Η έξαρση της πολιτικής βίας, του λαϊκισμού και του ευτελισμού του πολιτικού διαλόγου αποτελούν μια ανησυχητική τάση που υπονομεύει τις δημοκρατικές αξίες παγκοσμίως. Τα πρόσφατα περιστατικά της απόπειρας δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ και της χυδαίας φραστικής επίθεσης του Παύλου Πολάκη, κατά της γραμματέα της ΝΔ, Μαρίας Συρεγγέλα, είναι και τα δύο εκφάνσεις πολιτικής βίας που διαβρώνουν τους κοινωνικούς θεσμούς και απειλούν την κοινωνική συνοχή.
Αρχικά, η έξαρση των απειλών και επιθέσεων εναντίον εκλεγμένων αξιωματούχων ή υποψηφίων προέδρων είναι επικίνδυνη όχι μόνο για τα πρόσωπα που μπαίνουν κατά καιρούς στο «στόχαστρο» αλλά για το σύνολο της κοινωνίας. Και εξηγούμαι:
Η απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ προκαλεί ένα κλίμα πόλωσης στην κοινωνία αλλά και κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι πολίτες εξάγουν τα δικά τους συμπεράσματα για τα όρια στην πολιτική αντιπαράθεση. Μεταξύ άλλων, νιώθουν απειλούμενοι, ερμηνεύουν το «διαφορετικό» ως «εχθρικό» και ηρωοποιούν πολιτικές προσωπικότητες χάνοντας τελικά την ουσία των πολιτικών τους θέσεων.
Να έρθουμε όμως και στα καθ’ ημάς. Το περιστατικό της φραστικής επίθεσης του Παύλου Πολάκη κατά της Μαρίας Συρεγγέλα αναδεικνύει μια άλλη μορφή πολιτικής βίας, αυτή της λεκτικής κακοποίησης και του λαϊκισμού.
Και σε αυτή την περίπτωση το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την κα Συρεγγέλα η οποία δέχθηκε τα «λεκτικά σκάγια». Ο κ. Πολάκης, με την υβριστική του συμπεριφορά, επιτίθεται όχι μόνο σε μια πολιτική αντίπαλο, αλλά και στις αρχές του πολιτικού διαλόγου, προωθώντας πατριαρχικά πρότυπα που υποτιμούν τη συμβολή των γυναικών στην πολιτική ζωή. Η δε επιλογή του κ. Πολάκη να μην απολογείται ποτέ έπειτα από κάθε αντίστοιχη συμπεριφορά, γαλουχεί τους πολίτες στο «νταηλίκι» και δημιουργεί ένα κλίμα ατιμωρησίας, που πληγώνει έτι περαιτέρω την εμπιστοσύνη των πολιτών στις αξίες της πολιτικής. Και δεν είναι το μοναδικό περιστατικό: Θυμίζουμε τα πρόσφατα «γαλλικά» της βουλεύτριας της Νέας Αριστεράς Θεανούς Φωτίου προς την υπουργό Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη. Και σε αυτή την περίπτωση η κα Φωτίου, ενώ παραδέχτηκε το γεγονός, δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για τη στάση της.
Η πολιτική βία, είτε εκφράζεται με σφαίρες είτε με λόγια, καταστρέφει το θεμέλιο της δημοκρατίας και διαβρώνει την κοινωνική συνοχή. Σε μια εποχή έξαρσης τέτοιων φαινομένων, οφείλουμε όλοι να σταθούμε απέναντι σε αυτές τις τάσεις με αποφασιστικότητα και θάρρος και να καταλάβουμε ότι η σιωπή και η ατιμωρησία δεν είναι επιλογές.
Ενώ για τους «αλάνθαστους» του κόσμου αυτού, μία φιλική υπενθύμιση: Η απολογία δεν είναι απλώς μια πράξη μετάνοιας, αλλά και μια δήλωση υπευθυνότητας και δέσμευσης για αλλαγή. Η άρνηση να απολογηθεί κανείς δείχνει έλλειψη κατανόησης της σημαντικότητας αυτής της διαδικασίας και μπορεί να αποβεί μοιραία για την προσωπική και κοινωνική ευημερία, ιδίως δε όταν μιλάμε για πολιτικά πρόσωπα.
