Η πλεκτάνη της προσωπικής διαφοράς

Του ΜΑΝΟΛΗ ΣΚΑΡΣΟΥΛΗ

Προοίμιο: Κάθε παλαιός συνταξιούχος είναι χρεωμένος σήμερα στο Δημόσιο από 2.000-5.000 ευρώ και άνω και έχει την υποχρέωση να το εξοφλεί από τις όποιες αυξήσεις πάρει στη βασική σύνταξη σε βάθος 10ετίας, αν φυσικά δοθούν αυξήσεις κι αν φυσικά ζει, πράγμα αμφίβολο. Δεν μας λένε οι διασώστες μας, το χρέος αυτό πάει στα παιδιά του συνταξιούχου;

Δολοπλοκία: Εξίσωση παλαιών και νέων συνταξιούχων, για να μη διαφέρουν με τα ίδια συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Ο δόλος αποκαλύπτεται και εδραιώνεται με την πρώτη αύξηση του 7,75%.

Παράδειγμα:

Παλαιός συνταξιούχος με 1.000 ευρώ Βασική και συνολική προσωπική διαφορά 3.000 ευρώ την 31.12.22

2023

Αύξηση 7,75%                                           77 ευρώ

Βασική η ίδια                                         1.000 ευρώ

Συμψηφισμός                                             77 ευρώ

Υπόλοιπο χρέους (Π.Δ.)                           2.923 ευρώ

Ιδανικά βάθος πενταετίας                        2.923 ευρώ αν δοθεί αύξηση 5%

Υπόλοιπο χρέους                                          0 ευρώ

Βασική 31.12.2028                             1.000 ευρώ

ΑΥΤΟΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ

Εκκαθάριση ΕΦΚΑ

Απλά και καθαρά. Το 2016 αντί να μου μειώσουν την σύνταξη κατά 51 ευρώ, άνοιξαν ένα κουτάκι και με χρέωναν με 51 ευρώ, «51 ευρώ σου έδωσα-51 ευρώ μου χρωστάς» για όσους μήνες συνταξιοδοτούμαι. Άρα χρωστώ 75 μήνες χ51 =3.825 ευρώ. Προσωπικά χρωστώ στο Δημόσιο αυτό το ποσό στις 31.12.2022.

Για να μην παρεξηγηθώ από τους συν-συνταξιούχους μου ότι είμαι υψηλοσυνταξιούχος συνταξιοδοτήθηκα με 12.300 ένσημα και 41 χρόνια εργασίας στην ανώτερη τεκμαρτή κλάση του Ι.Κ.Α. και με 17 χρόνια παράλληλης εργασίας στον Ο.Α.Ε.Ε. (Μπλοκάκι).

Αν οι αυξήσεις για τα επόμενα χρόνια είναι κάτω του 5% η εξόφληση της Π.Δ. θα πάει πάνω από το 2030.

Είναι η πιο ανάλγητη και επαχθής μείωση των συντάξεων των παλαιών συνταξιούχων, και με τον πιο δόλιο τρόπο. Δεν σου μειώνω σήμερα την σύνταξη, σου ρίχνω στάχτη στα μάτια αλλά για το καλό σου. Θα σου τα πάρω μετά την περίοδο χάριτος, όπως ακριβώς δίνονται και ορισμένα τραπεζικά δάνεια. Πληρώνεις τους τόκους αλλά δόσεις μετά ένα διάστημα.

Τα όποια αναδρομικά όποτε τα δώσουν δεν συμψηφίζονται (λένε). Γιατί στ’ αναδρομικά των δώρων κλπ. (2015-2016) η κορωνίδα της δικαιοσύνης ενώ έβγαλε απόφαση να δοθούν, υπήρξε ο περιορισμός για όσους θα προσφύγουν. Το ΣτΕ έκρινε τις περικοπές των μνημονιακών νόμων συνταγματικές και δεν προστάτεψε τους πιο αδύνατους να μην οδηγηθούν στα κρεματόρια πριν την ώρα τους. Οι ατσαλάκωτοι υπουργοί διαβεβαίωσαν τους συνταξιούχους ότι θα δοθούν σε όλους και να μην τρέχουν στα δικαστήρια. Τελικά έκαναν προσφυγή 300.000 και τα πήραν. Οι άλλοι 2.200.000 έμειναν με τη διαβεβαίωση του πατριώτη μας Χατζηδάκη.

Εμπαιγμός, παραπλάνηση, εξαπάτηση, γελοιοποίηση των ανθρώπων του μόχθου, των πατεράδων, παππούδων, γιαγιάδων, που όσο ανεβαίνει ο πληθωρισμός κονταίνει η ζωή τους.

Οι συσσωρευμένες περικοπές του 3ου μνημονίου

Οι διατάξεις των ν. 4387/2016 και 4472/2017, για την περίοδο 2016 έως 2019, λαμβάνοντας υπόψη τις περικοπές του ν. 4334/2015, αφαιρούν από τα «υπερήφανα γηρατειά» 18 δισ. ευρώ, 8 δισ. οι ρυθμίσεις του ν. 4387/2016, 8 δισ. με την αύξηση του ποσοστού εισφορών στο ΕΟΠΥ από 4% σε 6% και 1.8 δισ. με την εξαφάνιση της προσωπικής διαφοράς (ν. 4472/2017). Βασικός σκοπός των περικοπών είναι η κάλυψη του ταμειακού ελλείμματος του κράτους.

