Της ΛΙΑΣ ΜΑΡΙΝΟΥ*
Η Harriet Stowe είχε πει ότι «οι γυναίκες είναι οι πραγματικοί αρχιτέκτονες της κοινωνίας μας» και αν θελήσουμε να δούμε την κοινωνία ιδιαίτερα του 21ου αιώνα θα διαπιστώσουμε ότι η γυναίκα είναι πιο δραστήρια, έχει τις γνώσεις και τη θέληση, αλλά ταυτόχρονα αντιμετωπίζει μέσα από την καθημερινότητα της όλα τα προβλήματα που έχει ως στόχο να λύσει η τοπική αυτοδιοίκηση. Γιατί μία μέση γυναίκα, με οικογένεια, δεν μπορεί να βλέπει την τοπική κοινωνία όπου μεγαλώνουν τα παιδιά της να αντιμετωπίζει προβλήματα όπως στο περιβάλλον, στη μόρφωση, στην υγεία, στον αθλητισμό, στην κοινωνική πολιτική κ.α.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, μια γυναίκα-μητέρα τι ζητάει από την τοπική αυτοδιοίκηση για να νιώθει ικανοποιημένη μέσα στην κοινωνία που ζει; Ζητάει τα παιδιά της να έχουν ένα ασφαλές μέρος για να παίξουν, λίγο «πράσινο» μέσα στο τόσο γκρίζο της πόλης. Ζητάει να υπάρχουν αρκετοί παιδικοί σταθμοί για να μπορεί να πηγαίνει η ίδια στην εργασία της και τα παιδιά της να πάρουν τα πρώτα απαραίτητα εφόδια. Ζητάει να φωτίζονται οι δρόμοι και τα στενά για να μην φοβάται η ίδια και η οικογένεια της να βγουν το βράδυ έξω από το σπίτι. Θέλει στον τόπο που ζουν τα παιδιά της, αλλά και η ίδια να μπορούν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και τις τέχνες. Αντιλαμβάνεται κανείς λοιπόν μέσα από αυτά τα απλά καθημερινά παραδείγματα, ότι όλα τα προβλήματα που έρχεται να λύσει η τοπική αυτοδιοίκηση αφορούν πρωτίστως μία γυναίκα.
Ο ρόλος που πρέπει να έχει στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι εμφανής. Μια γυναίκα κατανοεί καλύτερα τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας. Ξέρει τι δυσκολεύει την καθημερινότητα καλύτερα από τον καθένα και μπορεί εφόσον έχει τη θέληση να βγει μπροστά και να προτείνει λύσεις.
Οι προκλήσεις που έχει μία γυναίκα στην ενασχόληση της με τα κοινά είναι πολλές. Σίγουρα η αμφισβήτηση από τους συνεργάτες είναι ένα στοίχημα που πρέπει η κάθε γυναίκα να κερδίσει με την δουλεία της, τις ιδέες τις και τη δυναμική της παρουσία. Επιπλέον, οι γυναίκες έχουν αν μη τι άλλο ένα σίγουρα πιο επιβαρυμένο πρόγραμμα στην καθημερινότητα τους ειδικά όταν μιλάμε για τις εργαζόμενες μητέρες. Σε αυτές τις γυναίκες που αποφασίζουν να αφιερώσουν όσο από τον ελεύθερο χρόνο τους έχουν για να συμβάλλουν στη βελτίωση της τοπικής κοινωνίας που ζουν είναι άξιες συγχαρητηρίων.
Κλείνοντας, η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει η κάθε γυναίκα είναι να μείνει ο εαυτός της. Καθεμία κρύβει μια ευαισθησία, μία στοργικότητα και μία συμπόνια. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ο λόγος που την κάνουν να διαφέρει, να είναι ξεχωριστή. Στην ενασχόληση με την τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να είσαι ο εαυτός σου.
* Η Λία Μαρίνου είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό «Ρέθυμνο Αξίζεις» του Θοδωρή Νίνου