Έξι μήνες μετά από διαρκή διαπραγμάτευση της χώρας μας με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, βρισκόμαστε εν όψει μιας πολύ σημαντικής απόφασης, την οποία θα πάρουμε εμείς, ο λαός. Το δημοψήφισμα αυτό αποτελεί ένα κομβικό σημείο της ιστορίας της χώρας μας από τη μεταπολίτευση και μετά. Από τη μια ο δρόμος της συγκατάθεσης των μνημονιακών μέτρων και από την άλλη ο «μοναχικός» δρόμος του Όχι. Ο δρόμος των θεσμών είναι αυτός της «βεβαιότητας» με τα υφεσιακά μέτρα που συνεπάγονται και όλοι βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, ενώ από την άλλη ανασφάλεια και χάος για το τι ακολουθεί. Η εύκολη λύση δεν υπάρχει. Ωστόσο αναλογιζόμενοι τις ένδοξες περιόδους που οι Έλληνες δε φοβήθηκαν να εναντιωθούν στο «Αυτοκρατορικό» κατεστημένο, τότε που ήμασταν υποδουλωμένοι και «βολεμένοι» υπό τον τούρκικο ζυγό, κάποιοι οραματίστηκαν την Ελλάδα ανεξάρτητη. Στην αρχή ένα τέτοιο εγχείρημα αντιμετωπίσθηκε αρνητικά και με δυσπιστία από όλους, αλλά στο τέλος επήλθε η δικαίωση. Επομένως, αν αποφασίσουμε να εναντιωθούμε μπορεί να ζήσουμε στην αμφιβολία, αλλά στο τέλος κάθε δίκαιου αγώνα και θυσίας επέρχεται η λύτρωση. Την προσεχή Κυριακή καλούμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας κάτω από δυσμενής συνθήκες. Πριν ψηφίσουμε καλό είναι να αναλογιστούμε τα λόγια του Καζαντζάκη «Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί εγώ φταίω […] Πού πάμε; Θα νικήσουμε ποτέ; Προς τι ούλη τούτη η μάχη; Σώπα! Οι πολεμιστές ποτέ δε ρωτούνε!» και να μην ξεχνάμε ότι ο καθένας μας έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης σε αυτή την ιστορική στιγμή. Ήρθε η ώρα την όποια απόφαση και αν πάρουμε, να το σκεφτούμε για το κοινό καλό και όχι για τα ατομικά συμφέροντα. Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά!
* Ο Ραφαήλ Σκαλίδης είναι φοιτητής
