Χρυσά φτερά
Είχες στους ώμους σου χρυσά, φτερά Χρυσέ Αντρέα
και με τσ’ Αγγέλους έσμιξες να κάμετε παρέα.
Ήταν τση μοίρας σου γραφτό πτυχίο ν’ αποκτήσεις
μα τση ζωής σου τη στραθιά να μην τη συνεχίσεις.
Να παίζεις το λαγούτο σου στον Άδη να ξυπνήσουν
Αντρέα οι πρωτομάστορες να σε καλωσορίσουν.
Εμείς που σε γνωρίσαμε ποτέ δε σε ξεχνούμε
καλό ταξίδι εκειά που πας με δάκρυα θα σου πούμε…
