«Στερνή μου γνώση» πρέπει να σκέφτονται οι ιθύνοντες έχοντας ψηφίσει τη συρρίκνωση των δαπανών της ΚΓΠ, που οδηγεί στη σημερινή επισιτιστική ανασφάλεια. Όταν από επταετία σε επταετία παρατηρείται μείωση από 15 έως 30%των δαπανών γεωργίας, βέβαια, και θα μειώνονται τα εδάφη που καλλιεργούνται στρατηγικά προϊόντα και βέβαια θα μειώνεται η αγροτική παραγωγή. Και βέβαια, η σύνδεση του ενεργειακού ζητήματος της χώρας μας με την αγροτική ανάπτυξη, δεν απαιτεί πλέον ιδιαίτερη γνώση για να καταλάβει κανείς ότι τη χώρα μας την περιμένουν δεινά. Επιμένω ότι η ευθύνη ανήκει σε όλες τις κυβερνήσεις που δεν είχαν ούτε το κουράγιο, ούτε το σθένος να θέσουν τα προβλήματα στην κανονική τους μορφή. Απλά, ψέλλιζαν και υπέγραφαν. Εκείνοι που δεν ευθύνονται για την άθλια αυτή κατάσταση είναι οι ίδιοι οι αγρότες! Και αυτό οι εκάστοτε υπουργοί γεωργίας πρέπει να το έχουν κατά νου, όπως και ο νυν υπουργός που θα συμμετάσχει στο συμβούλιο Γεωργίας και Αλιείας, 7 Απριλίου 2022, όπου θα συζητήσουν την ανακοίνωση της επιτροπής σχετικά με τη διασφάλιση της επισιτιστικής ασφάλειας και την ενίσχυση της ανθεκτικότητας των συστημάτων τροφίμων.
Στο σημερινό μας σημείωμα θα επικεντρωθούμε σε δυο ζητήματα κεφαλαιώδους σημασίας, στο τι σημαίνει να είναι η Ρωσία μεταξύ των κύριων εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το εμπόριο αγαθών, 2021 και το τι περιλαμβάνει μια ανακοίνωση της Κομισιόν με τίτλο «Διασφάλιση της επισιτιστικής ασφάλειας και ενίσχυση της ανθεκτικότητας των συστημάτων τροφίμων», που θα συζητηθεί στο συμβούλιο.
Εκτός από τα σιτηρά για τα οποία προσπάθησα να σημειώσω τις βασικές γραμμές παραγωγής και την εξέλιξη του όγκου παραγωγής τις 2 τελευταίες δεκαετίες, όπου φαίνεται ότι φθάσαμε αισίως στο 1/3 της παραγωγικής μας ικανότητας, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, αλλά η μείωση αυτή της παραγωγικής μας ικανότητας συνέβαλε και στην επιδείνωση του καίριου προβλήματος που αφορά τις ζωοτροφές, που και για τον τομέα αυτόν η ρωσοουκρανική διένεξη πλήττει καίρια και την ελληνική κτηνοτροφία. Και δυστυχώς η ανακοίνωση της Κομισιόν, αντί να κάνει τη δέουσα κριτική στις αποφάσεις των μεγάλων χωρών και κυρίως του άξονα Παρίσι – Βερολίνο, που για να εξοικονομήσουν μερικές δεκάδες δισ. ευρώ έθεσαν σε κίνδυνο (ίσως και ανεξέλεγκτο) την επισιτιστική ασφάλεια της Ευρώπης, σημειώνει ότι: «Η απρόκλητη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποσταθεροποίησε περαιτέρω τις ήδη ευάλωτες γεωργικές αγορές». Ευάλωτες γιατί η πολιτική που υιοθέτησαν τις προηγούμενες δεκαετίες οι ταγοί τις κατέστησαν σήμερα ευάλωτες. Και όχι μόνο ως προς τις καλλιέργειες, αλλά και ως προς τις ζωοτροφές και τα λιπάσματα. Δυο άλλοι κύκλοι προϊόντων που χωρίς αυτούς δεν παράγεις, ή δεν παράγεις με κέρδος. Και επειδή κανείς δεν επιθυμεί να δημιουργεί μόνο χρέη για τον εαυτό του. απλά σημαίνει ότι στην αγορά θα υπάρχει έλλειψη τροφίμων.
