Αιγαίο: Το Αρχιπέλαγος των λυγμών αλλά και της ελπίδας! (Ενότητα Β’)

Β΄ Ενότητα: Για μια επανάληψη της συμφωνίας του 1930!

Η Β΄ Ενότητα αποτελεί συνέχεια της Α΄ που δημοσιεύτηκε στο χθεσινό φύλο, με τίτλο: Η μακραίωνη διαδρομή

Αρχιπέλαγος της ειρήνης και όχι των συγκρούσεων.

Για όλα τα χρόνια από την Εθνική μας ανεξαρτησία και μετά, το Αρχιπέλαγος δεν έπαψε να είναι χώρος εχθροπραξιών απειλών και παραβιάσεων τόσο στο εναέριο όσο και στον θαλάσσιο περιβάλλον του, λόγω της αδιαλλαξίας των γειτόνων μας. Η αδιαλλαξία αυτή εντάθηκε τόσο κατά τη περίοδο της Μικρασιατικής εκστρατείας όσο όμως και κατά διάφορους περιόδους καθ΄ όλη τη διάρκεια των προηγούμενων 10ετιών. Ιστορικοί και πολιτικοί παρατηρητές αναφέρουν ότι οι εντάσεις της γείτονος χώρας αυξάνονταν όταν υπήρχε πολιτική αστάθεια στη γείτονα και μάλιστα σε περιόδους όπου υπήρχε κατάλυση της Δημοκρατίας και η χώρα κυβερνιόταν από δικτατορικό καθεστώς. Όμως για το Αρχιπέλαγος όλοι συμφωνούν ότι αποτελεί μια ευλογία τόσο και για τις δύο όμορες χώρες μας όσο όμως και για όλη την ευρύτερη περιοχή. Το Αιγαίο αποτελεί την πύλη ή τους διαδρόμους θαλάσσιας επικοινωνίας για δεκάδες χώρες με την Ευρώπη την Αφρική ή και τη Μέση Ανατολή.

Έχει ιδιοκτήτη το Αρχιπέλαγος;

Το ερώτημα αν έχει ιδιοκτήτη το Αρχιπέλαγος, είναι αλήθεια πως για τους Έλληνες δεν επιδέχεται ουδεμία άλλη απάντηση πλέον εκείνης η οποία βεβαιώνει πως το Αρχιπέλαγος πέραν ουδεμιάς αμφιβολίας είναι απόλυτα Ελληνικό! Αυτό προκύπτει σαφέστατα τόσο από την ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού όσο και από τη διαβεβαίωση των διμερών Συμφωνιών Ειρήνης τόσο των Σεβρών όσο και της Λωζάνης. Είμαστε σίγουροι ότι η Διεθνής κοινότητα εφόσον θα διέθετε τη δυνατότητα να είχε τις πραγματικές ιστορικές πληροφορίες που αναφέρθηκαν και στις παραπάνω ενότητες, δεν θα εξέφραζε την παραμικρή αμφιβολία ότι η στάση του Ελληνικού στοιχείου είναι η πλέον ειλικρινής και δίκαιη.

Υπάρχουν πειστήρια!

Διερωτόμαστε τι θα απαντούσαν οι οποιοιδήποτε καλόπιστοι ξένοι παρατηρητές όταν θα τους ετίθεντο τα παρακάτω ερωτήματα:

Α. Από το 2.000 π.Χ. όπου ανέπτυξαν οι Μινωίτες τον πολιτισμό τους, ως και σήμερα, υπήρξε περίοδος που να εξέλειπε το Ελληνικό στοιχείο και από τη μια πλευρά και την άλλη του Αρχιπελάγους; Β. Για χιλιετίες ολόκληρες η Ελληνική γλώσσα αποτελούσε και αποτελεί την μοναδική ομιλούμενη εκατέρωθεν του Αρχιπελάγους, ακόμη και τα Ρωμαϊκά και τα Βυζαντινά χρόνια, έως και το 1922. Αυτό άλλαξε και μόνον όταν από την Μικρά Ασία απομακρύνθηκαν οι Έλληνες κάτοικοι στα πλαίσια της συμφωνίας της ανταλλαγής των πληθυσμών το 1922, οπότε εκεί πλέον όντας Τουρκική επικράτεια, η Ελληνική γλώσσα εξέλειπε εκβιαστικά, ως μη φιλική. Μπορεί να υπάρξει κάποια αφισβήτηση για αυτή την εκδοχή; Γ. Αναλογιζόμαστε άραγε για το, πόσοι ποταμοί αιμάτων Ελλήνων χύθηκαν για να υπερασπίζονται οι Έλληνες το Αρχιπέλαγός τους και τις ξέρες τους; Μόνο στη Χίο, από πηγές ιστορικών ερευνητών, σφαγιάστηκαν 45.000 ψυχές στις 30 Μαρτίου του 1822, και δύο χρόνια αργότερα στην ξέρα των Ψαρών στις 21 και 22 Ιουνίου του 1824 σφαγιάστηκαν 20.000 ψυχές!

