Οι χρηματικές απώλειες είναι ό,τι πιο αβάστακτο. Ελάχιστοι αυτοκτονούν αφού έχουν χάσει ένα συγγενικό τους πρόσωπο, όμως πολλοί είναι οι αυτόχειρες μετά από μια ξαφνική οικονομική καταστροφή.
Ο Ιώβ σίγουρα υπέφερε περισσότερο για την απώλεια των ζώων και των κοπαδιών του, παρά της γυναίκας του και της οικογένειάς του, γιατί θα μπορούσε να χαρεί τα κοπάδια του χωρίς οικογένεια, μα όχι την οικογένειά του – όχι για πολύ τουλάχιστον – χωρίς χρήματα. Η χρηματική απώλεια δεν είναι μόνο ο χειρότερος πόνος, αλλά και ο γεννήτορας όλων των άλλων.
Στην τραγωδία στα Τέμπη πολλοί γονείς έχασαν τα παιδιά τους. Λίγες μέρες μετά, ο πρωθυπουργός ανακοινώνει μέτρα στήριξης – απαλοιφής του πόνου. Διαγραφή χρεών στις τράπεζες, σύνταξη 1.650 ευρώ, διορισμοί στο δημόσιο, εισαγωγή στα πανεπιστήμια.
Δεν πρέπει να κοροϊδεύουμε έναν άνθρωπο επειδή κρατάει ένα ατού, αλλά μόνον επειδή το παίζει άσχημα.
Η τραγωδία στα Τέμπη άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές όλων μας, η οργή για το ανείπωτο ξεχείλισε στις διαδηλώσεις συμπαράστασης, όπου όλοι ζήτησαν δικαίωση και άμεση τιμωρία των υπεύθυνων.
Ο πρωθυπουργός και οι σύμβουλοί του, άγγιξαν με τις παροχές τους ένα βαθύ τραύμα των χρεωμένων ανθρώπων, οι οποίοι παρά την ανείπωτη πίκρα τους βγήκαν και δήλωσαν ότι τα μέτρα είναι βάλσαμο γι’ αυτούς.
Όμως για όλους εμάς τους υπόλοιπους δεν θεωρείται τίποτα περισσότερο από μια άθλια εξαγορά της σιωπής τους, όχι όμως και της δικής μας. Δε δύναται να κλείσουν τα στόματα των χιλιάδων νέων διαδηλωτών που θα κραυγάζουν για το έγκλημα. Η οργή θα συμπαρασύρει κάθε ύποπτη συναλλαγή και οι υπαίτιοι αργά ή γρήγορα θα λογοδοτήσουν.
*Ο Αριστείδης Αρχοντάκης είναι συγγραφέας, φυσικός
