Είμαστε, για την ώρα,
«τρεις κι ο κούκος»,
– οι δύο υπερήλικες!
Σε λίγο θα ’μαστε
«δύο και ο κούκος»,
μετά «ένας κι ο κούκος»
και τέλος «μόνο ο κούκος»!
* * *
Διασκορπίζονται οι νέοι μας
σαν φυλλαράκια φθινοπωρινά
ή μπαλοταρισμένα σμαροπούλια
στα τέσσερα σημεία του Ορίζοντα
και ολοένα και λιγότερα ακούγονται
τα κλαψουρίσματα των νεογνών μας
– και όχι μόνο λόγω της… βαρυκοΐας
των ολοένα αυξανόμενων γερόντων!
Όμως καταπιανόμαστε με τ’ άλλα,
κωφεύοντας στη βαθυστόχαστη
του Θουκυδίδη επισήμανση:
Άνδρες πόλις και ου τείχη
ουδέ νήες ανδρών κεναί1
μα και στις απειλές
προ των πυλών μας
Ασιατών γειτόνων μας
που διαρκώς πληθύνονται,
ή εφησυχάζουμε, οι γραφικοί,
με το Ο φόβος φυλάει τα έρημα
και το Ποτέ η Ελλάδα δεν πεθαίνει,
ή και βαυκαλιζόμαστε στα άλγη μας
για τους εκπατρισμένους νέους μας
με «ανάθεση» του επαναπατρισμού
στη… νοσταλγία τους και μόνο ή
των απωλειών λόγω brain drain2
στην… «τεχνητή νοημοσύνη»!
* * *
Πόσο ιλαροτραγικό το ότι…
Γηράσκομεν ουκ αεί διδασκόμενοι!
1. Η ισχύς ενός κράτους είναι οι άνθρωποί του
και όχι τα άδεια τείχη και καράβια του.
Θουκυδίδη Ιστορία, 7,77,7)
2. «διαρροή εγκεφάλων»
* Ο Γιώργος Φρυγανάκης είναι φιλόλογος – συγγραφέας