Δ. Αναφέρονται ποτέ στη Διεθνή ιστορία, εκτός βέβαια της γενοκτονίας των Ποντίων και της γενοκτονίας των Αρμενίων, τέτοια παραδείγματα;

Ε. Αναλογιζόμαστε επίσης για τις εκατοντάδες έργων πολιτισμού , όπως οι Αρχαίοι ναοί όπου λατρεύονταν οι Θεοί των Ελλήνων, τα Αρχαία θέατρα όπου παιζόταν στην Ελληνική γλώσσα θεατρικά έργα Ελλήνων τραγωδών και κωμικών συγγραφέων ή και οι χώροι της αγοράς στις αρχαίες αυτές πόλεις για τις Διοικητικές ή εμπορικές εκδηλώσεις των πόλεων. Όλα αυτά τα εκατοντάδες μνημειώδη έργα, υπάρχουν τόσο στα νησιά του Αρχιπελάγους μα πολύ περισσότερα υπάρχουν λόγω των μεγαλύτερων πληθυσμών τους, στις πόλεις της Μικράς Ασίας. ΣΤ. Αλήθεια με τι καρδιά και με ποιά σωφροσύνη ο οποιοσδήποτε πολίτης της Διεθνούς κοινότητας σχετικός επιστήμονας ή και απλός αλλά πληροφορημένος πολίτης, μετά από τα προαναφερόμενα στοιχεία, θα μπορούσε να εγείρει θέμα αμφισβήτησης στην εκδοχή των Ελλήνων!

Απαραίτητη συνθήκη

Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψιν την συνεχιζόμενη αδιαλλαξία της γείτονος χώρας ακόμη και σήμερα, η οποία εκδηλώνεται με τις συνεχείς αεροπορικές παραβιάσεις, τις θεωρίες περί αναθεωρητισμού των ισχυουσών συνθηκών ειρήνης ή και ακόμη από τις δηλώσεις περί αλυτρωτισμού, εκτιμούμε ότι πρέπει να αναληφθεί ανάλογη πρωτοβουλία. Θεωρούμε ότι αναλαμβάνοντας μια τέτοια πρωτοβουλία η Ελληνική κυβέρνηση δεν λειτουργεί υπό καθεστώς εκβιασμού ή απειλής, αλλά υπό την θεώρηση ότι εφόσον εγείρονται αυτές οι υποθέσεις από τη γείτονα, ακόμα κι άν είναι έωλες και αστήρικτες, θα πρέπει να συνδιαλαγούμε μαζί της και αυτό μάλιστα και ως ένδειξη καλής θέλησης έναντι του Διεθνούς παράγοντα. Εκτίμησή μας είναι ότι, βρισκόμενοι ήδη στον 21^ο αιώνα, όπου οι κοινωνίες και οι διεθνείς πολιτικές συγκυρίες συνεχώς μεταβάλλονται, όσο λιγότερες εκκρεμότητες υπάρχουν για ένα έθνος, τόσο σε πλεονεκτικότερη θέση θα βρεθούν οι πολίτες του. Θεωρούμε βέβαια πως για να μπορέσει να υπάρξουν συνθήκες ειλικρινούς διαλόγου και δίκαιων διαπραγματεύσεων, απαραίτητη συνθήκη είναι η ύπαρξη πολιτικής σταθερότητας και καταστάσεις ώριμης ή τουλάχιστον σχετικά ώριμης Δημοκρατίας και στις δύο χώρες.

