Όποιος δεν αναγνωρίζει την ιστορική αξία και σημασία της νέας τάξης πραγμάτων, δεν γνωρίζει να διαβάζει ιστορία. Η Ελλάδα πρωτοστατεί και προπορεύεται, αντιστεκόμενη με γενναιόψυχη αδιαλλαξία στη λαίλαπα μιας φθοροποιού λιτότητας και ανοίγοντας τις πύλες μιας νέας ανθρωπιστικής εποχής για την Ευρώπη.
Καταπολεμώντας με τόλμη, μαχητικότητα και αποφασιστικότητα την κατεστημένη εξουσία ξένων δυνάμεων, η κυβέρνηση παραμένει αταλάντευτη στη θέση εθνικής αξιοπρέπειας, κοινωνικής ισότητας και ισονομίας, στην οποίαν ο οραματισμός της την έχει οδηγήσει. Αποφασισμένη να κερδίσει μια δύσκολη μάχη με το ισχυρότερο όπλο του κόσμου, την ψυχή του λαού, μετατρέπεται σε φωτεινό παράδειγμα για τους λαούς μιας ταλανιζόμενης από Κερδοσκόπα Κέντρα Εξουσίας Ευρώπης, που καλείται να προχωρήσει στη δημιουργία μιας νέας, υγιούς, και δίκαιης κοινωνίας.
Η καινοτόμος αλλαγή της χώρας έγκειται στο γεγονός ότι σύσσωμος ο Ελληνικός λαός, και αυτοί που ψήφισαν τη νέα κυβέρνηση και αυτοί που δεν την ψήφισαν, στέκονται στο πλευρό της ομόψυχα, προσφέροντας την αμέριστη συμπαράστασή του με πρόσωπα πιο χαμογελαστά. Την ίδια στιγμή, φτάνει ο αντίλαλος άλλων λαών, που κατεβαίνουν στους δρόμους σε διαδήλωση σύμπνοιας και συμπαράστασης στη χώρα μας, προλειαίνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο το δικό τους έδαφος για τη δική τους κοινωνική επανάσταση.
Για πρώτη φορά η πλάστιγγα γέρνει προς τον λαό, αποκαθιστώντας την πραγματική έννοια της Δημοκρατίας. Οι εμπνευστές και χειριστές του νέου αυτού Ελληνικού πολιτεύματος, ευφυείς-σεμνοί-ειλικρινείς, διαπνέονται από ανθρωπιστικά συναισθήματα και φαίνονται να οδηγούνται από αρχές πολιτικού ήθους, εθνικής αξιοπρέπειας και γνήσιας φιλοπατρίας. Με βαθυστόχαστα επεξεργασμένη πολιτική σκέψη και ανένδοτη αποφασιστικότητα, βγαίνουν στο πεδίο μιας άνισης πολιτικής μάχης με τους οικονομικά ισχυρούς δανειστές μας με μια ιδιοφυή ευρηματικότητα και ακροβατικούς εγκεφαλικούς ελιγμούς, που ταρακουνούν και ζαλίζουν τους δυσκίνητους αντιπάλους, οι οποίοι δεν είναι μαθημένοι σε σύνθετα παιχνίδια οικονομικού σκακιού. Με ασπίδα τη λαϊκή ετυμηγορία και ξίφος την εντολή της ιστορίας για επιβεβλημένη αλλαγή της ανθρώπινης κοινωνίας, ανοίγουν ρωγμές στο απόρθητο τείχος των σκληρών δανειστών-εξουσιαστών μας.
Όσο πιο σθεναρά αντιστεκόμαστε, τόσο περισσότερο θα παρατηρούμε στη σκηνή του Ευρωπαϊκού πολιτικού θεάτρου τις μαριονέτες να ξαφνιάζονται, να κουνιούνται από τις θέσεις τους, ν’ απορούν, να σουφρώνουν τα πυκνά τους πολιτικά φρύδια, να δοκιμάζονται από αμηχανίες, να προβληματίζονται , να οδηγούνται σε αδιέξοδα και να επαναλαμβάνουν μηχανικά, σα σωστές μαριονέτες, το οικονομικό τους τροπάριο. Θυμίζοντας τον αξιοκατάκριτο, αλλά και αξιολύπητο, Μέττερνιχ, ο οποίος ακόμα και μετά την καθαίρεσή του το 1848 συνέχιζε ν’ απορεί πώς μπορούσε κάποιος να διανοηθεί ένα κράτος χωρίς μονάρχη, αυτοκράτορα ή βασιλιά!
