Έλεγε η γιαγιά μου ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Όμως το χούι (τούρκικη λέξη για την επίμονη και ενοχλητική συνήθεια) ιδιαίτερα όταν αφορά ανθρώπους που ασκούν εξουσία και αποφασίζουν για τα καθημερινά μας, τα μικρά και τα μεγάλα, έχει τη δύναμη να μας βγάλει την ψυχή! Σύμφωνα με το λεξικό τσαρλατάνος είναι αυτός που ισχυρίζεται ότι έχει θαυματουργικές ικανότητες εξαπατώντας με αυτό τον τρόπο τους αφελείς. Σε ότι αφορά τον πολιτικό κόσμο, πάντα σύμφωνα με το λεξικό, τσαρλατάνος είναι αυτός που υπόσχεται λύσεις σε διάφορα προβλήματα χωρίς να στηρίζεται σε επιστημονική ή ρεαλιστική βάση.

Πώς μπορούμε να διακρίνουμε τέτοιες «τσαρλατάνικες» πολιτικές; Φυσικά από την εξέλιξη ή τα αποτελέσματά τους. Για παράδειγμα, όταν αυτές καταπίπτουν στα δικαστήρια, όταν αλλάζουν σχεδόν αμέσως μετά τη νομοθέτησή τους, καθώς είναι αδύνατο να εφαρμοστούν στην πράξη, όταν μας χρεώνουν λογαριασμούς που θα μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει, όταν δημιουργούν απίστευτη ταλαιπωρία, άγχος και ανασφάλεια σε πολύ κόσμο.

Αρκετά νωρίς στη θητεία του κυβερνητικού σχήματος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Τσίπρας παραδέχθηκε ότι είχε αυταπάτες. Το ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες τις πληρώνουμε, αυτό μάλλον δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τον κ. πρωθυπουργό καθώς πριν από λίγους μήνες, σε άλλη αναβαθμισμένη δήλωσή του, παραδέχθηκε ότι μας είπε και ψέματα. Βέβαια ο κ. Τσίπρας υπερήφανα δήλωσε ότι μπορεί να είπε ψέματα -προφανώς με το σκεπτικό ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, αλλά δεν έκλεψε κιόλας! Και αυτό το τελευταίο ελέγχεται πλέον, με την έννοια ότι μπορεί να τροφοδοτήσει ένα διάλογο περί ηθικής και νομιμότητας… μετά τις πρόσφατες δηλώσεις των κυρίων Χουλιαράκη και Τσακαλώτου για το πλιάτσικο εις βάρος της μεσαίας τάξης. Οι επιτελικοί συνεργάτες του κ. Τσίπρα παραδέχθηκαν με τον πιο ωμό τρόπο ότι, η κυβέρνηση συνειδητά φτωχοποίησε, με τις φορομπηχτικές της πολιτικές, την αριθμητικά μεγαλύτερη (κάποτε) τάξη της χώρας, ζώντας τον δικό της ταξικό μύθο και διεξάγοντας τον δικό της δονκιχωτικό και παρωχημένο ταξικό πόλεμο. Κλείνοντας επιχειρήσεις και κλέβοντας δουλειές για να μοιράσει επιδόματα.

Αν όμως θέλουμε να είμαστε δίκαιοι δεν θα πρέπει να ψέγουμε τις «τσαρλατάνικες» πολιτικές χωρίς αναφορά στους «αφελείς» πολίτες. Ο ορισμός άλλωστε, όπως τον παραθέσαμε στην αρχή του κειμένου, είναι ξεκάθαρος. Έτσι ερχόμαστε στο σήμερα αλλά και στο μέλλον. Οι πολίτες της χώρας υπήρξαν αρκετά αφελείς για να πιστέψουν ότι θα μπορούσε ο κ. Τσίπρας να εφαρμόσει πολιτικές που δεν είχαν ούτε επιστημονική, ούτε ρεαλιστική βάση. Στη συνέχεια βρέθηκαν παγιδευμένοι και εξαντλημένοι οικονομικά να παρακολουθούν ατελείωτα, «τσαρλατάνικα», πολιτικά σούρτα-φέρτα! Οι δημοσκοπήσεις τώρα δείχνουν ότι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, εντός του 2018 σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, οι πολίτες θα αναζητήσουν λύσεις στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, ίσως και με προοπτική αυτοδυναμίας…

Στις 12 και στις 19 Νοεμβρίου έχουμε μια άλλη ευκαιρία ισχυρής πολιτικής παρέμβασης. Έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε ένα νέο, κεντρώο, προοδευτικό, πολιτικό φορέα αλλάζοντας ουσιαστικά με αυτό τον τρόπο το πολιτικό σκηνικό πριν καν την εκλογική μάχη, αλλά και κυρίως μετά από αυτή. Η χώρα έχει ανάγκη μια πολιτική ισορροπία. Χρειάζεται ένα δυναμικό, προοδευτικό κέντρο. Σημασία έχει να αντιληφθούμε ότι πρώτον, όσο δεν ψηφίζουμε θα ψηφίζουν άλλοι για εμάς και δεύτερον, όσο ψηφίζουμε με αφελή κριτήρια τόσο το κείμενο αυτό θα παραμένει επίκαιρο.