Στην Ενορία Αγίου Κωνσταντίνου που υποστηρίζει πως είναι νόμιμη η χρήση του τάφου Σαουνάτσου από την οικογένεια Σιλιγάρδου που είναι κατιόντες συγγενείς, απαντά η οικογένεια Σαουνάτσου, με την παρακάτω δήλωση που κοινοποίησε στα τοπικά ΜΜΕ ο εγγονός του γιατρού, Κώστας Δασκαλάκης, αρχιτέκτων-πολεοδόμος:
«Στις 30/09/2022 μου δόθηκε από την Ενορία Αγ. Κωνσταντίνου αντίγραφο της με αρ. 18/2022 Απόφασης του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της ενορίας Αγ. Κωνσταντίνου, φέρουσα την υπογραφή του Προέδρου της Αιδ. Π. Δημοσθένη Καργιαννάκη, για τη σύσταση δικαιώματος χρήσης του υπ’ αρ. 491 οικογενειακού τάφου υπέρ του Νικόλαου Σιλιγάρδου με αιτολογία ότι «Κατόπιν έρευνας των βιβλίων που τηρούνται στην Ενορία απεδείχθη ότι είχε ενταφιαστεί σ’ αυτό ο προπάππους του Μιχαήλ Επιμενίδη Σιλιγάρδος…».
Αρκεί η απλή ανάγνωση και αντιπαραβολή της ανωτέρω υπ. αρίθμ. 18/15.06.2022 απόφασης με την οποία παραχωρήθηκε ο τάφος 491 του Γεωργίου Σαουνάτσου στον Νικόλαο Σιλιγάρδο, με την ανακοίνωση της 5/10/2022 που εξέδωσε ο Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της ως άνω Ενορίας, Αιδ. Π Δημοσθένης Καργιαννάκης και δημοσιεύθηκε έντυπα και ηλεκτρονικά στη πόλη μας, για να αντιληφθεί κανείς την προφανή παρανομία και τη σύγχυση στην οποία έχει περιέλθει, και με την έκθεση που αυτή συνεπάγεται για την Εκκλησία μας, η αρμόδια για τη διαχείριση του Κοιμητηρίου αρχή.
Ειδικότερα,
Ενώ στο πρώτο επίσημο αποδεικτικό έγγραφο, που είναι και το μόνο που έχουμε στη διάθεσή μας, ήτοι η απόφαση 18/15.6.2022 του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της ενορίας Αγ. Κωνσταντίνου Ρεθύμνου, αναφέρει, ως αιτιολογία της σύστασης του δικαιώματος χρήσης οικογενειακού τάφου υπέρ του Νικόλαου Σιλιγάρδου, το ότι δικαιούχος του τάφου από την «έρευνα στα βιβλία της Ενορίας» ήταν ο προπάππους του Μιχαήλ Επιμενίδη Σιλιγάρδος, στην δημοσιευθείσα ανακοίνωση της 5/10/2022, η ίδια «έρευνα» αναδεικνύει τελικά ως αρχικό δικαιούχο του τάφου 491 τον Μανόλη Σαουνάτσο (Μανέλη).
Σημειωτέον ότι στις 4/10/2022 σε ζωντανή πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή του Στούντιο Ρέθυμνο 98 fm ο ίδιος ο Νίκος Σιλιγάρδος δήλωσε ότι ο Μανέλης Σαουνάτσος είχε πάντα το τάφο του στο χωριό του, το Βυζάρι Αμαρίου.
Ο εν λόγω Μανέλης Σαουνάτσος απεβίωσε το 1896 και ήταν προπάππος μου.
Αυτή η εκ των υστέρων «μεταβολή» της αιτιολογίας και «ανασύσταση» της ιστορίας του τάφου με αναφερόμενο ως αρχικό δικαιούχο τον προπάππο μας Μανώλη ή Μανέλη Σαουνάτσο, και όχι ως αρχικό δικαιούχο τον παππού μας Γεώργιο Σαουνάτσο σκοπεί μόνο να αποκλείσει βάσει της κείμενης νομοθεσίας τόσο εμένα ως και τους λοιπούς εγγονούς του Γεωργίου Σαουνάτσου από κάθε δικαίωμα χρήσης του τάφου (καθότι το δικαίωμα χρήσης φτάνει μέχρι τους εγγονούς του αρχικού δικαιούχου).
Και τούτο παρότι εγώ κατέστησα σαφές με την από 1/10/2022 δήλωση μου δημοσιευθείσα στο τοπικό τύπο και αναρτηθείσα και στα ηλεκτρονικά μέσα, το αίτημά μου να παραμείνει ο τάφος τιμητικά στην οικογένεια Γεωργίου Σαουνάτσου (ήδη από το 1947) και μάλιστα να καταστεί ταφικό μνημείο στο όνομα της ιστορικής μνήμης της πόλης απέναντι στον ευεργέτη της και να μην θάβεται πλέον σ’ αυτόν κανείς.