Η Ελλάδα γνωρίζει ότι σε στιγμές κρίσης δεν χρειάζεται δανειστές. Καταφεύγει στην ίδια την Ιστορία της, απ’ όπου αντλεί δυνάμεις και οράματα. Θυμάται τις χρυσές σελίδες από τη Μάχη του Μαραθώνα μέχρι τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Θυμάται πως τον μεγάλο της εχθρό, τους Πέρσες, ήλθε ο Αλέξανδρος πριν 2.500 χρόνια να τον εξολοθρεύσει και με την ευκαιρία αυτή να διαδώσει τον Ελληνικό Πολιτισμό. Και, ακόμα περισσότερο, να οραματιστεί έναν Οικουμενικό κόσμο. Αν δεν υπήρχε ο Αλέξανδρος, δεν θα υπήρχε η Αλεξάνδρεια. Αν δεν υπήρχε η Αλεξάνδρεια, δεν θα υπήρχε η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Αν δεν υπήρχε η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, δεν θα υπήρχε Δυτικός Πολιτισμός. Η Αναγέννηση, γαλουχημένη από τον αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, ήταν εκείνη που έβγαλε την Ευρώπη από τον σκοταδισμό. Μια Ευρώπη που είχαν καταλάβει και κατοικήσει, μετά τη πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476 μ.Χ., οι μισθοφόροι της. Πρωτόγονες Γερμανικές φυλές που διήγαν κτηνώδη βίον. Όπως οι Χηρούσκοι, οι Μαρκομάνοι, οι Τεύτονες, οι Γότθοι, οι Βησιγότθοι, οι Οστρογότθοι, οι Γαλάτες, οι Άγγλοι, οι Σάξωνες και άλλοι. Πρόγονοι των σημερινών μας δανειστών, οι οποίοι, βέβαια, αναγνωρίζουν το Πολιτισμό τους χρέος προς ημάς, καθώς διάχυτο είναι το Ελληνικό Πνεύμα σε κάθε γωνιά της γης τους. Το Ελληνικό Πνεύμα που εξύμνησαν φωτισμένοι στοχαστές και ποιητές τους, όπως ο Byron, ο Shelley, ο Keats, ο Wordsworth, ο Goethe, ο Schiller, ο Holderin, ο Voltaire, o Rousseau, ο Perse και τόσοι άλλοι. Και μόνο γι’ αυτό οι χώρες αυτές όφειλαν να σέβονται τους πνευματικούς γονείς τους.
Σήμερα η Ευρώπη διαθέτει πολλά ομοιογενή πολιτισμικά στοιχεία για έναν συμπαγή πολιτισμικό οργανισμό, που μπορεί ν’ αποτελέσει τη βάση για μια βαθύτερη κατανόηση και ουσιαστικότερη συνένωση. Αρκεί να εξυγιανθεί ο κοινωνικοοικονομικός της ιστός, μια αλλαγή για την οποίαν, κατά συγκυρίαν, κρούει τώρα τον κώδωνα η ιστορία. Η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα αγγίζει όλα τα λαϊκά Ευρωπαϊκά στρώματα της Ευρώπης, προκαλώντας πρωτοφανείς δονήσεις, που φτάνουν στο βάθος των πραγμάτων, προμηνύοντας μια ριζοσπαστική και μεγαλειώδη Ευρωπαϊκή αλλαγή. Γι’ αυτό τον λόγο η Ελλάδα πρέπει να συνειδητοποιήσει τον αποστολικό της ρόλο και να σταθεί, ενωμένη, μα τελείως ενωμένη, χωρίς κομματικές παρεκτροπές, στο ύψος των περιστάσεων. Όπως σ’ ένα πόλεμο.
Εάν ο αρωματικός αέρας ελπίδας που έχει αρχίσει να φυσάει στη χώρα μας και να γεμίζει με αισιοδοξία τη ψυχή μας, ταξιδεύσει, παίρνοντας μαζί του και μέρος της αύρας μας, σε άλλες χώρες, η ιστορία θα κάνει το επόμενο βήμα, που αναμένει αγωνιωδώς η ανθρωπότητα. Θα οδηγηθεί σταδιακά σε μια δίκαιη κοινωνία.
* Ο Φώτης Κωνσταντινίδης είναι σεναριογράφος-σκηνοθέτης
