Παράγοντες του δημόσιου βίου (βουλευτές, στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, δημοσιογράφοι και εκδοτικά συγκροτήματα) έκαναν το τελευταίο χρονικό διάστημα «φιλότιμες» προσπάθειες να ωθήσουν τον πρωθυπουργό είτε σε πρόωρες κάλπες, είτε σε παραίτηση, προκειμένου να στηριχθεί από την παρούσα Βουλή μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού με έναν άλλο πρωθυπουργό… Το σχέδιό τους έπεσε στο κενό. Ο πρόεδρος της κυβέρνησης ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές (απόγευμα Παρασκευής) δεν υπήρχε στον πολιτικό ορίζοντα κάποιο σημάδι ότι η κυβέρνηση κινδύνευε να απολέσει τη δεδηλωμένη. Οι θετικές γι’ αυτήν ψήφοι – μετά και την επανένταξη του κ. Νικήτα Κακλαμανη στην ΚΟ της ΝΔ- θα προέλθουν από 155 τουλάχιστον βουλευτές εκτός συγκλονιστικού απροόπτου…
Δεν ήταν όμως μόνο οι παραπάνω παράγοντες που θέλησαν να καθορίσουν μέσω πιέσεων την εξέλιξη των πολιτικών μας πραγμάτων… Η ακατάσχετη «προεδρολογία- εκλογολογία» είχε αρχίσει να δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία της κυβέρνησης. Το παράδειγμα του κ. Αργυρή Ντινόπουλου είναι χαρακτηριστικό. Διαφήμισε τη διαφωνία του με τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη… Βουλευτές έσπευσαν να καταθέσουν ερωτήσεις, προκειμένου να ακουστούν στις εκλογικές τους περιφέρειες και να έχουν κάτι να πουν στους ψηφοφόρους τους, στην περίπτωση που προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές…
Ενδοκομματικά όμως προβλήματα είχαν εμφανιστεί και στο ΠΑΣΟΚ με δηλώσεις στελεχών του που δεν άφηναν πολλά περιθώρια εφησυχασμού… Λίγο ακόμα και θα εξελισσόταν η όλη κατάσταση σε σοβαρό ζήτημα συνοχής της κυβερνητικής πλειοψηφίας…
Και σε ένα άλλο όμως επίπεδο αυτό των πολιτικών αποφάσεων για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και την υλοποίηση ειλημμένων αποφάσεων, είχαν αρχίσει να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια αδράνειας… Αρκετοί υπουργοί είχαν στραφεί σε επικοινωνισμούς και βρίσκονταν σε στάση πολιτικής αναμονής, περιμένοντας την εξέλιξη των πραγμάτων. Ο κρατικός μηχανισμός δεν έβλεπε το λόγο να σπεύσει να υλοποιήσει μη δημοφιλείς στο ευρύ κοινό, αποφάσεις… Αν όλο αυτό το κλίμα της εκλογολογίας διαρκούσε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα οι επιπτώσεις θα ήταν δυσάρεστες…
Ο πρωθυπουργός λοιπόν ορθώς δεν επέλεξε καμία από τις δυο ατύπως – αλλά υπό πολιτική, δημοσιογραφική- εκδοτική ή/και επιχειρηματική πίεση-εκπεφρασμένες «προτάσεις»… Ζήτησε ως όφειλε την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής, προκειμένου στη συνέχεια (μακριά από το κλίμα εκλογολογίας και τις πρόσφατες ενδοκομματικές ή ενδοκυβερνητικές «αναταράξεις») να ξεκινήσει τη διαπραγμάτευση για την απομείωση του χρέους και να αντιμετωπίσει απερίσπαστος τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Ίσως βέβαια να χρειαστεί σε επόμενη χρονική στιγμή και μια ανασύνθεση της κυβέρνησης – ένας «διορθωτικός» μίνι- ανασχηματισμός προκειμένου να επισπευστεί και να υλοποιηθεί το μεταρρυθμιστικό έργο από μια κυβέρνηση που τα μέλη της θα χαρακτηρίζονται από ταυτόσημες -κατά το δυνατόν- αντιλήψεις σε ό,τι έχει να κάνει με το μεταρρυθμιστικό αυτό πλαίσιο. Με δυο λόγια… Μια κυβέρνηση που τα μέλη της δεν θα απευθύνονται στο στενό κομματικό τους ακροατήριο, ούτε θα «διαφημίζουν» την όποια διαφοροποίησή τους…
Μετά όμως από την αναμενόμενη ψήφο εμπιστοσύνης, οι βουλευτές της πλειοψηφίας θα πρέπει να περπατήσουν «πόρτα- πόρτα» στις εκλογικές τους περιφέρειες για να ακούσουν τους πολίτες και να απαντήσουν στα ερωτήματά τους… Μόνο η «πρόσωπο με πρόσωπο» επαφή και ο ειλικρινής διάλογος θα διαλύσει «μύθους» και θα φέρει στο προσκήνιο αλήθειες…
Η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση έχει διπλή πορεία… Αυτή μέσα στο κοινοβούλιο και μια ακόμα, δίπλα στους πολίτες που στα χρόνια της πολυεπίπεδης αυτής κρίσης «μάτωσαν και δάκρυσαν» για να σταθεί ο τόπος αυτός στα πόδια του!
E-mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