Το πλήρωμα του χρόνου

 Έτσι, εξετάζοντες τις εσωτερικές πολιτικές καταστάσεις των δύο χωρών, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αμφότερες βρίσκονται σε συνθήκες ικανοποιητικής πολιτικής σταθερότητας. Για ότι αφορά τη χώρα μας, ήδη διάγει 50 χρόνια πολιτικής σταθερότητας και πραγματικά η Δημοκρατία μας κρίνεται ως ιδιαίτερη ώριμη όσον ποτέ άλλοτε. Επίσης η γείτονα χώρα, διάγει ήδη 40 χρόνια σε καθεστώς σχετικής Δημοκρατίας αφού ήδη έχουν συμπληρωθεί 41 χρόνια από την λήξη του καθεστώτος της τελευταίας δικτατορίας του Κενάν Εβρέν το 1983. Και για τους Τούρκους πολίτες η σημερινή κατάσταση πολιτικής σταθερότητας είναι πρωτόγνωρη αλλά όμως είναι υπαρκτή και εκτιμητέα. Ακόμη εκτίμησή μας είναι ότι είναι πολύ ισχυρή και η παρότρυνση του Διεθνούς παράγοντα είτε σε Ευρωπαϊκό επίπεδο είτε και σε Υπεραντλαντικό για την προσέγγιση των δύο χωρών. Αυτή εκφράζεται ακόμη και πιεστικά προς τη γείτονα χώρα η οποία πάντα παρουσιάζει μια σχετική αστάθεια θέσεων και ενίοτε καθίσταται χαοτική στις διεκδικήσεις της. Η πολύχρονη θητεία του Προέδρου Ερντογάν, παρ΄ όλες τις εθνικιστικές κορώνες στις οποίες κατά καιρούς αναφέρεται πιθανόν για τους δικούς του εσωτερικούς λόγους, αφ΄ ενός του έχει δημιουργήσει μια αίσθηση υψηλής πολιτικής ασφάλειας, αφ΄ ετέρου τον έχει κάνει σοφότερο στο πως θα διαχειριστεί τις επιθυμίες και τις επιδιώξεις του λαού του. Εδώ λοιπόν τίθεται και η ευθύνη της Ελληνικής κυβέρνησης που αναλαμβάνοντας την σχετική πρωτοβουλία για τις διαπραγματεύσεις, θα πρέπει να διαχειριστεί επιδέξια το θέμα, με γνώμονα πάντα το Εθνικό μας συμφέρον. Ίσως λοιπόν και να έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου για αυτή την εξέλιξη. Ως εκ τούτου βρισκόμαστε στην πρόκληση, του να επιχειρηθεί το Αρχιπέλαγος, από χώρος διαφορών, να αναγορευτεί σε θάλασσα ειρήνης και σταθερότητας, που αυτό θα εξασφαλίσει τις συνθήκες ώστε να αποδειχτεί ως το «Αρχιπέλαγος της ελπίδας», για τους λαούς και των δύο χωρών!

Τα δυνητικά οφέλη

 Και λέγοντας «Αρχιπέλαγος της ελπίδας» εννοούμε τις δυνατότητες που θα υπάρξουν ανάμεσα στις δύο χώρες όταν και εφόσον εγκαινιαστούν συνθήκες καλής γειτονίας οι οποίες θα μπορούσαν να αναφερθούν και ως: Α. Στην τεράστια μείωση των αμυντικών δαπανών και για τις δύο χώρες. Β. Στην πολύ μεγάλη ανάπτυξη των διμερών σχέσεων σε πολιτιστικό επίπεδο με τις αναφορές στους χιλιάδες αρχαιολογικούς χώρους της Μικράς Ασίας που αναφέρονται στην Ελληνική ιστορία. Γ. Επίσης στην πολύ μεγάλη ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, αφού η Τουρκία διαθέτει μια αγορά της τάξης των 80 εκατομ. πολιτών. Δ. Ακόμη στην ενδυνάμωση της τουριστικής επισκεψιμότητας ανάμεσα στις δύο χώρες. Ε. Στη δυνατότητα ανταλλαγής Πανεπιστημιακών γνώσεων τόσο στις θεωρητικές όσο και στις τεχνολογικές επιστήμες, όπου σαφώς και στα δύο πεδία η χώρα μας υπερτερεί κατά πολύ. ΣΤ. Σίγουρα θα μπορέσουν να δημιουργηθούν πολύ μεγάλες προοπτικές σε επίπεδο παροχών ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας από την χώρα μας προς τη γείτονα. Για μεν τη χώρα μας οι ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας θα αποκτούσαν μία τεράστια αγορά, η δε Τουρκία θα αποκτούσε τη δυνατότητα της εγγύτατης και ασφαλέστερης εξυπηρέτησης των πολιτών της σε υπηρεσίες υγείας Ευρωπαϊκού επιπέδου. Σήμερα οι Τούρκοι πολίτες οι οποίοι οικονομικά δύνανται να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας ανώτερου επιπέδου, είναι αναγκασμένοι να ταξιδέψουν αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα και με μεγάλες γραφειοκρατικές δυσκολίες σε κάποια μεγάλη Ευρωπαϊκή πόλη. Επίσης είναι γνωστό ότι σήμερα, κυρίως αναγνωρισμένοι γιατροί από διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες, παρέχουν περιοδικά υπηρεσίες υγείας σε διάφορα ιδιωτικά νοσοκομεία της Κωνσταντινούπολης ή της Άγκυρας.

Επίμετρον

 Κλείνοντας την αναφορά μας αυτή στο Αρχιπέλαγος και τις προοπτικές που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν, αξίζει να αναφερθούμε και σε ένα ιστορικό σταθμό στις σχέσεις των δύο χωρών. Θεωρούμε πως αν πρυτανεύσει ο ορθολογισμός και υπάρξει ειλικρινής διάθεση για τη διευθέτηση των θεμάτων, θα μπορούσαμε να οραματιστούμε την αναβίωση των συνθηκών ειρήνευσης όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κεμάλ Ατατούρκ τον Οκτώβριο του 1930 συμφώνησαν στο να υπογραφεί το Σύμφωνο της Ελληνο – Τουρκικής φιλίας!