Όταν όλες οι δομές καταρρέουν στη χώρα μας, ας μείνει όρθια τουλάχιστον η δικαιοσύνη

Λεπτομερέστερη κριτική των αποφάσεων αυτών θα βρει ο αναγνώστης στην προσωπική μου ιστοσελίδα (archontakisdim.wordpress.com), εδώ θα περιοριστώ σε μερικά μόνο χαρακτηριστικά δεδομένα:
Ο αμαρτωλός Διαχειριστικός Έλεγχος στον Δήμο και τα νομικά του πρόσωπα (ΔΕΥΑΡ, ΔΑΝΕΡ, Κέντρο Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας) άρχισε τον Απρίλιο του 2001 κατόπιν σχετικής αναφοράς του δημοτικού Συμβούλου Διογένη Σιγανού στο Υπ. Οικονομικών και διήρκεσε 3 χρόνια και τέσσερις μήνες, όταν η διάρκειά του στους μεγάλους Δήμους της χώρας είναι 2-3 μήνες, εκάλυψε δε όλη τη δημοτική οικονομική διαχείριση από το 1990 συνολικού ύψους 35 περίπου δις δραχμών.
Από τον εξονυχιστικό έλεγχο, φύλλο προς φύλλο, της τεράστιας αυτής διαχείρισης δεν προέκυψε η παραμικρή ένδειξη, έστω ένδειξη ότι σφετερίστηκα μια δραχμή ή ένα ευρώ ή ότι εξυπηρέτησα με οποιονδήποτε τρόπο το προσωπικό μου ή οποιουδήποτε άλλου το συμφέρον. Η στόχευση του Διαχειριστικού Ελέγχου, να με βρει να έχω κλέψει, απέτυχε παταγωδώς, γιατί ήμουν και αποδείχτηκα πεντακάθαρος, αλλά παρ’ όλα αυτά καταλογίστηκαν εις βάρος μου, με εξόφθαλμες παραβιάσεις του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου, επτά επί μέρους ποσά συνολικού ύψους 364.240.944 δρχ. (1.068.938 ευρώ), που αφορούσαν διάφορα υπηρεσιακά θέματα.
Από το τεράστιο αυτό ποσόν των 364.240.944 δρχ. τα αρμόδια θεσμικά Όργανα στα οποία προσέφυγα ακύρωσαν τα 264.634.220 δρχ. ως παρανόμως καταλογισθέντα, αλλά το Ελ. Συνέδριο επικύρωσε 99.606.724 δρχ. εις βάρος μου ως νομίμως καταλογισθέντα, θυμίζοντας τον βυζαντινό «καρκίνο» (λέξη που διαβάζεται και αντίστροφα) ΝΟΜΙΜΟΝ. Ίδωμεν, λοιπόν, το ΝΟΜΙΜΟΝ του Ελ. Συνεδρίου:
Από το «νομίμως καταλογισθέν» αυτό ποσόν των 99.606.724 δρχ. δυο επί μέρους ποσά (16.347.729 + 17.700.000 δρχ = 34.047.729 δρχ) ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΔΑΠΑΝΗΘΗΚΑΝ από τον Δήμο. Καταδικάστηκα να αποζημιώσω τον Δήμο ΓΙΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΔΑΠΑΝΗ, όπως απέδειξα προσκομίζοντας στο Ελ. Συνέδριο φωτ/φα του συνόλου των σχετικών χρηματικών ενταλμάτων του Δήμου, καθώς και τα υπ’ αριθ. 16.986/28-11-05, 16.114/25-9-08 και 15.779/18-9-08 έγγραφα του Δήμου και άλλα, συνολικά πλήρη, αποδεικτικά στοιχεία.
Το υπόλοιπο ποσόν συντίθεται από επί μέρους δαπάνες, που πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και συγκεκριμένα την Εγκ. ΥΠΕΣ 22816/90, την ΚΥΑ Οικ. 34042/96, την ΠΟΕ-ΟΤΑ 1994 κλπ, κατόπιν Αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, την νομιμότητα των οποίων είχε εγκρίνει η αρμόδια Περ/κή Δ/ση Ρεθύμνου. Δεν υπάρχει δαπάνη ΜΙΑΣ ΔΡΑΧΜΗΣ ή ΕΝΟΣ ΕΥΡΩ χωρίς το θεσμοθετημένο νομικό έρεισμα.
