Τρέχω για να στηρίξω τις ιδέες μου τις προεκλογικές, αναλώνομαι σε συζητήσεις ατελείωτες αγωνιώντας για το μέλλον της χώρας μου, αλλά τελικά, μη γελιόμαστε, μόνο η ανάσα του καλοκαιριού είναι εκείνη που δίνει ζωή στη σφιγμένη καρδιά μου.
Αργά – αργά, σχεδόν ανεπαίσθητα, σαν ένα μικρό αγόρι με κοντό παντελονάκι που τρέχει παίζοντας κάπως έτσι μπήκε στη ζωή μας κι αυτό το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι είναι μια εποχή μίνιμαλ, δεν ζητά πολλά, αρκείται σε ελάχιστα. Ας το υποδεχτούμε λοιπόν με ένα «Χαίρε»!
Χαίρε Θέρος, μαζί με τη σημαία σου, που κυματίζει στο γαλανό τ’ ουρανού.
Χαίρε Θέρος ξέφρενο, θρασύ, προκλητικό και κοσμαγάπητο, εσύ που παίζεις στα δάχτυλα την έκσταση, την παραμυθία και τη λήθη που όλα τα ανθρώπινα πλάσματα επιζητούν.
Χαίρε κι εσύ θάλασσα, και σεις ακτές του Κρητικού και Λυβικού πελάγους γιατί χαρίζετε στους θνητούς επισκέπτες σας στιγμές αθανασίας.
Χαίρε Μεγαλόνησος, χαίρε κι εσύ, η Μεσόγειος μαζί της, εσύ, το ονειρικό νησί κι εσύ η μακρόθυμη θάλασσα που έχετε γεννήσει τόσους πολιτισμούς κι έχετε αντέξει άλλη τόση ρύπανση.
Χαίρε χελώνα Καρέτα-Καρέτα, σύμβολο της περιπλάνησης και της μητρότητας αλλά και της ανεξικακίας, καθώς εναποθέτεις τ’ αυγά σου στην άμμο συγχωρώντας τους ανθρώπους που τολμούν να βάζουν εμπόδια στην πορεία σου προς την αιωνιότητα.
Χαίρετε βαρκούλες και καΐκια που αρμενίζετε μέσα στο μπλε, φορτωμένα με τις ελπίδες μας.
Χαίρε πανσέληνος καλοκαιρινή που χρυσίζεις τη θάλασσα δίνοντας συγχρόνως το πρόσταγμα στους ποιητές να γράφουν συνεχώς, άνευ ορίων, άνευ όρων.
Χαίρε κόρη που κατεβαίνεις τα βράδια στην αμμουδιά με μια κιθάρα, κι εσείς αγόρια που τραγουδάτε αναζητώντας λέξεις αρχαίες, ελληνικές, πάνω στην άμμο.
Χαίρε αμπελώνα γυροτραφισμένε με τις αμπελοκουρμούλες και τα σταφύλια.
Χαίρε ταπεινό (πλην όμως λατρεμένο) λιάτικο, κοτσιφάλι, βιδιανό που ωριμάζετε στα βαρέλια, χαίρε ξανθή μουσταλευριά με το σουσάμι και τα καρύδια.
Χαίρετε πέρδικες, συκοφάδες, ζυγαρδέλια, κοτσίφια και τρυγόνια εσείς που χαίρεστε τον ουρανό ανενόχλητα, ακριβώς εκεί που το καλοκαίρι ανασαίνει.
Χαίρετε συμπατριώτες μου, εσείς που θα ψηφίσετε την Κυριακή, όλοι μαζί, με πάθος, ανάλογα με τις πεποιθήσεις του ο καθένας γνωρίζοντας ότι από την ψήφο σας κρίνεται το μέλλον της πατρίδας, η λύτρωση και την απαλλαγή της από τα ακόρεστα κοράκια της Ευρώπης. Γι’ αυτά ψηφίζετε, αλλά και για τον Όμηρο, τον Ιπποκράτη, τον Επίκουρο και τον Ηράκλειτο, για τον Ευριπίδη και τον Σοφοκλή, για τη Σαπφώ, και για τον Οδυσσέα Ελύτη.
* Ο Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός
