Δεν με εξέπληξε το σημερινό πρωτοσέλιδο του Βήματος, η αλήθεια είναι ότι άργησε. Ο άνεμος φυσάει καιρό τώρα ΣΥΡΙΖοδυτικά και έπρεπε να πάρει θέση στο νέο τραπέζι που στήνεται. Έτσι έκανε πάντα η οικονομική elite (θεός να την κάνει…) της χώρας, «δουλειές». Δουλειές όχι από αυτές που ξέρουμε εσείς και εγώ, αυτές χρειάζονται εργατικότητα, κεφάλαια, επιμονή, καινοτομία. Αυτοί κάνουν από τις άλλες, τις «καλές», δημόσια έργα, αποκλειστικά δικαιώματα, ειδικά φορολογικά καθεστώτα, φωτογραφικές διατάξεις κλπ.
Μόνο που για να γίνονται οι «δουλειές» χρειάζεται κάποιος να ελέγχει την κοινωνία. Όχι όλη, το 30% αρκεί, αυτούς που τους έχουν μάθει να είναι πελάτες τους. Να έρχεται ο Γ.Α.Π. με τα ανύπαρκτα λεφτά και μετά να ακολουθεί η «Ζαππειάδα» του Σαμαρά και τώρα ο Τσίπρας που θα διαπραγματευτεί «σκληρά» και θα ακολουθήσει και ο επόμενος που θα τα «λέει» καλύτερα και θα υπόσχεται περισσότερα και στο μεταξύ οι «δουλειές» θα γίνονται και η κοινωνία θα βουλιάζει, η κρίση θα παραμένει, η χώρα θα σώζεται μέχρι να σωθεί εντελώς.
Και τότε θα καταλάβει το υπόλοιπο 70%, η σιωπηρή πλειοψηφία των πολιτών, ότι κακώς άφησαν την τύχη της χώρας στους «πελάτες», δεν υπάρχει λυτρωμός με δαύτους, …μα θα είναι αργά.
Και μη έχουν δικαιολογία ότι δεν ήξεραν, ότι τους φάνηκαν διαφορετικοί. Είναι τόσο διαφορετικοί, όσο και κάποιοι άλλοι παλιότερα, τότε που πάλευαν στα «μαρμαρένια αλώνια» του δικομματισμού οι μετέπειτα συνέταιροι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Και μην έχουν δικαιολογία ότι δεν έβλεπαν τα σημάδια, μαζί ψηφίζουν κάθε τροπολογία που ικανοποιεί τους «πελάτες» τους. Αν π.χ. βρεθείτε στο metro με οδηγό συρμού πτυχιούχο του τμήματος Βιβλιοθηκονομίας, προσευχηθείτε σε όποιον θεό θέλετε αλλά να ξέρετε ότι τον προσέλαβαν με μεταμεσονύκτια τροπολογία, λίγο πριν κλείσει η σημερινή βουλή, «αγκαλιά» ο Σαμαράς και ο Τσίπρας.
Και μην έχουν δικαιολογία «… και το 20% να κάνει από όσα λέει» γιατί δεν θα κάνει τίποτα. Γιατί για να κάνεις πρέπει να έχεις σχέδιο και για να έχεις σχέδιο πρέπει να το συμφωνήσεις με το κόμμα σου και τους βουλευτές σου. Δηλαδή με την Ραχήλ Μακρή και τον Λαφαζάνη, με τον Μηλιό και τον Σταθάκη.
Γιατί η χώρα, στην κατάσταση που βρίσκεται, δεν θέλει το 20, θέλει το 120 των δυνατοτήτων της στην πρώτη γραμμή. Θέλει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις παντού… Μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα, στους θεσμούς, στη Δικαιοσύνη, στη δημόσια διοίκηση, στο παραγωγικό μοντέλο. Και οι δύο μονομάχοι δεν έχουν καμία διάθεση να τις κάνουν. Είναι υπόλογοι στους πελάτες τους και σε αυτούς που τους ορίζουν.
Γιατί σε αυτές τις εκλογές δεν συγκρούεται καμία Δεξιά με καμία Αριστερά. Συγκρούεται το κράτος των «Πελατών» με την πλειοψηφία των Πολιτών.
Για το καλό της χώρας ας βοηθήσουμε να νικήσουν οι Πολίτες.
* Ο Δημήτρης Δερμιτζάκης είναι μέλος των ΜΕΤΑρρυθμιστών (πολιτική κίνηση που μετέχει στο Ποτάμι)