Πρόσθετα νομικά δεδομένα απογυμνώνουν τις Αποφάσεις αυτές του Ελ. Συνεδρίου από κάθε επίφαση νομιμότητας, όπως:
α. Η παντελής έλλειψη αιτιολόγησης του καταλογισμού.
β. Η παντελής έλλειψη δόλου ή βαρειάς αμέλειάς μου.
γ. Η αυταπόδεικτη παράβαση του νόμου 3448/2006, αρ.29, παρ.8, ο οποίος νομιμοποιεί δαπάνες όπως οι καταλογισθείσες εις βάρος μου, που ήσαν ήδη νόμιμες, με την πρόφαση ότι δήθεν ο Δήμος κατέβαλε σε υπαλλήλους τα «ποσά» και όχι είδη ατομικής προστασίας που προβλέπει ο νόμος, παραβλέποντας το υπ’ αριθ. 16493/30-9-08 έγγραφο του Δήμου και τα φωτ/φα των χρηματικών ενταλμάτων, με τα οποία πληρώθηκαν σε καταστήματα της πόλης τα είδη προστασίας, που είχα προσκομίσει, ενώ στο Αρχείο του Δήμου βρίσκονται 148 τιμολόγια από 65 καταστήματα συνολικά. Είναι ανώτατη ολιγωρία, δηλαδή ανώτατη ντροπή για ένα ανώτατο δικαστήριο.
δ. Η παντελής έλλειψη αξιοπιστίας του Πορίσματος του Διαχειριστικού Ελέγχου, το οποίο το Ελ. Συνέδριο ανήγαγε σε ευαγγέλιο. Ο Οικονομικός Ελεγκτής καταδικάστηκε και στις δυο μηνύσεις που κατέθεσα εναντίον του σε πολύμηνη φυλάκιση για πράξεις δυσφήμησής μου, για ψευδή καταμήνυσή μου και για παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου.
Το πρωτοφανές αυτό γεγονός, να καταδικαστεί ποινικά όχι ο ελεγχόμενος (έχω απαλλαγεί σε όλες τις περιπτώσεις που έχουν εκδικαστεί), αλλά ο ελεγκτής, θα προκαλούσε σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος, άμεση ακύρωση του γενόμενου ελέγχου και επανάληψή του από άλλα, αδιάβλητα Όργανα. Στη φθαρμένη και παραπαίουσα χώρα μας ισχύει τριτοκοσμική αδιαφορία και απάθεια.
Αποδείχτηκε επαρκώς ότι οι ανωτέρω Αποφάσεις του Ελ. Συνεδρίου, που καταστρέφουν τη ζωή τη δική μου και της οικογένειάς μου παράνομα και αυθαίρετα, είναι οτιδήποτε άλλο παρά υγιή νομικά κείμενα.
Ανάλογης, δηλαδή μηδενικής, νομικής αξίας είναι και η 631/2012 Απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Χανίων που με καταδίκασε σε 13 ετών κάθειρξη, δηλαδή ισόβια (είμαι 74 ετών και κακής υγείας), για το έλλειμμα των 963.000 ευρώ που παρουσίασε ο Ταμίας του Δήμου. Συγκεκριμένα:
α. Παραβλέπει, δηλαδή παραβιάζει, συγκεκριμένες νομικές διατάξεις, όπως το άρ. 114 του ΠΔ 410/95, που ορίζει τις αρμοδιότητες του Δημάρχου, και το Β.Δ. 17-5/1959, που ορίζει τα της λειτουργίας του Ταμία, και κατ’ ακολουθία παρουσιάζει ανύπαρκτες καταστάσεις ως δήθεν γεγονότα.
β. Απαξιώνει το βασικό γεγονός ότι ο Ταμίας γνώριζε παράνομα τον μυστικό κωδικό, με τον οποίο αλλοίωνε τα λογιστικά μεγέθη στο μηχανογραφικό σύστημα του Δήμου, ώστε να συγκαλύπτεται η αφαίρεση χρημάτων, που ήταν το κλειδί της κομπίνας, και την αποδίδει σε ολωσδιόλου ανύπαρκτα αίτια για τα οποία δήθεν ευθύνομαι εγώ.
