50 χρόνια δημοκρατία λοιπόν! Δημοψηφισμένη δημοκρατία και καθώς αναρωτιέμαι πόσο έχει συμβάλει στην πρόοδο του τόπου μας παρατηρώ ότι θα είχαμε πραγματικά προκόψει και βγει από τα διάφορα αδιέξοδα ή τούνελ ως χώρα εάν ήμασταν πάντα μονιασμένοι και αντιμετωπίζαμε με σύνεση όλα όσα έρχονται στον δρόμο μας.
Ή για να το γράψω αλλιώς, θα ζούσαμε καιρούς αληθινής υλικής και πνευματικής ευημερίας, εάν οι κρατούντες φρόντιζαν με διορατικότητα, σωφροσύνη και ανιδιοτέλεια για το πραγματικά καλό των πολιτών. Το ίδιο θα επιτυγχανόταν βέβαια, εάν την ίδια στιγμή εμείς, ο λαός και όχι όχλος, με τη σειρά μας καθετί που γίνεται γύρωθέ μας καθημερινά το αντιμετωπίζαμε σαν να σχετίζεται με το παρόν και το μέλλον όλων μας και όχι μόνο με την ικανοποίηση των ατομικών μας συμφερόντων…
Καθημερινά, τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, συναντώ ακούσια στον δρόμο μου θιασώτες μιας δικτατορικής λύσης, για να εξέλθει η χώρα από την κρίση. Και ενώ αυτό με ανησυχεί, με θλίβει βαθύτατα που κάποιοι που κομπορρημονούν ως υποστηριχτές της δημοκρατίας σπρώχνουν πιο βαθιά στο λάκκο την πατρίδα μας…
Κι αυτό γίνεται φανερό και αντιληπτό και επικίνδυνο συνάμα για το μέλλον, αν αναλογιστούμε ότι η κρίση των ημερών μας είναι βαθύτερη απ’ ό,τι φαίνεται. Ξεκίνησε από την τσέπη κάποιων οικονομικά ισχυρών και το θώκο ορισμένων πολιτικά δυνατών και καταλήγει να πλήττει στην καρδιά όλων των πολιτών…
Έτσι, ολοκληρώνοντας το σημερινό μας σημείωμα, σάς παρακαλώ πολύ στους δύσκολους και πονηρούς καιρούς μας να μην αφήνετε μισάνοιχτες τις Κερκόπορτες της δημοκρατίας για τους κάθε λογής τσαρλατάνους και επιτήδειους· μόνο ανοιχτά τελείως ας έχουμε τα πορτοπαράθυρα ώστε να μπαίνει ο ήλιος φωτεινός και ζεστός…
