; Ο λαός μας το λέει με λόγια απλά: «Ο χορτάτος δεν καταλαβαίνει τον πεινασμένο!». Και ορισμένοι από το πολιτικό μας προσωπικό (και μάλιστα όσοι αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς) είναι και παρά είναι… Χορτάτοι!
Πως είναι, λοιπόν, δυνατόν οι άνθρωποι αυτοί να μπουν στο «πετσί» του πολίτη, που αδυνατεί να εξασφαλίσει τα απλά και καθημερινά; Τα φάρμακα, τη στέγη, τη θέρμανση, το φαγητό των παιδιών του; Στη θέση των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων; Η στατιστική ανεργία (και όχι η πραγματική) έφτασε στο 24,8% στο γ’ τρίμηνο του έτους και ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε 40,2% σε σχέση με το γ’ τρίμηνο του 2011! Την ίδια στιγμή η νεανική ανεργία (άτομα ως 24 ετών) αγγίζει το 56,6%- έναντι 45% το αντίστοιχο τρίμηνο του περασμένου έτους (στις γυναίκες, μάλιστα, φτάνει το 65,4%!).
Την απάντηση στο αρχικό μας ερώτημα την δίνει το Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, το οποίο εκτιμά ότι το 2013 η μεν στατιστική ανεργία θα φτάσει το 29% και η πραγματική στο 35%, δηλαδή 1.750.000 ψυχές θα είναι άνεργοι!
Πίσω από τους αριθμούς και τα ποσοστά υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν, και πίσω από αυτό το «κατόρθωμα» οι ίδιοι οι πολιτικοί και η λαθεμένη μεταπολιτευτική διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού-παραγωγικής δομής και, πλούτου σε αυτή τη χώρα… Και τα τρία τελευταία χρόνια κρύβεται η πολιτική φτωχοποίησης της κοινωνίας σε μια χώρα «λάφυρο» στην «Ύπατη Αρμοστεία» των δανειστών «φίλων» μας…
Το δικό τους έργο περιορίζεται στην ψήφιση Μνημονίων και στις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου στη βάση μιας πολιτικής ύφεσης. Μιας πολιτικής, που τιμωρεί βάρβαρα όσους δηλώνουν τα εισοδήματά τους και χαϊδεύει όσους φοροδιαφεύγουν…. Μια πολιτική, που τιμωρεί όσους έχουν παιδιά, όσους αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα φάρμακα και την περίθαλψή τους αν και τα έχουν χρυσοπληρώσει με τις εισφορές τους στον εργασιακό τους βίο.
Μια πολιτική, που μετατρέπει τον ιδιοκτήτη ενός σπιτιού σε ενοικιαστή μέσω των φόρων και του «χαρατσιού». Μια πολιτική, που αδυνατεί να εξομοιώσει σε περίοδο κρίσης τους μισθούς των ρουσφετολογικά διορισμένων στη Βουλή, και μάλιστα με την ενεργή «συμπαράσταση» της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ! Είναι η πολιτική αυτή, που έχει εξαφανίσει την πρόνοια και έχει οδηγήσει τα «περήφανα γηρατειά» να μην μπορούν να αντέξουν οικονομικά και ψυχικά το υπόλοιπο της ζωής τους!
«Υπάρχουν πολλά πράγματα ανώτερα από το χρήμα, αλλά χρειάζονται χρήματα για να τα αποκτήσεις», έλεγε ο Αλφόνσος Αλέ. Ανώτερη η υγεία, η παιδεία, η μόρφωση από το χρήμα… Όμως, εδώ δεν υπάρχει χρήμα ούτε για τα καθημερινά και αναγκαία προς τα ζην…πόσο μάλλον για τα… ανώτερα!
Τι μας απαντούν εκείνοι οι πολιτικοί που μόνο τους έργο είναι να εκτελέσουν τη «Διαθήκη» της τρόικας; μια λέξη χαμένη στα βάθη της κοινωνικής καταστροφής… «Ανάπτυξης»! Λόγια του αέρα…! Ανάπτυξη, σε μια χώρα χωρίς σχέδιο, χωρίς πλάνο για μία νέα παραγωγική διαδικασία, σε μια χώρα όπου ο πλούτος της χαρίζεται πολλές φορές «αντι πινακίου φακής» σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες τυλιγμένος με την πολιτκο-οκονομική «προπαγάνδα» των μεγάλων ΜΜΕ… Ανάπτυξη, με απαξιωμένο το ανθρώπινο κεφάλαιο, κυρίως των νέων, που η ανεργία τους στρέφει στην Εσπερία;
Ανάπτυξη, με ένα εργατικό δυναμικό χωρίς εργασιακά- ασφαλιστικά δικαιώματα και μισθούς «τρίτου κόσμου» ή καλύτερα… «κάτω κόσμου»;
Αυτή την Ελλάδα ονειρεύονται;
Το σίγουρο είναι ότι αυτή την Ελλάδα δημιούργησαν τόσο…, που «φύγαν τ’ άστρα ‘πο τη γη και δάκρυσεν ο κόσμος»!
Και σαν να μην είναι όλα τούτα αρκετά ξοδεύουν τον πολύτιμο πολιτικό χρόνο τους σε εσωκομματικούς καβγάδες και στην πραγμάτωση προσωπικών φιλοδοξιών, ιδρύοντας «νέα» κόμματα με τα ίδια «φθαρμένα» και «φαύλα» πολιτικά υλικά.. Και μόνο αυτό κάνει ολοφάνερη την πλήρη αποτυχία του πολιτικού προσωπικού της μεταπολίτευσης. Ενός πολιτικού συστήματος, που αγωνίζεται για την “καρέκλα” του, για τη νομή της εξουσίας και για το μοίρασμα της “πίτας” σε κρατικοδίαιτα συμφέροντα…
Για άλλη μια φορά ο πολίτης αυτού του τόπου είναι «προδομένος» πολιτικά, μόνο που τώρα οι συνέπειες είναι στα όρια της κοινωνικής -πια-καταστροφής, στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης…
«Οι πέτρες ξεσηκώθηκαν…», η κοινωνία βράζει! Ο θυμός, η οργή, ο πόνος, το δάκρυ, η αγωνία για το αύριο των παιδιών, αδυνατούν να βρουν μια χαραμάδα ελπίδας…
Η ελπίδα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: όραμα και ρεαλισμό μαζί, σχέδιο οικονομικής-κοινωνικής ανασυγκρότησης, δίχτυ προστασίας των αδυνάτων, θεσμούς που λειτουργούν, νέο-σύγχρονο μοντέλο παραγωγής, αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού, κοινωνικά-ασφαλιστικά δικαιώματα, πολιτικό προσωπικό αντάξιο των περιστάσεων, αλληλεγγύη προς τον αδύναμο, κοινωνική ευαισθησία, στροφή σε ουσιαστική παιδεία, συνδικαλιστικό κίνημα αρχών και αξιών, παραγωγή πολιτικής αντί για παραγωγή φτώχειας…
Όλα τούτα και τόσα άλλα, θα πρέπει εμείς οι πολίτες, να αναζητήσουμε αγωνιζόμενοι για ένα αύριο με ανθρώπινο πρόσωπο… Με αλληλεγγύη.
Ο Μάρκος Αρνήλιος δείχνει τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσουμε ως κοινωνία: «Ό,τι είναι χρήσιμο στο σμήνος, είναι χρήσιμο και στη μέλισσα»…