Σε κάθε περίπτωση, τα δεδομένα που προκύπτουν από το σώμα της επίσημης με αρ. 18/15.6.2022 απόφασης της Ενορίας Αγίου Κωνσταντίνου, καταδεικνύουν την παραβίαση του νόμου που επικαλείται η ενορία στην από 5/10/2022 ανακοίνωσή της και ειδικότερα:
- Η απόφαση φέρει ημερομηνία 15/6/2022, ενώ η ταφή της Κάρλας Σιλιγάρδου, συζύγου του Νικολάου Σιλιγάρδου στο τάφο 491, έγινε σε προγενέστερη ημερομηνία την 8/5/2022. Συνεπώς, η ταφή έλαβε χώρα δίχως να υφίσταται κανένα νομικό προς τούτη έρεισμα.
- Ακόμη και αν υποτεθεί ότι αρχικός δικαιούχος είναι -σε αντίθεση με αυτά που αναφέρει η ανωτέρω απόφαση της ίδιας αρχής- ο Μανέλης Σαουνάτσος (και περαιτέρω δεχθούμε, κατά λογική ακολουθία, ότι επί 51 συναπτά χρόνια, από το 1896 μέχρι το 1947 και την ταφή εκεί του υιού του Γεωργίου, ο τάφος παρέμεινε παραδόξως δίχως χρήση!), η παραχώρηση της χρήσης προς τον Νικόλαο Σιλιγάρδο έγινε, κατά παράβαση του νόμου, χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση των κατιόντων των τέκνων του Γεωργίου Σαουνάτσου, ώστε να διερευνηθεί αν κάποιοι των τελευταίων είναι στη ζωή ή σε περίπτωση που έχουν αποβιώσει αν οι κατιόντες τους επιθυμούν να μεταφέρουν εκεί τα οστά τους, όπως έγινε με την Παγωνίτσα Δασκαλάκη, ιδίως δε τούτο ισχύει για τον Εμμανουήλ Σαουνάτσο ιατρό, γιο του Γεωργίου που απεβίωσε σχετικά πρόσφατα το 2019 στην Αθήνα και έχει κάθε δικαίωμα η οικογένειά του να εναποθέσει τα οστά του σ’ αυτό τον τάφο, μαζί με τα οστά του πατέρα και της μητέρας του.
Κι αυτό, παρότι, τα στοιχεία επικοινωνίας μου ήταν γνωστά στο φάκελο που είχα καταθέσει στο Νεκροταφείο με την από 30/04/2014 Υπεύθυνη Δήλωσή μου, με συνημμένα όλα τα απαιτούμενα νομιμοποιητικά έγραφα για τη χρήση του τάφου 491 και ενώ είχε τελεστεί και επιμνημόσυνη δέηση στις 5 Ιουλίου 2014 κατά τη ενταφίαση των οστών της Παγωνίτσας Δασκαλάκη στο τάφο αυτό, από τον πρωτοπρεσβύτερο Δημοσθένη Καργιαννάκη, Πρόεδρο του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου που ενέκρινε την παραχώρηση του τάφου στον Νικόλαο Σιλιγάρδο και
- Η ανωτέρω παρά το νόμο παράλειψη ενημέρωσής μου και η παράδοση της χρήσης του τάφου στο Νικόλαο Σιλιγάρδο, χωρίς προηγούμενα η διαχείριση του Νεκροταφείου να μεριμνήσει ως όφειλε για τη μεταφορά των οστών των ευρισκομένων στο τάφο 491 (του παππού μου Γεώργιου Σαουνάτσου, της γιαγιάς μου Χαράς Σαουνάτσου και της μητέρας μου Παγωνίτσας Δασκαλάκη) στο Οστεοφυλάκιο του Νεκροταφείου και η μέχρι τώρα έλλειψη οποιασδήποτε επίσημης ενημέρωσης για την τύχη τους.
Οι ανωτέρω παραβιάσεις του νόμου και οι αντιφατικοί και καινοφανείς αυτοί νομικοί ισχυρισμοί δεν τιμούν ούτε την Ενορία του Αγίου Κωνσταντίνου Ρεθύμνου, ούτε τη μνήμη της οικογένειάς μου και του παππού μου Γεωργίου Σαουνάτσου.
Ο τάφος αυτός σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί σημείο οικογενειακής έριδας δύο οικογενειών, όπως προσπαθούν να το εμφανίσουν η ενορία και διάφορα δημοσιεύματα.
Ανήκει στην ιστορία της πόλης μας και αυτήν και μόνο οφείλει να υπηρετεί τόσο η χρήση του όσο και η παρουσία του στο παλιό Νεκροταφείο Ρεθύμνου».
