Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ρεπορτάζ του καλού συνάδελφου Αντώνη Παντινάκη που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 2 Ιουλίου 2022 στα «Ρ.Ν.» σχετικά με λήξη της προθεσμίας για τις δηλώσεις στο Κτηματολόγιο και την υφιστάμενη κατάσταση στους νομούς της Κρήτης και το Ρέθυμνο, μάς θέτει ως πολίτες για μια ακόμη φορά προ των ευθυνών μας. Τα ποσοστά της κτηματογράφησης στο Ρέθυμνο, σύμφωνα με το εν λόγω ρεπορτάζ, είναι λίγο πάνω από το 20%, ενώ και στην υπόλοιπη Κρήτη, πλην του νομού Λασιθίου, η κατάσταση δεν διαφέρει, με τα ποσοστά να παραμένουν εξαιρετικά χαμηλά και με την Πολιτεία να προχωρά σε παρατάσεις για τους νομούς Ηρακλείου και Χανίων. Από το ρεπορτάζ μαθαίνουμε επίσης ότι μπορούν να επιβληθούν εκπρόθεσμες δηλώσεις χωρίς επιβολή προστίμου μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2022, ενώ από την αρχή του επόμενου έτους θα αρχίσουν οι επιβολές χρηματικών ποινών.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν όμως είναι εύλογα και αμείλικτα: Πρέπει να υπάρξουν πρόστιμα για να δηλώσουν οι πολίτες της Κρήτης της κτηματική τους περιουσία; Γιατί δεν συμμετέχουν στη διαδικασία, που αποτελεί τμήμα του εκσυγχρονισμού της χώρας δίνοντας το παράδειγμα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας; Καταδεικνύοντας, δηλαδή, ότι η Κρήτη και το Ρέθυμνο δεν έχουν το αναλογικό προβάδισμα μόνο στην οικονομική ανάπτυξη και στις επιδοτήσεις αλλά και στη βελτίωση της υφιστάμενης βαλτωμένης κατάστασης αναφορικά με την οριστική κατάρτιση ενός εθνικού κτηματολογίου που να ανταποκρίνεται στα δεδομένα του 21ου αιώνα.
Επιπλέον, πώς πιστεύουμε ότι μπορούν να νομιμοποιηθούν στα μάτια της Πολιτείας και της ελληνικής κοινής γνώμης οι κινητοποιήσεις των Κρητών αγροτών, όπως λόγου χάρη αυτές του Οκτωβρίου το 2021, όταν έχει δημιουργηθεί πανελλαδικά η πεποίθηση -λανθασμένη θα θέλαμε να ελπίζουμε- ότι από τη μια στην ελλαδική μεγαλόνησο δηλώνονται παραπάνω στρέμματα και ζώα για μεγαλύτερες επιδοτήσεις και από την άλλη, όταν έρχεται η ώρα της καταγραφής και των ελέγχων, ποιούμε τη νήσσαν για να μην θιγούν τα συμφέροντά μας. Μια στρέβλωση, που δυστυχώς λόγω της κλίμακάς της δημιουργεί ένα κρητικό εξαιρετισμό που σε καμιά περίπτωση δεν μας τιμά.
Το νησί μας είναι ένας ευλογημένος τόπος και τις τελευταίες δεκαετίες πολλαπλά ευνοημένος. Με τη δουλειά και το ανοιχτό μυαλό, παρά τις αποκλίσεις, έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος και προκοπή που δεν συγκρίνεται με την υπόλοιπη Ελλάδα και την ίδια στιγμή αποτελεί επιχειρησιακό υπόδειγμα. Σε αυτό το πλαίσιο, η Κρήτη εκτός από τα σύγχρονα επιτεύγματά της προβάλλει και την άυλη κληρονομιά και παράδοσή της, βασικό συστατικό της οποίας είναι η λεβεντιά και η ντομπροσύνη. Με λίγα λόγια η τιμιότητα. Ωστόσο, για να θυμηθούμε τη φράση του Ιούλιου Καίσαρα, που ειπώθηκε το 62 π.Χ. και αφορούσε στη δεύτερη σύζυγό του Πομπηία Σύλλα, «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια»…
