Το ότι ο αρχηγός ενός κόμματος και ειδικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θέλει να κυβερνήσει είναι απόλυτα θεμιτό, κατανοητό ακόμη και αξιέπαινο! Στην ελληνική πολιτική αρένα, εκτός από το ΚΚΕ που, καθοδηγούμενο από την επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού – λενινισμού, οραματίζεται την ανατροπή του καπιταλισμού και την άνοδο στην εξουσία δια της σοσιαλιστικής επαναστάσεως, αλλά κατεβαίνει και στις εκλογές, οι υπόλοιποι κομματικοί σχηματισμοί προσδοκούν αποκλειστικά στην ψήφο των πολιτών.
Το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής όμως που θα ισχύσει στις εκλογές της 21ης Μαΐου περιπλέκει τα πράγματα. Ειλικρινά, δεν πιστεύω ότι περιμένουμε, σε μια εκλογική αναμέτρηση, η ελληνική βουλή να μοιάσει στη φινλανδική, που φιλοξενεί δέκα κόμματα και η διαφορά ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο είναι 0,7% και στο πρώτο και το τρίτο 0.9%! Ίσως μια τέτοια εικόνα να είχε στο νου του ο κ. Ανδρουλάκης, όταν υπαινίχθηκε στη συνέντευξή του στο ΣΚΑΙ ότι πρωθυπουργός μπορεί να είναι από άλλο κόμμα, ίσως ο ίδιος! Όμως η ελληνική πολιτική σκηνή διαφέρει πολύ από τη δανέζικη του Borgen, της εξαιρετικής σειράς του Netflix. Εμείς βρισκόμαστε περίπου τρεις βδομάδες πριν τις εκλογές, αντιμέτωποι με το γρίφο της μορφής που θα έχει η νέα κυβέρνηση της χώρας.
Ως λύση, ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης προκρίνει την αυτοδυναμία του κόμματός του, έστω και αν χρειαστεί δεύτερη εκλογική αναμέτρηση τον Ιούλιο με σύστημα ενισχυμένης αναλογικής. Ο κ. Τσίπρας από την άλλη μεριά, αν το κόμμα του έρθει πρώτο, συζητά κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή το τρίτο κόμμα. Ως προς αυτή τη θεωρητική πρόταση έχω να κάνω δύο παρατηρήσεις. Πρώτον, πόσο σίγουροι είμαστε ότι, στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα, ο αρχηγός του δε θα προχωρήσει σε επαναληπτικές εκλογές για να αυξήσει τις έδρες του; Προσωπικά θεωρώ τον κ. Τσίπρα περισσότερο πραγματιστή από ιδεολόγο πολιτικό! Δεύτερον, ο κ. Τσίπρας έχει αποδείξει ότι γνωρίζει από συνεργασίες. Να μην ξεχνάμε ότι μας κυβέρνησε πεντέμισι χρόνια με τις ακροδεξιές ψήφους του κ. Καμμένου. Αν και αυτή τη φορά δε νομίζω ότι θα είναι τόσο εύκολη η συνεργασία, καθώς ο κ. Ανδρουλάκης δε φαίνεται πολιτικός που το όραμά του ολοκληρώνεται με το να φορά στολή παραλλαγής και να μετακινείται με ελικόπτερο!
Επειδή όμως οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν προοπτική πρωτιάς για το ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση ήττας, ο κ. Τσίπρας, πρόσφατα πρότεινε ένα νέο σενάριο κυβερνησιμότητας. Αν λείπουν 5-10 βουλευτές, είπε, (λες και 5-10 βουλευτές είναι απλό πράγμα από μόνο του…), τότε να κυβερνήσουμε με την ανοχή των ΚΚΕ και ΜΕΡΑ25. Μάλιστα έθεσε αυτή την πρόταση, στη βάση ευθύνης των κομμάτων της Αριστεράς να στηρίξουν μια κυβέρνηση, κατά την άποψή του προοδευτική, στην πραγματικότητα μια χωλή κυβέρνηση μειοψηφίας.
Το συγκεκριμένο σενάριο απελπισίας ξεσήκωσε αντιδράσεις από όλα τα άλλα εμπλεκόμενα κόμματα και τους αρχηγούς τους. Όμως, ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις των πολιτικών, ρεαλιστικά πιστεύει ο κ. Τσίπρας ότι μέσα σε τρεις μέρες που θα έχει την διερευνητική εντολή, θα μπορέσει να συμφωνήσει σε ουσιαστικές προγραμματικές συγκλίσεις με το νέο κυβερνητικό του εταίρο, ξεπερνώντας ανάμεσα σε αυτές και τον ύφαλο της πρωθυπουργίας, ενώ ταυτόχρονα θα έχει εξασφαλίσει, με άλλου είδους συμφωνίες, την «ανοχή» κομμάτων ώστε να πρωθυπουργεύσει;
Αυτά ή έχουν προαποφασιστεί ή είναι παραμύθια για εσωτερική κατανάλωση, αλλά με τέτοια λίγο ως πολύ προχωράμε προς την εκλογική αναμέτρηση.
*Η Μαργαρίτα Γερούκη είναι εκπαιδευτικός