γ. Μου αποδίδει ότι «εν γνώσει» μου δημιουργήθηκε το έλλειμμα παραβλέποντας σειρά αδιαμφισβήτητα γεγονότα, όπως:
• Ότι ο νυν Δήμαρχος Γ. Μαρινάκης έχει καταθέσει (26-6-2010) ότι «Κανείς Δήμαρχος δεν μπορεί να έχει γνώση των ειδικότερων στοιχείων του Ταμείου» και όταν ρωτήθηκε από τον Πρόεδρο του δικαστηρίου αν ο τέως Δήμαρχος μπορούσε να γνωρίζει τι συνέβαινε στο Ταμείο, απάντησε ρητά και χωρίς κανένα ενδοιασμό «Όχι, δεν μπορούσε».
• Ότι οι έμπειρες και ικανές υπάλληλοι της Οικονομικής Υπηρεσίας, οι δύο αποκλειστικοί βοηθοί του Ταμία στο ίδιο γραφείο μ’ αυτόν, η Προϊσταμένη και η Διευθύντρια, όλες αυτές οι κατ’ εξοχήν αρμόδιες και γνώστες και καθημερινοί χειριστές του οικονομικού αντικειμένου του Δήμου υπάλληλοι, δεν υποψιάστηκαν ποτέ την ύπαρξη ελλείμματος.
• Ότι το κλιμάκιο των Ορκωτών Λογιστών που είχα καλέσει χρειάστηκε ένα ολόκληρο χρόνο για να διαπιστώσει την ύπαρξη κάποιου ελλείμματος και δύο ακόμη χρόνια για να το επιβεβαιώσει και να το οριστικοποιήσει και το κλιμάκιο που όρισαν οι δικαστικές αρχές χρειάστηκε μήνες για να ελέγξει και να επαληθεύσει τα ευρήματα του πρώτου.
Όταν όλοι αυτοί οι ειδικοί και γνώστες και έμπειροι περί τους ελέγχους επαγγελματίες δεν αντιλήφθηκαν τη δημιουργία του ελλείμματος, έπρεπε να την είχα αντιληφθεί εγώ και, επομένως, «εν γνώσει» μου ο Ταμίας δημιούργησε το έλλειμμα; Υπάρχει το παραμικρό έγκυρο αποδεικτικό στοιχείο, έγγραφο, κατάθεση, μαρτυρία, κάτι τέλος πάντων που να στηρίζει το «εν γνώσει μου»; Απολύτως τίποτε, υπάρχει μόνο ο ανυπόστατος και αυθαίρετος ισχυρισμός του δικαστηρίου, με βάση τον οποίο η ζωή μου και η ζωή της οικογένειάς μου δέχθηκε θανάσιμο χτύπημα.
Και μια τελευταία παρατήρηση:
• Το Συμβούλιο Εφετών Θράκης, σε μια υπόθεση υπεξαίρεσης χρημάτων εκ μέρους του Ταμία του Δήμου Ορεστιάδας παρόμοια με αυτή του Δήμου Ρεθύμνης, με την 39/2005 Απόφασή του δεν παρέπεμψε καν σε δίκη τον Δήμαρχο αλλά μόνο τον Ταμία.
• Ο Άρειος Πάγος, σε παρόμοια περίπτωση υπεξαίρεσης στον Δήμο Φαρσάλων με την υπ’ αριθ. 2681/2008 Απόφασή του δεν παρέπεμψε καν σε δίκη τον Δήμαρχο αλλά μόνο τον Ταμία.
• Το ίδιο το Τριμελές Εφετείο Χανίων, σε παρόμοια περίπτωση υπεξαίρεσης στον Δήμο Ηρακλείου, με την 467/2006 Απόφασή του αθώωσε τον τότε Δήμαρχο και δύο Αντιδημάρχους επί των Οικονομικών και καταδίκασε μόνο τον Ταμία. Πώς καταδίκασε τώρα εμένα; Πότε δίκαζε δίκαια, το 2006 ή το 2012;
Περαιτέρω σχόλια περιττεύουν. Η 631/2012 Απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Χανίων είναι νομικά διάτρητη.
Οι ανωτέρω αποφάσεις που με αφορούν, του Ελ. Συνεδρίου και του Τριμελούς Εφετείου Χανίων, θέτουν με τρόπο επιτακτικό θέμα εμπιστοσύνης στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Σε αυριανό σημείωμα θα αναφερθώ στο θέμα αυτό και στις ολέθριες συνέπειές του τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια ζωή του τόπου μας.