Παρά αυτή τη διαπίστωση, η Κομισιόν επιμένει ότι «Ο εφοδιασμός τροφίμων δεν διακυβεύεται σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού είναι σε μεγάλο βαθμό αυτάρκης όσον αφορά τα βασικά γεωργικά προϊόντα, δεδομένου ότι είναι μείζων εξαγωγέας σιταριού και κριθαριού και μπορεί να καλύπτει σε μεγάλο βαθμό την οικεία κατανάλωση άλλων βασικών καλλιεργειών, όπως ο αραβόσιτος ή η ζάχαρη». Υπενθυμίσουμε ότι η ζάχαρη, εκτός από στρατηγικό προϊόν ήταν και σε επάρκεια στη χώρα μας, με πέντε εργοστάσια και εξαιρετική ικανοποίηση. Αν έχουν μείνει τα δυο αυτό οφείλεται στους φίλους μας Γερμανούς που φρόντισαν κατάλληλα την τελευταία 30νταετία, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης!
Στο σχήμα που παραθέτουμε για τη θέση της Ρωσίας ως εταίρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2021 φαίνεται ξεκάθαρα η δυσχέρεια που ενδεχομένως θα αντιμετωπίσουμε. Στην ανακοίνωση της Κομισιόν διαβάζουμε για το θέμα αυτό τα εξής: «Οι ανησυχίες σχετικά με την επισιτιστική ασφάλεια επικεντρώνονται κυρίως στην παγκόσμια αγορά σίτου. Οι τιμές στις προθεσμιακές αγορές σίτου αυξήθηκαν κατά 70 % μετά την εισβολή. Η παγκόσμια παραγωγή σίτου απειλείται τόσο από τον κλυδωνισμό της προσφοράς λόγω του μεγέθους του μεριδίου της Ουκρανίας και της Ρωσίας στις αγορές σίτου όσο και από τον κλυδωνισμό όσον αφορά το κόστος των εισροών, ιδίως του φυσικού αερίου, των αζωτούχων λιπασμάτων και του οξυγόνου…».
Και εδώ μπαίνει το πρώτο αγκάθι: τι θα μπορούσαν να κάνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις όταν διαλυόταν η Γιουγκοσλαβία και τι μπορούν να κάνουν οι ίδιες αυτές κυβερνήσεις με το σημερινό φόβο για επισιτιστική ασφάλεια, με χέρσα εδάφη που δεν μπορούν δυστυχώς από τη μια μέρα στην άλλη να επανακάμψουν στην παραγωγή.
Ευθαρσώς πρέπει να λέγεται η αλήθεια στους συμπολίτες μας, γιατί μόνο η κοινή πλεύση μπορεί να βρει λύσεις σε ακανθώδη προβλήματα. Ας πάρουμε παράδειγμα τη θέση μεγάλου μέρους του ευρωκοινοβουλίου που ζητά περισσότερες ενέργειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με δελτίο τύπου της 25/3/22.
Αύξηση της παραγωγής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παροχή βοήθειας στους γεωργούς. Και είναι απολύτως λογικό και φυσικά εφικτό, αν προικοδοτηθεί από τους κατάλληλους πόρους. Η αύξηση της παραγωγής τροφίμων εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης λένε οι ευρωβουλευτές σημαίνει:
- Ότι η γεωργική γη θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για την παραγωγή τροφίμων και ζωοτροφών.
- Για την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών, το ΕΚ επιθυμεί το 2022 οι γεωργοί να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν γη υπό αγρανάπαυση για την παραγωγή πρωτεϊνούχων καλλιεργειών. Ναι, αλλά εδώ μιλούμε για επαναφορά στην παραγωγική διαδικασία γαιών που τελούν υπό … διαρκή αγρανάπαυση. Αυτός είναι και ο λόγος που θα απαιτηθούν περισσότεροι πόροι από τους αποφασισμένους.
- Η Επιτροπή θα πρέπει επίσης να παράσχει στήριξη στους τομείς που πλήττονται περισσότερο και να ενεργοποιήσει το αποθεματικό κρίσης ύψους 479 εκ. ευρώ.
- Τα κράτη μέλη θα πρέπει, σύμφωνα με τους ευρωβουλευτές, να έχουν τη δυνατότητα να χορηγούν ευρεία, ταχεία και ευέλικτη κρατική ενίσχυση στους τοπικούς αγροτικούς φορείς.
Τα ανωτέρω σημεία απαιτούν άμεση ενεργοποίηση του συνόλου των συνδικαλιστικών φορέων της χώρας για να μην περάσει ακόμη μια φορά ότι μένουμε άπραγοι.
