Αυτοβιογραφία
«Ήλθε η ώρα κι η στιγμή» (προεκλογικά)
ν’ αποτελειώσει την αυτοβιογραφία του,
να συμπληρώσει τα κενά που είχε αφήσει
για κάποια γκρίζα γεγονότα της ζωής του.
Στη σύγκρουση όμως της αλήθειας τους
με τη δική του «αλήθεια» για όλα αυτά,
πάλι δεν μπόρεσε να χαλιναγωγήσει
τον πειρασμό της παραποίησης
και αφέθηκε σα ναρκωμένος
σε «εξομολογήσεις»
άκρως ναρκισσιστικές!
Διολίσθησε σ’ εξαγνισμό
ακόμη και άναγνων στιγμών
του βίου και της πολιτείας του
βάσει άσχετων σχετικισμών!
Κι όλα αυτά -είναι αλήθεια-
μ’ άψογη λογοτεχνικότητα,
που όμως δεν του εξασφάλισε
την προσδοκώμενη υστεροφημία!
Οι ανορθόδοξές του «διορθώσεις»
στα ξεστρατίσματα της διαδρομής του
κάθε άλλο παρά διέφυγαν την προσοχή
των Ελεγκτών της Διαχρονικής Αλήθειας,
που τ’ απορρίψανε ως «Ψευδαφήγημα»
αλλά και με τη δηκτική υποσημείωση:
«Το παρελθόν το επισκεπτόμαστε
όχι για να το… διορθώσουμε
μα για να διορθωθούμε»!
Η θέαση της Θεάς
Όταν ο Θουκυδίδης
«ξυνέγραφε» ιστορία,
ταυτόχρονα ένιωθε και
Αθηναίος και μη Αθηναίος,
για να μπορεί να καταγράφει
τα γεγονότα αμερόληπτα.
Όταν ο Θείος Όμηρος
την Ιλιάδα «εποίει»,
ταυτόχρονα ένιωθε
και Έλληνας και ξένος,
για να μπορεί αμερόληπτα
να ιστορεί τα «κλέα ανδρών».
Έτσι, ο πιο σπουδαίος ήρωάς του
ήταν ο Έκτορας, ένας Τρώας,
όχι ένας συμπατριώτης του!
………………..
Η θέαση και η λατρεία
της «Θεάς Αλήθειας»
θέλουν να νιώθεις ότι είσαι
και δεν είσαι αυτός που είσαι!
Κλέα: κατορθώματα
Αντίλογος Αλήθειας
-Σιγά το προσόν η αλήθεια!
Δεν είναι ψέμα πως αυτή
στο τέλος πάντοτε νικάει;
Γι’ αυτήν ο Προμηθέας
δεν έχασε τον Όλυμπο
και αλυσοδέθηκε
στο βράχο
του μαρτυρίου του;
Γι’ αυτήν ο Σωκράτης
δε θανατώθηκε με κώνειο;
Γι’ αυτή δεν εξοντώθηκαν
και τόσοι σπουδαίοι Σοφιστές;
Γι’ αυτή δεν κόντεψε να γίνει
αποκαΐδι και ο Γαλιλαίος;
Γι’ αυτήν και ο Χριστός
ακόμη δε σταυρώθηκε;
Γι’ αυτήν…
* * *
–Χωρίς αλήθεια τ’ όμορφο
χάνει την ομορφιά του
το λαμπερό τη λάμψη του
τ’ άξιο την αξιότητά του.
Χωρίς αλήθεια
η ιστορία είναι μύθος,
η πολιτική πολιτικαντισμός
και τσαρλατανισμός η επιστήμη,
σκέτη σεμνοτυφία η σεμνότητα
και η ευλάβεια ανευλάβεια,
ο έρωτας ανέρωτας
και άφιλη η φιλία,
αθέμιτη η Θέμιδα
και άκριτη η κριτική!
Τα παραδείγματά σου,
άλλωστε, τι άλλο δείχνουν
παρά νίκες της Αλήθειας;
* Ο Γιώργος Φρυγανάκης είναι φιλόλογος – συγγραφέας