Οι σωρευτικές περικοπές των Μνημονίων κυμαίνονται από το 45% έως και 65% των συνταξιουχικών παροχών. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το «έγκλημα» δεν είναι στιγμιαίο, αλλά διαρκείας!!!

Δηλαδή, το εισόδημα των συνταξιούχων απέχει από αυτό που είχε ως εργαζόμενος σε ποσοστό 45% έως και 65%.

Τα υποζύγια σήκωσαν το βάρος της κρίσης. Δυσβάσταχτο βάρος που άλλαξε τη ζωή τους. Τα εισοδήματα περιορίστηκαν, η ανασφάλεια και αβεβαιότητα απλώθηκε καθολικά σε όλο το κοινωνικό σώμα. Το κοινωνικό μοντέλο της χώρας, δηλαδή το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών ολισθαίνει προς τα Βαλκάνια, αντί να συγκλίνει προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το κόστος της κρίσης βάρυνε τις πλάτες των ασφαλισμένων.

Η δικαστική εξουσία τη δεκαετία αυτή από το 2010 έως το 2020, αξιολόγησε και έκρινε τις σωρευτικές περικοπές στις παροχές σύνταξης, επικούρησης, εφάπαξ, δώρα αρχικά στο 1ο μνημόνιο αυστηρά στα πλαίσια του «δικαίου της ανάγκης», κοινώς της χρεοκοπίας της χώρας. Στο 2ο μνημόνιο, συνέχιζαν για πέμπτη φορά οι περικοπές στις συνταξιουχικές αποδοχές. Το 3ο μνημόνιο, έφερε με τις ρυθμίσεις του νέα πισωγυρίσματα. Νέες περικοπές (κατάργηση ΕΚΑΣ, υπολογισμός της σύνταξης στο μέσο όρο όλου του εργασιακού βίου, που σήμαινε στην πράξη νέες περικοπές, το ίδιο και στην επικουρική σύνταξη, στο εφάπαξ αλλά και στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες υπήρξε αυθαίρετος περιορισμός των συντάξεων χηρείας λόγω θέσπισης ηλικιακών κριτηρίων κ.ά.).

Συμπεράσματα

Πρώτο συμπέρασμα: για την περίοδο της κρίσης: Η πολιτική εξουσία (εκτελεστική και νομοθετική) υποτάχθηκε στους κανόνες και το δίκαιο των δανειστών.

Δεύτερο συμπέρασμα: Το κράτος είχε ως συνομιλητές μονάχα τους δανειστές δημιουργώντας έτσι ένα καθολικό ρήγμα και αντιπαράθεση με την κοινωνία.

Τρίτο συμπέρασμα: Η κοινωνία εξερράγη και οι μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις έγιναν στις αρχές της κρίσης (2008) και στη συνέχεια με τη θεσμοθέτηση των μνημονίων.

Τέταρτο συμπέρασμα: Αυτό το κύμα των αυθόρμητων και δικαιολογημένων κινητοποιήσεων των πολιτών ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, με σχέδιο και στρατηγική, όξυναν πολιτικά και κοινωνικά την αντιπαράθεση και το έκαναν μεγάλο ή τσουνάμι.

Πέμπτο συμπέρασμα: Οι κυβερνώσες εξουσίες (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), οι μακροβιότερες (4,5 χρόνια) της μνημονιακής περιόδου, νομοθέτησαν το τρίτο (3ο) μνημόνιο με σημαντικές περικοπές σε ασφαλιστικές παροχές (κατάργηση ΕΚΑΣ και ν. 4334/2015 και ακολούθησε το νέο ασφαλιστικό 4387/2016 (και άλλες διατάξεις ν. 4472/2017 και 4475/2017) που ενσωμάτωσε όλες τις προηγούμενες περικοπές αλλά και περιόρισε το επίπεδο των παροχών.

Έκτο συμπέρασμα: Οι (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και οι παλαιές κυβερνώσες εξουσίες (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) υποτάχθηκαν στις μνημονιακές ρυθμίσεις με τις περικοπές και την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη, στον ασφαλιστικό τομέα όπως και στον χώρο εργασίας, παραμένουν παρά τις εναλλαγές στην εξουσία. Πολλές ελπίδες και προσδοκίες των πολιτών διαψεύστηκαν και ματαιώθηκαν.

Επιπροσθέτως

Στο χρέος των 2.000-5.000 δίνει (όχι έναντι) η Μεγίστη των επιδοματικών κυβερνήσεων ένα ποσόν από 200-300 ευρώ εφ’ άπαξ (χλευασμός) δηλαδή το 0,83% του χρέους του συνταξιούχου. Κανείς παλαιός συνταξιούχος δεν πρέπει να πιαστεί στο δόκανο. Διαγράψτε πρώτα την προσωπική διαφορά και μετά ψηφίζουμε. Τέρμα η κοροϊδία στα περήφανα γηρατειά που έχασαν το 60% του εισοδήματός τους και ακόμα χρωστάνε στο αναξιόπιστο κράτος και μετά τον θάνατο.

Είναι προτιμότερο τη μέρα που σου δίνουν (δήθεν) τη δοτή εξουσία να πας όπου σου αρέσει πάνω από όλα η αξιοπρέπειά σου.

Χρόνια αποπληρωμής

Ένας μέσης γεροντικής ηλικίας (σύνταξης) 75 χρονών οφείλει και πρέπει να πεθάνει από 82 χρονών μέχρι 95 για να ξεπληρώσει το αδηφάγο κράτος.